Ένα ρεπορτάζ από τη δεκαετία του '30, που διατηρεί ατόφια την επικαιρότητά του
 |
Από τις ιστορικές στιγμές του «Ριζοσπάστη», στην εκδήλωση που διοργανώθηκε το περασμένο Σάββατο στον Πειραιά, επιλέχτηκε και παρουσιάστηκε ένα ξεχωριστό ρεπορτάζ από τη δεκαετία του '30, το οποίο διατηρεί και σήμερα ατόφια τη σημασία και την επικαιρότητά του. Εγραφε ο «Ριζοσπάστης» στις 24/5/1931:
«Πριν λίγες μέρες, οι καρχαρίες της υφαντουργικής βιομηχανίας κατεβάσανε κατά 20% τα μεροκάματα των εργατών τόσο στο εργοστάσιο "Ανώνυμος Πειραϊκή Εταιρεία Επιχειρήσεων", που βρίσκεται στην Καλλιθέα, όσο και στα υφαντουργικά εργοστάσια που βρίσκονται Κρεμυδαρού του Πειραιά. Σύγχρονα, απολύονται οι παλιοί εργάτες ένας ένας, με διάφορα προσχήματα και προσλαμβάνουνται καινούργιοι, με πιο εξευτελισμένα μεροκάματα. Ο "Ρ" σα μοναδική εφημερίδα που παλεύει για τα συμφέροντα των εκμεταλλευομένων, ανοίγει σήμερα τις στήλες του στους εργάτες και τις εργάτριες της "Ανώνυμος Πειραϊκή Εταιρεία Επιχειρήσεων". Βρισκόμαστε απ' έξω απ' το εργοστάσιο της "Ανώνυμος Πειραϊκή Εταιρεία Επιχειρήσεων" ή του Καψάνη, όπως είναι γνωστό από το όνομα του πρώην ιδιοκτήτη του. Σε λίγο αρχίζουν να βγαίνουν οι εργάτες και οι εργάτριες μία μία γιατί πριν βγουν τις ψάχνουν στην πόρτα.
Από τις 170 εργάτριες του εργοστασίου, 90 δουλεύουν στο κλωστήριο 25 στο στριφτήριο, 20 στις ανέμες, 25 στο υφαντήριο, 10 στο πακετάδικο και 10 στο τμήμα του Γερμανού. Σταματούμε 2-3 εργάτριες που βγαίναν από το εργοστάσιο, τους λέμε ότι είμαστε σταλμένοι από το "Ρ" και τους ζητούμε να μας μιλήσουν για τη ζωή τους. Σαν άκουσαν το όνομα του "Ρ" χάρηκαν αμέσως. "Τον ξέρουμε, είναι η μόνη εφημερίδα που 'γραψε για μας καλά την περασμένη μας απεργία". "Πόσες ώρες δουλεύετε;". "Πιάνουμε στις 7 το πρωί και σκολνούμε στις 12. Ξαναπιάνουμε στη μία και σκολνούμε στις 5 το απόγευμα". "Και να δεις παιδί μου - πετιέται μια άλλη εργάτρια - έχεις από πάνω σου τον κέρβερο που μια μιλιά να πεις στη διπλανή σου, να σηκωθείς να βρέξεις το ξηραμένο, το πικραμένο στόμα με μια γουλιά νερό ή θα σε διώξει για μια δυο μέρες ή θα σε διώξει ολότελα απ' τη δουλειά". "Γράψε και τ' άλλο: τώρα έκοψε τα μεροκάματα των αντρών. Στο τμήμα τοιχοκόλλησε μια ανακοίνωση πως κόβει μόνο των αντρών τα μεροκάματα. Μα καθώς καταλαβαίνουμε, θα κόψει και τα δικά μας. Γιατί αυτός θέλει να κάνει οικονομία στα έξοδα. Μπορεί την οικονομία να την κάνει μόνο στους εργάτες, που 'ναι 47 μονάχα; Βέβαια, θα θελήσει να κόψει και τα δικά μας, που 'μαστε 170. Αλλά περιμένει να συνηθίσουν οι εργάτες το κατέβασμα κι ύστερα να κόψει και τα δικά μας για να μην εξεγερθούμε όλοι μαζί".
Οι απολύσεις τόσο των εργατών όσο και των εργατριών γίνουνται με την παραμικρότερη αφορμή. Για σωματική ανάγκη ακόμη να πάει μια εργάτρια στην ώρα της δουλειάς, κιντυνεύει να διωχτεί από το εργοστάσιο. Σε διάστημα ενός περίπου μήνα διώχτηκαν πάνω από 10 εργάτες. Με τις απολύσεις αυτές προσπαθεί αφενός μεν να τρομοκρατεί τους εργάτες και τις εργάτριες και να πνίξει κάθε κίνησή τους πριν εκδηλωθεί, αφετέρου δε αλλάζει τους παλιούς εργάτες με καινούριους με μικρότερο μεροκάματο. Τελευταία, το εργοστάσιο του Καψάνη περνάει μία φοβερή κρίση αποτέλεσμα του συναγωνισμού των άλλων εργοστασιαρχών και του λιγοστέματος της πούλησης. Η πούληση γενικά στα υφάσματα, που φτιάχνει το εργοστάσιο, λιγόστεψε σημαντικά, γιατί είναι πανιά που αγοράζουν μόνο σχεδόν οι φτωχοί. Και μια που οι φτωχοί φτωχύναν ακόμη πιο πολύ, λιγόστεψε και η πούληση. Τις συνέπειες της κρίσης αυτής, ο εργοστασιάρχης, ζητάει να τις φορτώσει στο προσωπικό»...
Πηγή:www.rizospastis.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου