Συνέντευξη με τον πρόεδρο του Συνδικάτου Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων Αττικής, με αφορμή την απεργία στον κλάδο την Τρίτη 23 Αυγούστου
 |
Σε 24ωρη πανελλαδική απεργία προχωρούν την Τρίτη 23 Αυγούστου οι εργαζόμενοι στον Επισιτισμό - Τουρισμό με αιχμή την υπεράσπιση του καθεστώτος των Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων στον κλάδο.
Η απεργιακή συγκέντρωση των ταξικών δυνάμεων θα γίνει στην Αθήνα, στις 11 π.μ., στην πλατεία Κλαυθμώνος και στηΘεσσαλονίκη, στις 9 π.μ., μπροστά από το ξενοδοχείο «Ηλέκτρα Παλλάς».
Ο «Ρ» δημοσιεύει συνέντευξη με τον Νίκο Παπαγεωργίου, πρόεδρο του Συνδικάτου Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων Αττικής, για τη σημασία αυτής της απεργίας και την προσπάθεια εργοδοτών και κυβέρνησης να την υπονομεύσουν:
-- Η απεργία του κλάδου στις 23 Αυγούστου γίνεται με αιχμή την κατάργηση ειδικοτήτων του κλάδου από τα ΒΑΕ. Τι θα σημάνει για τους εργαζόμενους αυτή η εξέλιξη;
-- «Η ιστορία με τα ΒΑΕ έχει να κάνει με την ίδια τη ζωή του εργαζόμενου. Η προσχεδιασμένη από καιρό κατάργηση των ειδικοτήτων του κλάδου από τα ΒΑΕ, σημαίνει πέντε ως δέκα χρόνια παραπάνω δουλειάς, την ουσιαστική μείωση στους μισθούς γιατί οι εργοδότες δε θα αναγνωρίζουν πλέον τα επιδόματα ανθυγιεινής εργασίας. Η παράταση του εργάσιμου βίου και μάλιστα σε ηλικίες μετά τα 55 ή τα 60 για σερβιτόρους, μαγείρους, καμαριέρες, καθαρίστριες και εργαζόμενους στη λάντζα θα οδηγήσει σε ακόμη μεγαλύτερη και γρηγορότερη φθορά της υγείας τους και την εμφάνιση νέων ασθενειών, για όσους βέβαια θα διατηρήσουν σε αυτήν την ηλικία μια θέση εργασίας. Για τη μεγάλη πλειοψηφία των συναδέλφων του κλάδου, η δουλειά μετά τα 45 είναι ήδη ζητούμενο, αφού η ανεργία τσακίζει κυριολεκτικά μετά από αυτήν την ηλικία. Οι εργοδότες αναζητούν νέο, φτηνό, ευέλικτο εργατικό δυναμικό, που θα αποδεχτεί πιο εύκολα το νέο εργασιακό μεσαίωνα, χωρίς βαρέα, δίχως συλλογικές συμβάσεις. Μια τέτοια εξέλιξη θα απομακρύνει οριστικά και την παραμικρή ελπίδα για σύνταξη για τους εποχικά εργαζόμενους στον τουρισμό, μια και με το ισχύον καθεστώς χρειάζονται ήδη 45 χρόνια δουλειάς πριν συνταξιοδοτηθούν. Το μέτρο αυτό είναι δώρο στους ξενοδόχους. Είναι θυσία της υγείας και της ζωής των εργαζομένων στα κέρδη τους».
Μόνοι κερδισμένοι οι επιχειρηματίες του κλάδου
-- Οι εργοδότες και η κυβέρνηση λένε ότι «οι αγώνες είναι επίθεση στον τουρισμό, στην εθνική οικονομία». Ποιοι κερδίζουν πραγματικά από τον τουρισμό;
-- «Οι ίδιοι που καταργούν τον ελεύθερο χρόνο, που κόβουν τις άδειες και τα επιδόματα αδείας, είναι εκείνοι που με τη δικά τους παιχνίδια αναγκάζουν πάρα πολλούς εργαζόμενους να μην κάνουν διακοπές. Αυτό που τους απασχολεί είναι να μεγαλώσουν τα κέρδη τους με την απλήρωτη δουλειά μας. Είναι πρόκληση να μιλάνε για το δικαίωμα στις διακοπές όσοι στηρίζουν μια χούφτα πολυεθνικές και μεγάλες αλυσίδες, που καρπώνονται το μεγαλύτερο κομμάτι από το 18% του ΑΕΠ που προέρχεται από τον οικονομικό κλάδο τουρισμού - επισιτισμού, αξιοποιώντας ακτές, λιμάνια, δάση και δημόσιες εκτάσεις που τους παραχώρησαν διαχρονικά οι κυβερνήσεις».
-- Η κυβέρνηση πανηγύριζε φέτος ότι εξασφαλίστηκαν εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας στον τουρισμό. Τι συναντάτε στα ξενοδοχεία και τα καταστήματα που περιοδεύει το Συνδικάτο;
-- «Το Συνδικάτο μας και μέσα από την απεργία αναδεικνύει ότι πίσω από την βιτρίνα πολυτελών ξενοδοχείων υπάρχει και κυριαρχεί η εκτεταμένη εκμετάλλευση μαύρης εργασίας των ντόπιων και ξένων σπουδαστών τουριστικών σχολών της Ελλάδας και του εξωτερικού, που δήθεν εκτελούν πρακτική άσκηση, αλλά, στην πραγματικότητα, πληρώνονται 300 ευρώ το μήνα για σκληρή ολοήμερη δουλειά. Τα δουλεμπορικά συνεργεία, οι συμβάσεις μιας μέρας, η πολυαπασχόληση, οι απαράδεκτες συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας, η ανασφάλιστη δουλειά είναι η πραγματική εικόνα που βιώνουν οι εργαζόμενοι.
Ταυτόχρονα, όσοι μικρομεσαίοι κατάφεραν προσωρινά να επιβιώσουν από τον ανταγωνισμό με τα μονοπώλια, έχουν να αντιμετωπίσουν κι άλλη αύξηση του ΦΠΑ. Οσον αφορά τις νέες θέσεις εργασίας που προπαγανδίζει η κυβέρνηση, αν αυτές υπάρξουν θα είναι δουλειά με συμβάσεις μιας μέρας ή μερική απασχόληση, με μισθούς πείνας.
Κυβέρνηση και εργοδοσία θέλουν τον τουρισμό ακριβή πολυτέλεια και τους εργαζόμενους δούλους, να μη διεκδικούν, να μην παλεύουν, να μη σηκώνουν κεφάλι».
-- Φταίνε οι εργατικές κατακτήσεις για την κρίση και στον τουρισμό, λένε η κυβέρνηση και οι επιχειρηματίες. «Δεν είμαστε τόσο ανταγωνιστικοί όπως άλλες χώρες», λένε...
-- «Για την κρίση φταίνε τα τεράστια κέρδη της εργοδοσίας κι όχι το μεροκάματο του εργαζόμενου. Μήπως είναι οι εργαζόμενοι που έχουν καταθέσεις 600 δισ. στην Ελβετία, ή οι ξενοδόχοι με τους άλλους "συναδέλφους" τους; Οι καπιταλιστές του κλάδου όχι μόνο εκμεταλλεύονται τους εργαζόμενους και τους αφαιρούν δικαιώματα, αλλά επιχειρούν να συκοφαντήσουν τον οργανωμένο αγώνα, την οργάνωση στο Συνδικάτο, να ταυτίσουν τις ταξικές αγωνιστικές δυνάμεις με τις ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, με τις οποίες είχαν άριστη συνεργασία όλα τα προηγούμενα χρόνια. Ο χαμηλός βαθμός οργάνωσης των εργαζομένων είναι εμπόδιο στον αγώνα, στην προστασία στο χώρο δουλειάς, στην αναχαίτιση της επίθεσης. Οι εργαζόμενοι πρέπει να ακούσουν το κάλεσμα του Συνδικάτου και όχι του εργοδότη που τους θέλει ανοργάνωτους για να τους ποδοπατά.
Υπάρχει και κάτι άλλο: Τι αποτέλεσμα είχε η παθητική στάση των εργαζομένων σε άλλες χώρες, που δυστυχώς δεν υπάρχει ταξικό κίνημα, δεν υπάρχει ΠΑΜΕ και η κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα είναι ακόμη χειρότερη; Π.χ., στην Ιρλανδία, που την είχαν για παράδειγμα ανταγωνιστικότητας και υποταγής των Συνδικάτων, απέφυγαν την κρίση; Στην Ιταλία, όπου τα ίδια τα Συνδικάτα με δημοψήφισμα κατάργησαν τα δικαιώματα που είχαν κατακτηθεί στην Κοινωνική Ασφάλιση, απέφυγαν την κρίση; Η κρίση, επομένως, χτυπά ακόμη κι εκεί που σκύβουν το κεφάλι και μάλιστα χτυπά πιο βαριά».
Αγώνας για τις σύγχρονες ανάγκες μας
-- Αυτός ο αγώνας αφορά μόνο τον κλάδο σας; Γιατί ένας εργαζόμενος, ένας άνεργος, ένας νέος να στηρίξει αυτήν την απεργία;
-- «Μέσα στους χώρους δουλειάς συνολικά δουλεύονται λογικές υποταγής, αναποτελεσματικότητας, που προωθούνται από τους εργοδότες για να κρατήσουν τον εργαζόμενο με σκυμμένο κεφάλι. Σε αυτή την προσπάθεια συμβάλλουν κυβέρνηση, εργοδοσία, αλλά και οι πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ, Ομοσπονδία Επισιτισμού - Τουρισμού, που μπαίνουν εμπόδιο στην οργάνωση του αγώνα, συμφωνούν στην ουσία με όλες τις κεντρικές επιλογές των κομμάτων τους, δεν αμφισβητούν στο ελάχιστο την εξουσία των μονοπωλίων και των κυβερνήσεών τους. Οι εργαζόμενοι να κρατήσουν ότι οι εργοδότες είναι ενωμένοι σε οργανώσεις, επιμελητήρια, απέναντι στον κοινό εχθρό που είναι ο εργάτης. Αρα, να βγάλουμε συμπεράσματα ότι και για μας είναι κοινά τα προβλήματα, κοινός ο αντίπαλος. Μόνο αν είμαστε όλοι μαζί στο Συνδικάτο, σε άλλα ταξικά Συνδικάτα, μακριά από τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό, τότε μόνο μπορεί ο εργαζόμενος να ξεφοβηθεί και να βγει μπροστά να διεκδικήσει τις πραγματικές του ανάγκες. Αλλά και κανείς κλάδος από μόνος του δεν μπορεί να επιβάλει την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας.
Στην ουσία, οι μόνοι που υπερασπιζόμαστε τον τουρισμό είμαστε εμείς οι εργαζόμενοι. Τον αναγνωρίζουμε σαν δικαίωμα σε μια περίοδο που υπάρχουν όλες οι αντικειμενικές προϋποθέσεις να δουλεύουμε λιγότερο, να αμειβόμαστε καλύτερα, να έχουμε ελεύθερο χρόνο, να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες και στον Πολιτισμό, στον Αθλητισμό, στην αναψυχή. Για μας, η ανάπαυση, η αναψυχή του εργαζόμενου, έχει άμεση σχέση και συμβάλλει στην αναπλήρωση της εργατικής δύναμης, σωματικής και ψυχικής. Πρέπει, λοιπόν, να κατοχυρωθεί ως υποχρεωτικό και δωρεάν δικαίωμα που μπορεί να συμβάλει στη γνωριμία με άλλους λαούς και πολιτισμούς, στην αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου, στη μόρφωση και γνωριμιά της κληρονομιάς της χώρας μας, στην ανάδειξη του λαϊκού πολιτισμού. Κάτι που ποτέ δε θα συμβεί, όσο η οικονομία στοχεύει στο κέρδος και όχι στην κάλυψη των λαϊκών αναγκών».
Ε. Μ.
Πηγή:www.rizospastis.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου