Tου
Σενέρ Λεβέντ
Το 1974 ποιος κέρδισε, ποιος έχασε στην Κύπρο;
Δεν είναι πια τόσο δύσκολο να δώσει κανείς μια καθαρή απάντηση σε τούτο το ερώτημα.
Κατά τον υπουργό Προεδρίας της Τουρκικής Δημοκρατίας Τζεμίλ Τσιτσέκ, το κράτος που ιδρύθηκε στον βορρά κοντεύει να βουλιάξει.
Ενώ το κράτος στον νότο, η Κυπριακή Δημοκρατία δηλαδή, στέκει ολόρθο.
Οι Ελληνοκύπριοι χάσανε μονάχα τα χώματά τους το 1974
Ενώ εμείς οι Τουρκοκύπριοι χάσαμε τα πάντα…
Την πολιτική μας οντότητα…
Την αξιοπρέπειά μας…
Εμείς ζήσαμε την οδύνη της κατοχής…
Δεν την έζησαν οι Έλληνες…
Ο κατακτητής εμάς εξουσίασε…
Δεν κατάφερε να εξουσιάσει τους Έλληνες…
Εμείς είμαστε «παραπαίδια»…
Όχι οι Έλληνες…
Ακούσατε ποτέ κάποιον Έλληνα αρμόδιο να αποκαλεί τους Ελληνοκύπριους παραπαίδια;
Το καταλάβανε κατόπιν εορτής...
Χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια για να καταλάβουν οι Τουρκοκύπριοι αυτό που συνέβη το 1974.
Οι κραυγές χαράς όσων πίστευαν ότι η μέθη της λεηλασίας ήταν νίκη, κόπασε με τον καιρό και εντέλει έγινε μια βρισιά.
Κατόπιν εορτής το κατάλαβαν…
Ενώ ήταν μια από τις δυο κύριες κοινότητες στο νησί βρέθηκαν στην τρίτη θέση…
Ο πληθυσμός που ο κατακτητής κουβάλησε στο νησί τους γονάτισε.
Ούτε λίγο ούτε πολύ περάσανε όλη τη ζωή τους κάτω απ’ αυτή την υποτιμητική σχέση που δεν αφήνει αξιοπρέπεια στον άνθρωπο…
Μια πλευρά ήταν η χαμένη το 1974…
Η πλευρά των Τουρκοκυπρίων…
Νικήθηκαν και από τους Έλληνες και από την Τουρκία…
Εκεί έπαθαν την μεγαλύτερη ζημιά
Και τώρα πάλι πιέζονται ανάμεσα στους δυο…
Μέχρι το 1974 οι Έλληνες ήταν οι μόνοι κυρίαρχοι στην Κυπριακή Δημοκρατία…
Μετά το 1974 η κατάσταση αυτή ατσαλώθηκε περισσότερο…
Κι έγινε ανεπίστρεπτη.
Η καλύτερη επιλογή για τους Τουρκοκύπριους θα ήταν να διεκδικήσουν και πάλι τα εταιρικά τους δικαιώματα σ’ αυτή τη δημοκρατίας.
Όμως κλότσησαν αυτήν την ευκαιρία που έπιασαν το 1974…
Ούτε η Τουρκία κράτησε την υπόσχεση που είχε δώσει όταν παρενέβη στρατιωτικά, ότι θα ‘εγκαθιστούσε την συνταγματική νομιμότητα που είχε θιγεί’.
Έβαλε να ιδρύσουν ένα ξεχωριστό κράτος στον βορά.
Εγκαταστάθηκε στο νησί με τους σαράντα χιλιάδες στρατιώτες της…
Μετέφερε εκεί τον πληθυσμό της…
Κι έτσι δημιούργησε μια αποικία στον βορά…
Τώρα πια ούτε οι Ελληνοκύπριοι θέλουν την επιστροφή των Τουρκοκυπρίων στην Κυπριακή Δημοκρατία…
Μονάχα τους εαυτούς τους βλέπουν ως ιδιοκτήτη αυτής της δημοκρατίας.
Μόνο που αυτή η κατάσταση δεν αναιρεί τα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων από τις συνθήκες της Ζυρίχης και του Λονδίνου.
Είναι νόμιμα δικαιώματα αυτά…
Μόνο που κανένας δεν τα διεκδικεί…
Όμοια με την ελληνική πλευρά, ούτε η τουρκική πλευρά θέλει την επιστροφή…
Και οι δυο πλευρές δεν εγκαταλείπουν το όνειρο να αποκτήσουν περισσότερα δικαιώματα από εκείνα των συμφωνιών του 1960 με μια νέα συμφωνία.
Επειδή η ελληνική πλευρά αντιμετωπίζει τους Τουρκοκύπριους ως μειονότητα, θεωρεί υπερβολικό το δικαίωμά τους για κοινωνική ισότητα και προτιμάει την ισότητα σε ατομικό επίπεδο.
Όσο για την τουρκική πλευρά η οποία κινείται με την νοοτροπία της κατάκτησης του 1974, προσπαθεί να νομιμοποιήσει το ξεχωριστό κράτος με μια συνθήκη, χωρίς να κάνει σπουδαίες εδαφικές υποχωρήσεις.
Ο Ερντογάν διέψευσε
τις προσδοκίες
Ο Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος τον καιρό που είχε πρωτογίνει κυβέρνηση είχε στείλει μήνυμα πως θα ακολουθήσει πολιτική επίλυσης στο κυπριακό, είχε δροσίσει τις ψυχές του κυπριακού λαού…
Ωστόσο σε λίγο καιρό η ελπίδα αυτή χάθηκε…
Ο Ερντογάν «εκατσε» πάνω στο «ναι» των Τουρκοκυπρίων κατά το δημοψήφισμα του 2004, απέδειξε ότι είναι πολύ πιο πολύ και με πολύ πιο σκληρό τρόπο υπέρμαχος της μη επίλυσης απ’ όλες τις κυβερνήσεις που προηγήθηκαν…
Οι Τουρκοκύπριοι δεν είχαν ακούσει από κανέναν άλλο πρωθυπουργό της Τουρκικής Δημοκρατίας να τους προσβάλλει τόσο άσχημα λέγοντάς τους «παραπαίδια»…
Μετά τον Ερντογάν οι άνθρωποι που βρίσκονται κοντά του μίλησαν ακόμη χειρότερα…
«Δεν φάγαμε για να τους ταΐσουμε, δεν ντυθήκαμε για να τους ντύσουμε» είπαν για εμάς…
Το ποτήρι ξεχείλισε…
Ήρθε η ώρα ο καθένας να πάρει τον δρόμο του.
Όσοι λένε «Αγκυρα παράτα μας ήσυχους» δεν είναι μονάχα κάποιες μικρές περιθωριακές ομάδες όπως εκείνοι νομίζουν…
Μπορεί όλοι να μην μπορούν να το πουν…
Μπορούν όμως να το χειροκροτούν…
Μην υποτιμάτε όσους το χειροκροτούν…
Τι ζητούν οι Τουρκοκύπριοι
Αποκαλούμε τις συγκεντρώσεις μας «Συγκέντρωση Κοινωνικής Ύπαρξης»...
Η έκφραση «κοινωνική ύπαρξη» υπήρχε και πιο παλιά στην πολιτική μας ορολογία.
Δεν είναι κάτι καινούργιο δηλαδή…
Αν κάτι είναι καινούργιο είναι ότι:
Παλιά το λέγαμε εναντίον των Ελλήνων…
Ενώ τώρα το λέμε εναντίον της Τουρκίας.
Αυτή είναι η κραυγή μιας μειονότητας σ’ αυτή τη χώρα…
Με το πανό που υψώσαμε στη διαδήλωση της 28ης Ιανουαρίου άρχισε μια καινούργια εποχή στη ζωή μας.
Το κυπριακό που έμοιαζε να ‘ναι ένα πρόβλημα ανάμεσα σ’ εμάς και τους Ελληνοκύπριους μετατράπηκε σε ένα ζήτημα ανάμεσα στην Τουρκία και τους Τουρκοκύπριους.
Πρόκειται στην ουσία για μια αναπόφευκτη διαδικασία…
Σε τελική ανάλυση θα χρειαζόταν κάποια μέρα να λογαριαστούμε με την Τουρκία…
Ο κίνδυνος της εξαφάνισής μας δεν προέρχεται από τους Ελληνοκύπριους…
Από την Τουρκία έρχεται…
Εμείς δεν υπάρχουμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων…
Η Τουρκία υπάρχει…
Οι προτάσεις στο τραπέζι δεν είναι δικές μας προτάσεις…
Οι προτάσεις είναι της Τουρκίας…
Είναι απαραίτητο να λογαριαστούμε με την Τουρκία για να πάρει τέλος αυτό το θέατρο…
Η δικιά μας πλατεία Ταχρίρ
Δεν έχουμε κι εμείς λόγους για να ανάψουμε μια φωτιά εξέγερσης σαν εκείνη της πλατείας Ταχρίρ στο Κάιρο;
Έχουμε…
Και με το παραπάνω…
Για 37 χρόνια ζούμε σαν όμηροι, σαν σκλάβοι μέσα στην ίδια μας τη χώρα…
Όχι για 37, για 47 ολόκληρα χρόνια…
Ο κατακτητής μας που ήρθε σαν ‘σωτήρας’ μας δημιούργησε μια ομάδα από αυλικούς και τσανακογλείφτες, ανάμεσά μας…
Αν στην πλατεία Ταχρίρ εξεγέρθηκαν εναντίον ενός δικτάτορα τριάντα χρόνων και εμείς εδώ θα έπρεπε να εξεγερθούμε εναντίον ενός κατακτητή 37 χρόνων και των ντόπιων τσιρακιών του…
Αυτός έπρεπε να ‘ναι ο κύριος στόχος της διαδήλωσης…
Όμως το τρένο δεν έφυγε ακόμη…
Ελπίζω στις 2 Μαρτίου η διαμαρτυρία να βρει το στόχο της.
* Ο Σενέρ Λεβέντ είναι ο εκδότης της γνωστής αγωνιστικής τουρκοκυπριακής εφημερίδας «ΑURUPA»
Πηγή:www.epohi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου