Αραβικές εξεγέρσεις με πολλά μηνύματα*

Το θερμό ρεύμα από τις βόρειες ακτές της Αφρικής δεν ζέστανε μόνο τους φετινούς μήνες του χειμώνα αλλά άναψε τις καρδιές όλων των καταπιεσμένων λαών της υφηλίου. Οι λαοί και ιδίως οι νεολαίοι της Τυνησίας της Αιγύπτου, της Ιορδανίας έστειλαν σε όλους τους λαούς της Μεσογείου και της Μ. Ανατολής που δοκιμάζονται από τη σφοδρή επίθεση του αμερικάνικου και ευρωπαϊκού ιμπεριαλιστικού κεφαλαίου ένα παλιό αλλά "ξεχασμένο" μήνυμα: ότι όταν οι λαοί, οι εργαζόμενοι, οι νέοι αποφασίζουν να πάρουν την τύχη στα χέρια τους, όταν εισβάλουν στο προσκήνιο, ταρακουνούν κάθε φεουδάρχη ή καπιταλιστή εκμεταλλευτή, ανατρέπουν τις σταθερές των ιμπεριαλιστικών επιτελείων. Γράφουν τη δική τους ιστορία, αυτή που για δεκαετίες κάποιοι τους απαγορεύουν. Κάποιοι που τους θεωρούν απλώς πλήθος, άξιους μιας μοίρας που αυτοί φροντίζουν να τους ετοιμάζουν. Κάποιοι που δεν είναι παρά καλυμμένες δικτατορίες που λυμαίνονται τον πλούτο εκατομμυρίων εργαζομένων.

Για άλλη μια φορά επιβεβαιώνεται ότι οι μόνοι μεταρρυθμιστές είναι οι αντιμεταρρυθμιστές. Καταδεικνύεται πως όλοι αυτοί που σπάζουν τα κεφάλια τους επί χρόνια, απορροφημένοι στη διαμόρφωση προτάσεων και μεταρρυθμίσεων προς τους εκάστοτε κυρίαρχους, ξεπερνιώνται εν μια νυκτί όταν οι μάζες, αψηφώντας τις προτάσεις τους και τα... επιτελικά τους σχέδια, ορμούν στους δρόμους, συγκρούονται, γεννούν αυθεντικές μαζικές δράσεις από τα κάτω και απαιτούν το δίκιο τους. Ακόμη κι αν αυτό σήμερα δεν μπορεί να μορφοποιηθεί σε ένα αντισυστημικό πρόταγμα με βάση τις κινηματικές ανεπάρκειες, αλλάζει άρδην τα δεδομένα που έχουν διαμορφώσει οι ιμπεριαλιστές, οι ελίτ και οι δικτάτορες τύπου Αλί και Μουμπάρακ. Η μαζική είσοδος τις τελευταίες μέρες του εργατικού κινήματος και της νεολαίας στους δρόμους της εξέγερσης μόνο ελπίδες φέρνει σε κάθε εργαζόμενο.

Απέναντι στους ίδιους πεινασμένους, κατά των οποίων μέχρι πρότινος εξαπολύονταν οι σιδερόφρακτες ορδές των κατασταλτικών μηχανισμών ώστε να κατασταλούν οι διαδηλώσεις που ξέσπασαν για την ακρίβεια στο ψωμί, ο σημερινός αντιπρόεδρος και αρχηγός των μυστικών υπηρεσιών Ομάρ Σουλεϊμάν σήμερα αναγκάζεται να υπόσχεται ελευθερίες και αυξήσεις μισθών, κάτω από τη δύναμη της λαϊκής θέλησης. Οι εξεγερμένοι των δρόμων της Τύνιδας και της πλατείας Ταχρίρ επέβαλαν την αμφισβήτηση του αδιανόητου όχι μόνο για τις εκμεταλλεύτριες ελίτ της Αιγύπτου και της Τυνησίας αλλά και για τους ιμπεριαλιστές, που πληρώνουν αδρά διάφορα επιτελεία και think tank για να προβλέπουν τις εξελίξεις και να ετοιμάζουν εναλλακτικά σενάρια ιδίως σε περιοχές όπου διακυβεύονται τεράστια συμφέροντα για τους ίδιους.

Θα μπορούσε να σαρκάσει κανείς βλέποντας την ετοιμότητα που επιδεικνύουν και τα ανάλογα καθεστώτα σε άλλες αραβικές χώρες, που προτρέχουν να υποσχεθούν μεταρρυθμίσεις πριν ο λίβας της βορειοαφρικανικής Σαχάρας κάψει και τα δικά τους παλάτια. Ανεξαρτήτως πού θα δρομολογηθεί αυτό το λαϊκό ξέσπασμα, με την άμεση και ασφυκτική παρέμβαση των Αμερικάνων -κατά πρώτο λόγο- αλλά και των Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών, κανείς δεν μπορεί να υποτιμήσει τις τεράστιες δυνάμεις που απελευθέρωσαν αυτές οι εξεγέρσεις των αραβικών λαών, την εμπιστοσύνη στις δυνάμεις τους που γέμισε τις καρδιές των ξεχασμένων στην αβεβαιότητα νέων, τις θυσίες που απλόχερα πρόσφεραν ώστε να αναδυθούν εκ νέου ως λαοί με δικαιώματα ενάντια στις αιματοβαμμένες κυβερνήσεις τους και να δώσουν το δικό τους χρώμα στην ιστορία.

Όμως το μήνυμα αυτών των εξεγέρσεων έχει κι άλλους αποδέκτες. Και είναι εξίσου σκληρό. Έρχεται σαν ηχηρό χαστούκι για όλους αυτούς που αντί να συναισθανθούν τις τεράστιες ευθύνες τους ως προοδευτικά, κομμουνιστικά κινήματα απέναντι στις τεράστιες και ραγδαίες εξελίξεις της ταξικής πάλης, μοιάζουν -στην καλύτερη των περιπτώσεων- με αποσβολωμένους θεατές ιστορικών γεγονότων ή -ακόμη χειρότερα- κουνάνε τον δείκτη τους απέναντι στις μάζες που δεν τους άκουσαν, δεν συμμορφώθηκαν και εξεγέρθηκαν. Και εδώ μόνο θλίψη μπορεί να καταλάβει εκείνους που αντιλαμβάνονται τον πραγματικό ρόλο που καλούνται να διαδραματίσουν οι εργαζόμενοι, οι λαϊκές κών δυνάμεων. Ε, ναι! Για άλλη μια φορά η ιστορία και η ταξική πάλη δεν διάβασε τα προγράμματα των επίδοξων επαναστατών. Για άλλη μια φορά οι μάζες βγήκαν πιο μπροστά από το βαθμό ωριμότητας των δυνάμεων που θέλουν να αναφέρονται σ' αυτές. Και προκαλούν να αποτινάξουμε τη σκουριά μας, να μπούμε μπροστά αφουγκραζόμενοι τις διαθέσεις τους. Γιατί ακριβώς αυτό έκαναν σ' αυτές τις χώρες οι λαοί. Κατέγραψαν με αιματηρό τρόπο τις διαθέσεις τους, την ασφυξία που νιώθουν μέσα σ' αυτό το σύστημα της εκμετάλλευσης, ανεξαρτήτως αν στην εξουσία είναι καπιταλιστής ή εμίρης. Γιατί αυτό κάνουν πάντα οι καταπιεσμένοι ανεξαρτήτως αν οι προοδευτικές πρωτοπορίες βρίσκονται ακόμη σε ύπνωση ή τυλιγμένες στα χαρτιά των ατέλειωτων προτάσεών τους για "διέξοδο" μέσω διαγραφής των χρεών ή για εξεγέρσεις “χωρίς να σπάσει τζάμι”. Γιατί απλώς κανείς τους δεν μπορεί να... επικρίνει το επίπεδο ωρίμανσης των διαδηλωτών της πλατείας Ταχρίρ, αν δεν οικτίρει πρώτα τον εαυτό του για τους εγκεφαλικούς ρεφορμιστικούς σχεδιασμούς που επί δεκαετίες έχει καταναλωθεί να σχεδιάζει.

*Από το πρωτοσέλιδο της Προλεταριακής Σημαίας που κυλοφορεί σήμερα. Το μεγαλύτερο μέρος της εφημερίδας είναι αφιερωμένο με άρθρα, αναλύσεις και συνεντεύξεις στις εξεγέρσεις των αράβικων λαών. Αρθρα για την Αίγυπτο, την Υεμένη και την Τυνησία. Συνέντευξη του Μιχιάρ Ικτάμι, μέλους της ΚΕ του Δημοκρατικού Μετώπου για την απελυθέρωση της Παλαιστίνης, και κείμενα για την ιστορία των αγώνων της εργατικής τάξης της Αιγύπτου ή την "ποίηση που της εξέγερσης" που ξεπήδησε κατά τη διάρκεια της εξέγερσης. 

antigeitonies