Το ΔΝΤ εκτίμησε λάθος. Η Αριστερά;
Εχουμε πολλές φορές τοποθετηθεί από τις στήλες της ΠΣ σε σχέση με το χαρακτήρα της κρίσης. Εχουμε πολλές φορές επαναλάβει ότι οι κατακλυσμιαίες αλλαγές που ζούμε στη χώρα μας δε γίνονται για να αντιμετωπιστεί το ζήτημα του χρέους και του ελλείμματος, αλλά για να ξεζουμιστεί ο λαός και να τσακιστεί οριστικά η εργατική τάξη.
Πριν λίγες μέρες ήρθε η κυνική επιβεβαίωση των εκτιμήσεών μας από τα χείλη του εκπροσώπου του ΔΝΤ στην τρόικα, Πολ Τόμσεν. Ο οποίος συνόδευσε τον Παπακωνσταντίου στη βόλτα που έκανε στην Ευρώπη για να βρει καμιά επένδυση και, μιλώντας σε επενδυτές στο Λονδίνο, έθεσε ως προτεραιότητα του ΔΝΤ για την Ελλάδα τις διαρθρωτικές αλλαγές και όχι τα δημοσιονομικά (χρέος, έλλειμμα), όπως, λανθασμένα είχαν εκτιμήσει στην αρχή. Και πρόσθεσε ότι δεν τον απασχολεί σε πρώτη προτεραιότητα το πότε θα επιστρέψει η Ελλάδα στο δανεισμό από τις αγορές και ότι η λεγόμενη στήριξη της ελληνικής οικονομίας θα μπορούσε να συνεχιστεί και μετά το 2013, οπότε και λήγει το τριετές πρόγραμμα της τρόικας.
Μια πρώτη και προφανής διαπίστωση είναι ότι ο Τόμσεν μέσα σε λίγα λεπτά έκανε σκόνη όλα τα βασικά επιχειρήματα της κυβέρνησης για τα σκληρά μέτρα του μνημονίου. Ολοι ανεξαιρέτως οι κυβερνητικοί παράγοντες πιπιλίζουν μήνες τώρα τ’ αυτιά του ελληνικού λαού με την κρίσιμη φάση στην οποία βρέθηκε η χώρα, με την επιτακτική ανάγκη μείωσης του ελλείμματος, μπροστά στην οποία όλες οι θυσίες είναι απαραίτητες, για την αποφυγή της χρεοκοπίας και για το βασικό στόχο της επιστροφής στις αγορές.
Ολα τα μέτρα που πάρθηκαν, οι μειώσεις μισθών, η αύξηση της φορολογίας, το ασφαλιστικό, έγιναν για να εξοικονομηθούν χρήματα, για να μειωθεί το έλλειμμα. Ετσι μας έλεγαν. Εφτασαν μέχρι και να απαντήσουν στην πολύ απλή, αλλά και γεμάτη αγωνία απορία του λαού γιατί πρέπει να πληρώνει αυτός για τα λεφτά που έφαγαν άλλοι, υποστηρίζοντας χυδαία ότι όλοι μαζί τα φάγαμε!
Και τώρα, έρχεται ο ένας εκ των τριών …σωτήρων μας να τους αδειάσει, παραδεχόμενος μεν πως τα δημοσιονομικά είναι σημαντικά, αλλά όχι τόσο όσο οι μεταρρυθμίσεις. Πρόκειται για το δεύτερο ιδεολογικό πυλώνα της επίθεσης, αυτόν που κομψά αποκαλούν ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Αυτόν που επιβάλλει τις αυξήσεις στα όρια συνταξιοδότησης, την απελευθέρωση των απολύσεων και την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων. Αυτόν που η κυβέρνηση είχε ως δεύτερο, αλλά που το ΔΝΤ μας λέει τώρα πως είναι πρώτος.
Ο Τόμσεν λέει την αλήθεια. Το έλλειμμα και το χρέος είναι υπαρκτά, φυσικά μέσα στη ληστρική οικονομική πραγματικότητα του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος. Και μέσα σε αυτήν την πραγματικότητα αποτελούν πρόβλημα για τη χώρα. Ο στόχος της επίθεσης, όμως, δεν είναι να εξοικονομηθούν χρήματα. Γιατί, όπως και οι ίδιοι ομολογούν και ο καθένας καταλαβαίνει, η καλύτερη πηγή χρημάτων είναι η πραγματική οικονομία, η παραγωγή. Αυτή που ξεθεμελιώνεται χρόνια τώρα και για την οποία δεν έχουμε ακούσει κουβέντα όλους αυτούς τους μήνες.
Δεν είναι τυχαίο που η τοποθέτηση αυτή έγινε μπροστά σε αυτούς που καλούνται να επενδύσουν στην Ελλάδα. Το μήνυμα είναι σαφές: Η τρόικα, που εξυπηρετεί τα δικά τους συμφέροντα, γνωρίζει ότι, ειδικά σε μια περίοδο κρίσης του συστήματος παγκόσμια, κανείς δεν πρόκειται να βάλει ούτε μισό ευρώ αν δεν είναι σίγουρος ότι θα το πάρει πίσω διπλό και τρίδιπλο. Αυτό σημαίνει ότι στη χώρα που θα επενδύσει θα πρέπει να υπάρχει ένα πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον που θα ευνοεί την επένδυση και θα εξασφαλίζει την υψηλή της απόδοση.
Αυτό, με απλά λόγια, σημαίνει ότι οι μισθοί θα πρέπει να είναι χαμηλοί, οι απολύσεις εύκολες, η φορολογία των επιχειρήσεων χαμηλή, οι εργασιακές σχέσεις ευέλικτες, τα δικαιώματα ανύπαρκτα και, πάνω απ’ όλα, η εργατική τάξη τσακισμένη και ανήμπορη να αντιδράσει και να υπερασπιστεί το παραμικρό απ’ όλα αυτά. Το ότι όλα αυτά μειώνουν την αγοραστική δύναμη του λαού και, συνεπώς, τη δυνατότητα πραγμάτωσης της παραγόμενης υπεραξίας, ανακυκλώνοντας, έτσι, το αρχικό πρόβλημα είναι η πιο βασική αντίφαση του καπιταλισμού και, όσο κι αν θα ήθελαν, δεν μπορούν να την υπερβούν ούτε το ΔΝΤ, ούτε κανείς.
Αυτό, επομένως, έταξε ο Τόμσεν στους επενδυτές. Οτι είναι πρώτη προτεραιότητα να δημιουργηθεί αυτό το ευνοϊκό περιβάλλον στην Ελλάδα και ότι το ΔΝΤ θα είναι παρόν για να εξασφαλίσει ότι έτσι θα γίνει, ακόμα κι αν χρειαστεί να παραμείνει και μετά τη λήξη του προγράμματος του μνημονίου.
Τι σημαίνει αυτό; Πρώτον ότι η επίθεση θα συνεχιστεί, ανεξάρτητα με το αν θα πιαστούν οι στόχοι για το έλλειμμα. Κάτι που, βέβαια, το ξέρουν κι οι πέτρες στη χώρα μας και που ακόμα και η κυβέρνηση ομολογεί, παρά το χαρακτήρα του έκτακτου που επιχειρεί να προσδώσει στην πολιτική της.
Δεύτερον, ότι ο ίδιος ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ δίνει μια ξεκάθαρη περιγραφή για το χαρακτήρα της ελληνικής κρίσης. Κάτι που θα έπρεπε να έχουν εκτιμήσει καλύτερα οι αριστερές δυνάμεις στη χώρα μας, μικρές και μεγάλες, και να έχουν αποφύγει τις θέσεις που, μέχρι και σήμερα επαναλαμβάνουν, περί αναδιαπραγμάτευσης του χρέους, παύσης πληρωμών, εθνικοποίησης των τραπεζών και πολλά άλλα.
Το σύστημα βρήκε το έδαφος να περάσει μια τέτοια επίθεση σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα λόγω της αποσυγκρότησης της Αριστεράς και του λαϊκού και εργατικού κινήματος. Μιας αποσυγκρότησης που συντελείται πολλά χρόνια τώρα και που έφτασε σήμερα, σε αυτήν την κατάσταση, την Αριστερά, αντί να είναι η πολιτική εκείνη δύναμη που θα ξεκαθαρίσει στο λαό την πραγματική φύση και το χαρακτήρα της επίθεσης που του γίνεται, να αποδέχεται τα επιχειρήματα του συστήματος περί της προτεραιότητας του δημοσιονομικού προβλήματος και να αναλαμβάνει να προτείνει λύσεις από …λαϊκή σκοπιά!
Λύσεις που, εφόσον δεν απαντούν στο ουσιαστικό πρόβλημα, αλλά σε αυτό που η άρχουσα τάξη θέλει να φαίνεται ως ουσιαστικό, πάνε, τελικά, με τα νερά της, δεν απαντούν στα πραγματικά προβλήματα του λαού και, συνεπώς, δεν είναι επικίνδυνες για το σύστημα. Τόσο ώστε όχι μόνο να μη μπορούν να συγκροτήσουν ένα πλατύ λαϊκό κίνημα αντίστασης στην επίθεση, αλλά να επιτρέπουν στην κυβέρνηση να πανηγυρίζει για την επιτυχία της να περάσει τόσα μέτρα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα χωρίς να αντιμετωπίσει σοβαρές αντιστάσεις.
Δεν περιμένουμε, βέβαια, ότι η τοποθέτηση του Τόμσεν θα τους κάνει να δουν τα πράγματα αλλιώς. Το πρόβλημα δεν είναι μια κακή εκτίμηση, είναι, δυστυχώς, βαθύτερο και αφορά τις συνολικές εκτιμήσεις για τη φάση του συστήματος, την προοπτική αυτού του λαού, την εκτίμηση για τις δυνατότητές του, την αποτίμηση της πάλης του τον προηγούμενο αιώνα και τόσα άλλα ζητήματα που ταλανίζουν όλους όσους αναφέρονται στην Αριστερά.
Μόνο ο ίδιος ο λαός, με τους αγώνες του, θα θέσει τα ζητήματα σε νέες βάσεις, θα αναζητήσει τις πραγματικές απαντήσεις και θα μπορέσει να χαράξει ξανά το δρόμο του. Ως τότε, οι θέσεις του Τόμσεν δε θα είναι παρά η τραγική επιβεβαίωση της ανεπάρκειας των περισσότερων από αυτούς που τάσσονται με την πλευρά των λαϊκών συμφερόντων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου