Ο λαός της Κούβας έχει το καλύτερο στον κόσμο δημόσιο δωρεάν σύστημα Υγείας και ένα από τα καλύτερα συστήματα Παιδείας, συμμετέχει μαζικά στα λαϊκά όργανα, συζητά ο ίδιος τις κυβερνητικές αποφάσεις πριν εφαρμοστούν, εκλέγει τους εκπροσώπους του στα κρατικά και κυβερνητικά όργανα. Τα επιτεύγματα του σοσιαλισμού είναι αδιαμφισβήτητα και αυτά υπερασπίζεται ο λαός, μπήγοντας καρφί στο μάτι των αστών.
«Λύσσαξαν» όλες αυτές τις μέρες τα αστικά ΜΜΕ στη χώρα μας και διεθνώς για τις - όπως τις παρουσιάζουν - «500.000 απολύσεις εργαζομένων στο δημόσιο στην Κούβα» και για τη «στροφή της Κούβας στον καπιταλισμό». Η δήθεν ευαισθησία τους για το μέλλον των εργαζομένων φυσικά δεν είναι και τόσο αθώα. Ισα ίσα, είναι απόλυτα προσηλωμένη στο στόχο υπονόμευσης της σοσιαλιστικής Κούβας, που δίνει τη μάχη της μέσα σε δύσκολες συνθήκες και εμπόδια, με ένταση της επιθετικότητας από τον αμερικανικό και ευρωενωσιακό ιμπεριαλισμό. Στην ουσία θέλουν να περάσουν στους εργαζόμενους το συνειρμό ότι αφού παντού γίνεται το ίδιο και αφού «και η Κούβα λέει "Viva el capitalismo" (Ζήτω ο καπιταλισμός)» - όπως έγραψε ξεδιάντροπα μια αστική εφημερίδα - τότε «τα κεφάλια μέσα», ο «καπιταλισμός είναι αιώνιος και να αποδεχτούμε ότι πρέπει να κάνουμε και άλλες θυσίες για να βγούμε από το τούνελ της κρίσης».
Μάλιστα, στα «Νέα» ο πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ Ν. Χριστοδουλάκης, σε ένα αντικουβανικό, αντισοσιαλιστικό άρθρο έγραψε για «ένα καθεστώς που γινόταν όλο και λιγότερο ικανό να θρέψει τον πληθυσμό του, όλο και πιο αυταρχικό».
Οτι «το καθεστώς του Φιντέλ... έγινε ακόμα πιο σκληρό», γιατί «ήταν αδιανόητο και για το κουβανικό καθεστώς να απαρνηθεί τα επί χρόνια εμπεδωμένα προνόμιά του και να ανοίξει τον δρόμο σε μια πιο ελεύθερη οικονομία, μια πιο ανοιχτή κοινωνία και - αναπόφευκτα - σε μια πιο δημοκρατική συγκρότηση της χώρας... Ετσι τώρα στην Κούβα... ο "κομαντάντε" διέταξε να απολυθούν μισό εκατομμύριο υπάλληλοι έτσι ώστε να γίνουν ακόμα φτωχότεροι και να δοκιμάσουν την τύχη τους σε ιδιωτικές επιχειρήσεις». Γι' αυτό, λέει, ο Φ. Κάστρο «να απολύσει τον εαυτό του μαζί με συγγενείς και φίλους από την εξουσία, ανοίγοντας επιτέλους τον δρόμο σε μια ελεύθερη, δημοκρατική πορεία της Κούβας».Τόσα πολλά ψέματα σ' ένα άρθρο ίσως ξενίζουν, αλλά καθόλου δε λείπουν από ανθρώπους σαν τον νυν κύριο καθηγητή, όταν του χρειάζονται, αφού δεν μπορεί να κάνει αλλιώς, για να ρίξει το αντικομμουνιστικό του δηλητήριο προκειμένου να χειραγωγήσει λαϊκές συνειδήσεις στην καπιταλιστική βαρβαρότητα. Γιατί πράγματι ο κύριος καθηγητής θα ήθελε την Κούβα σαν την Αϊτή, το Περού, άλλες χώρες όπου οι λαοί τους λιμοκτονούν κάτω από την μπότα των μονοπωλίων και όσων σαν αυτόν τα υπηρετούν πουλώντας ιδέες και μελέτες ξεζουμίσματος των λαών. Γιατί ο Ν. Χριστοδουλάκης, όχι από άγνοια, αλλά συνειδητά, αποσιωπά ότι ο λαός της Κούβας έχει το καλύτερο στον κόσμο δημόσιο δωρεάν σύστημα Υγείας, ένα από τα καλύτερα συστήματα Παιδείας, ο πολιτισμός είναι κτήμα του λαού, η ανάπτυξη των επιστημών προοδεύει, το βιοτικό επίπεδο του λαού είναι ένα από τα καλύτερα στη Λατινική Αμερική και δεν πεινά, ενώ συμμετέχει μαζικά στα λαϊκά όργανα, συζητά ο ίδιος τις κυβερνητικές αποφάσεις πριν εφαρμοστούν, εκλέγει τους εκπροσώπους του στα κρατικά και κυβερνητικά όργανα. Επομένως, έχει έναν ανώτερο τύπο δημοκρατίας και όχι σαν αυτόν που οι απλοί άνθρωποι ψηφίζουν αρχηγό και κυβέρνηση και μετά τους βάζουν στη γωνία, όπως κάνουν ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, εφαρμόζοντας εξοντωτική πολιτική ενάντιά τους για να πλουτίζουν τα μονοπώλια. Ανατροπή του σοσιαλισμού και παλινόρθωση του καπιταλισμού θέλει ο Ν. Χριστοδουλάκης. Αλλά ο λαός της Κούβας και το σοσιαλιστικό καθεστώς ακριβώς το αντίθετο θέλουν.
Οσο για την καραμέλα των απολύσεων που αναμασά ο ίδιος, αυτή η προπαγάνδα θέλει να κρύψει τη διαφορά ανάμεσα στο καπιταλιστικό εκμεταλλευτικό σύστημα που από τη φύση του καταστρέφει την πιο σημαντική παραγωγική δύναμη, τον άνθρωπο (με την ανεργία να είναι συστατικό του μέρος), και στο σοσιαλισμό, που καταργώντας την καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και την εκμετάλλευση διευρύνει τις δυνατότητες του ανθρώπου σε όλους τους τομείς. Η σοσιαλιστική Κούβα δεν αποτελεί εξαίρεση σε αυτή την ιστορική πορεία. Το αποδεικνύουν τα επιτεύγματά της (αναφέρθηκαν πιο πάνω), παρά το γεγονός ότι ξεκίνησε από πολύ χαμηλή παραγωγική βάση και δυνατότητες, σε μια περιοχή «μέσα στο στόμα του λύκου», όπου από την αρχή συνάντησε τον πολύμορφο πόλεμο από τον αμερικανικό και όχι μόνο ιμπεριαλισμό. Φυσικά η Κούβα μπόρεσε να σταθεί στα πόδια της λόγω του παγκόσμιου συσχετισμού δύναμης το 1959 και στη συνέχεια, γιατί στηρίχτηκε στην αμέριστη αλληλεγγύη της Σοβιετικής Ενωσης και των άλλων σοσιαλιστικών χωρών, των λαϊκών κινημάτων σε όλο τον κόσμο.
Η εξασφάλιση του δικαιώματος στην εργασία στο σοσιαλισμό, που σημαίνει συνεισφορά στην κοινωνική παραγωγή προς όφελος του λαού, της κοινωνίας, και στην Κούβα είναι δεδομένο αδιαπραγμάτευτο. Γι' αυτό και δεν μπορεί τα μέτρα ανακατανομής του εργατικού δυναμικού που προωθούνται στην Κούβα να θεωρούνται απολύσεις, όπως γίνεται στον καπιταλισμό, όπου το πλεονάζον εργατικό δυναμικό, σύμφωνα με τα συμφέροντα του καπιταλιστή, πετιέται στο δρόμο. Οπως έχουν αποφασίσει οι Κουβανοί, θα προχωρήσουν στην ανακατανομή του εργατικού δυναμικού σε τομείς που για διάφορους λόγους (υποκειμενικούς και αντικειμενικούς σε μια ιστορική διαδρομή) βρέθηκαν να έχουν έλλειμμα σε ανθρώπινο δυναμικό. Τέτοιοι τομείς είναι η αγροτική οικονομία, ο κατασκευαστικός τομέας, διάφορες υπηρεσίες.
Για παράδειγμα, οι ανατροπές των σοσιαλιστικών χωρών τη δεκαετία του '90 οδήγησαν σε μια απώλεια του 80% των εμπορικών συναλλαγών, που ήταν κυρίως με αυτές τις χώρες, και καταβαράθρωση ολόκληρων κλάδων της οικονομίας (η αγροτική οικονομία είναι χαρακτηριστική, όπου χιλιάδες μηχανήματα ρήμαξαν λόγω έλλειψης ανταλλακτικών και καυσίμων). Ακόμα και σε αυτή την τραγική κατάσταση, που προέκυψε με χιλιάδες εργαζομένους να μένουν χωρίς δουλειά, στη λεγόμενη ειδική περίοδο η σοσιαλιστική Κούβα δεν τους άφησε στο δρόμο. Συνέχισαν να παίρνουν το 70% του μισθού τους έχοντας απολέσει την εργασία τους. Παρά τις τεράστιες δυσκολίες οι λαϊκές κατακτήσεις σε ζωτικούς τομείς δεν υποχώρησαν.
Στις σημερινές συνθήκες παίρνονται μέτρα ανακατανομής του εργατικού δυναμικού. Σε αυτά περιλαμβάνονται πέρα από την κατανομή εργατικού δυναμικού σε κρίσιμους κλάδους που μπορούν να αναπτυχθούν και η προτροπή για ενίσχυση της αυτοαπασχόλησης. Ετσι δίνονται κίνητρα για την αυτοαπασχόληση εργαζομένων στη ζωική και φυτική παραγωγή (για την παραγωγή διατροφικών προϊόντων ώστε να μειωθούν οι εισαγωγές) και σε υπηρεσίες και τη δημιουργία συνεταιρισμών και μικρών ιδιωτικών επιχειρήσεων. Αυτή η απόφαση αναδεικνύει και τις δυσκολίες που έχουν προκύψει και από τη βαριά επίδραση του πολύμορφου - σχεδόν 50 χρόνια - αποκλεισμού της Κούβας από τις ΗΠΑ.
Οι αλλαγές αυτές και ειδικότερα η ενίσχυση της αυτοαπασχόλησης ενέχουν κινδύνους (όπως και οι ίδιοι οι Κουβανοί αναγνωρίζουν) να δημιουργήσουν και να οξύνουν κοινωνικές αντιθέσεις, αφού η αυτοαπασχόληση ωθεί στη δημιουργία στρώματος μικροϊδιοκτητών που, δουλεύοντας για τους ίδιους, συσσωρεύουν χρήμα, πράγμα που καλλιεργεί και ανάλογη συνείδηση και συμφέροντα. Το ζήτημα αυτό παίρνοντας υπόψη και την αρνητική εμπειρία της ΕΣΣΔ δημιουργεί εύλογο προβληματισμό στους κομμουνιστές για τις δυσκολίες της εργατικής - λαϊκής εξουσίας. Αλλο αυτό και άλλο η βιασύνη των αστών και οπορτουνιστών να κηρύξουν το τέλος του σοσιαλισμού στην Κούβα.
Πηγή: www.rizospastis.gr - Δ. Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου