Σάββατο 11 Ιουνίου 2011

Μόνο ένα σχόλιο!

Είναι πραγματικά τραγικό. Σε μια κατάσταση ανάτασης του λαού, σε μια συγκέντρωση που κρατά δύο βδομάδες, και που παρόλο που δείχνει σημάδια κάμψης είναι ακόμη ζωντανή και τίποτα δεν προδικάζει το οριστικό ξεφούσκωμά της κάποιοι να ασχολούνται όχι με τις απόψεις, έστω της μειοψηφίας, αλλά πως θα τις φιμώσουν! 
Είναι τρομερό σε κινηματικές διαδικασίες και στο όνομα της δήθεν πλειοψηφίας να απαγορεύουν στις μειοψηφίες να παλέψουν την άποψή τους. Είναι τρομακτικό άνθρωποι και συλλογικότητες που ανεμίζουν την δήθεν ανανέωση της αριστεράς, που σε άλλες περιπτώσεις κλείνουν τη λέξη δημοκρατία σε όλες τις πτώσεις, να απαγορεύουν τη διαφορετική γνώμη. Είναι να τους βλέπεις και να τρομάζεις. Αν τώρα είναι έτσι αν βρεθούν σε θέσεις πραγματικής εξουσίας τι θα κάνουν; Και αυτοί  ευαγγελίζονται την αριστερά και τον σοσιαλισμό!
Αυτοί αργότερα θα καταγγέλουν το σύστημα, αυτοί θα μιλούν για την αλληλεγγύη της αριστεράς,  θα καταγγέλουν άλλες πλειοψηφίες για καταπάτηση των δικαιωμάτων τους! Και η δυστυχία τους θα είναι ότι από μας θα έχουν και την αλληλεγγύη και την συμπαράσταση όταν την χρειαστούν, όχι μόνο στα λόγια αλλά στη πράξη.
Από πότε ρε σύντροφοι το κίνημα λειτουργεί με τη λογική της υποταγής της μειοψηφίας στη πλειοψηφία; Tότε γιατί δεν κάνετε μόκο και να τρέχετε πίσω την ΠΑΣΚΕ στο συνδικαλιστικό κίνημα για παράδειγμα; Ή μήπως τρέχετε τελικά; 
Πως γίνεται όλοι εσείς που μας τα πρήξατε στις εκλογές της Ε.Ε. και του Καλλικράτη ότι απαξιώνουμε τα κόμματα τώρα να το παίζεται ακομμάτιστοι, δήθεν σεβόμενοι τη θέληση του λαού όταν δεν την σεβαστήκατε όταν έκανε αποχή; 
Όσο για τους αναρχικούς και τους αντεξουσιαστές, όχι όλους βέβαια, τι να πω. Μην τους δώσεις εξουσία! Την πάτησες, χοντρά μάλιστα!
Aλλά για κακή τους τύχη εμείς πάλι εκεί είμασταν και πάλι το υλικό μας λίγο ήταν και καταυχαριστηθήκαμε και τις κουβέντες με τον κόσμο. Και πάντα εκεί θα είμαστε, με τον κόσμο, να μας μαθαίνει και να τον ακούμε. Να του λέμε και ΄μεις τα δικά μας! Και πάνω απ' όλα να ψάχνουμε από κοινού πως θα αγωνιστούμε, πως δεν θα ξεφουσκώσει αυτό που γίνεται τώρα, για την ανάγκη να γίνουν απεργίες και τα σωματεία να αποκτήσουν τον πραγματικό τους ρόλο, πως θα είμαστε μαζί στους επόμενους αγώνες που μπορεί να είναι πιο αποφασιστικοί. Εσείς που θα είσαστε; Μάλλον στη θέση αυτών που τώρα βρίζετε, σε 'κείνο το κτίριο απέναντι!

Δεν υπάρχουν σχόλια: