«Ραντεβού στα γουναράδικα»

Ελπίδα πως σε αυτή την Αντίσταση δεν θα χάσουμε πάλι… 

Του Τάσου Πανταζίδη*

Έτσι αποχαιρετούσε του συναγωνιστές του ο Άρης Βελουχιώτης, προβλέποντας το τέλος του. Σήμερα, στην περίοδο της τριπλής κατοχής (Ecofin, Ε.Κ.Τ., Δ.Ν.Τ.), κάποιοι σίγουρα θα αντισταθούμε (δίνοντας ραντεβού στα γουναράδικα). Παράλληλα, θα εμφανιστούν οι αντίστοιχοι «δoσίλογοι» (συνδικαλιστές, πολιτικοί, δημοσιογράφοι κ.α.). Η ελπίδα μας είναι πως σε αυτή την Αντίσταση, δεν θα χάσουμε πάλι, ούτε οι «προσκυνημένοι» θα επικρατήσουν ξανά. 

Χρωστάμε στους Ευρωπαίους μεγαλοκαπιταλιστές ή μας χρωστάνε; Tο 1998, ο Σημίτης υποτίμησε 12,3% τη δραχμή για την ένταξή της στο Μηχανισμό Συναλλαγματικών Ισοτιμιών του Ευρώ. Το 2000 συμφώνησε σε επιπλέον υποτίμηση 3,5% με αποτέλεσμα η τελική ισοτιμία με το ευρώ, να φτάσει τις 340,75 δραχμές, αντί για 331 του Γενάρη 2000 ή 325 το 1998. Το 1981 η ΕΟΚ ήταν σχεδόν ανεπιθύμητη. Μόνο η Ελλάδα & οι: Τουρκία, Ισπανία, Πορτογαλία ήθελαν την ένταξη. Η Ελλάδα τηρούσε όμως τα προσχήματα σταθερού πολιτεύματος και είχε ξεφύγει από την εξαθλίωση.

 Η ένταξή μας, έδωσε πολιτική και οικονομική ώθηση στην ΕΟΚ. Χώρα με ισχυρή ναυτιλία, αγροτική οικονομία και τουρισμό, εμπορικός κόμβος, σφήνα στα κομμουνιστικά Βαλκάνια και φίλη με τους Άραβες, τους ήταν χρήσιμη. Ταυτόχρονα, οι δυτικοευρωπαίοι, αγόραζαν χωρίς δασμούς τα Ελληνικά αγροτικά προϊόντα και μας έκαναν πελάτες τους για τα βιομηχανικά προϊόντα. Τότε ήταν που η Ελλάδα γέμισε ευρωπαϊκά αυτοκίνητα και ηλεκτρικές συσκευές, εγκαταλείποντας τα Αμερικάνικα που σχεδόν μονοπωλούσαν την ελληνική αγορά.

Οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης, δημιούργησαν κομματισμό και πελατειακές σχέσεις, διάβρωσαν το συνεταιριστικό και συνδικαλιστικό κίνημα, ενίσχυσαν την αδιαφάνεια και τη διαφθορά. Αποβιομηχάνισαν τη χώρα, εγκατέλειψαν την αγροτική παραγωγή, υποβάθμισαν τουρισμό, ναυτιλία και μεταφορές. Αυτά συνοδεύτηκαν με πολύ άδικη φορολογία. Ακόμα και ο άπορος πληρώνει ΦΠΑ στο ψωμί, παρά το οτι το Σύνταγμα τον απαλλάσσει. Βέβαια τώρα που όλα κατέρρευσαν, όσοι θησαύρισαν από τις ιδιωτικοποιήσεις, προτείνουν (π.χ. Βγενόπουλος) «Κρατικό Καπιταλισμό», χαρακτηρίζουν αποτυχημένο τον νεοφιλελευθερισμό και ζητάνε συμπράξεις Δημόσιου και ιδιωτικού τομέα (στα κέρδη χώρια, στη ζημιά μαζί). ΠΑΣΟΚ και ΝΔ χρεοκόπησαν και ξεπούλησαν: Ολυμπιακή, ΟΣΕ, Ταμεία, λιμάνια, αεροδρόμια, δρόμους. Στήριξαν την εισφορο/φοροδιαφυγή των Π.Α.Ε.. Υπουργείο Πολιτισμού και ΟΠΑΠ, χρηματοδοτούσαν κομματικούς φίλους. Κρατικές προμήθειες και έργα επιβαρύνονταν με μίζες. Η Κομισιόν, λέει πως δεν κατατέθηκαν επαρκή στοιχεία για τον τρόπο λήψης των –κρυφών- δανείων (περίοδος Σημίτη) από την Goldman Sachs. Τα σκάνδαλα Χρηματιστηρίου και SIEMENS, ακόμα αναζητούν υπεύθυνους. Η εκκλησία μας φόρτωσε τη μισθοδοσία και ασφάλιση του προσωπικού της, αλλά δεν φορολογείται για τα δισεκατομμύρια κερδών της και τα ακίνητα. Τα σκάνδαλα Βατοπεδίου, Τοπλού και «Αλληλεγγύης» ποτέ δεν «πήγαν ταμείο». 5.600.000 ευρώ για τροφή στο Ιράκ, 345.000 για τα θύματα του Λιβάνου και 308.000 για τα θύματα του τσουνάμι, έκαναν φτερά, χωρίς ποτέ να πραγματοποιηθεί έργο. Οι Δημοτικοί Υπάλληλοι, είδαν το Ταμείο τους (με περίπου 2.000.000 ετήσιο πλεόνασμα) να συγχωνεύεται με τον ελλειμματικό ΟΠΑΔ. Παρομοίως «εξαφανίστηκαν» και άλλα πλεονασματικά Ταμεία. Οι τράπεζες το 2009 έλαβαν μερικά δις ευρώ ενίσχυση. Οι εργαζόμενοι όμως πληρώνουν τα ακριβότερα επιτόκια στην Ευρώπη. 

Η Ρουμανική κυβέρνηση, ανακοίνωσε την απόλυση 3.000 δημοσίων υπαλλήλων. Εντός δύο ετών θα απολύσει 100.000. Ως αντάλλαγμα θα πάρουν από το ΔΝΤ δάνειο 2,3 δις ευρώ. Στην Ελλάδα οι διεθνείς επόπτες, ζήτησαν περικοπή μισθών και συντάξεων 20% στο Δημόσιο, αύξηση ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και απόλυση 10% των υπηρετούντων στο Δημόσιο. Κάθε ομοιότητα με Ρουμανία, συμπτωματική.

Τα ΜΜΕ, προσπαθούν να μας πείσουν ότι δεν γίνεται αλλιώς. Όταν ο Π.Λαφαζάνης τόλμησε σε τηλεοπτικό πάνελ, να μιλήσει για τα κλεμμένα, οι «δημοσιογράφοι» του επιτέθηκαν: «να μας πείτε τώρα τι κάνουμε. Αφήστε το χτες». Πολύ βολικό για όσους κατάκλεψαν το κράτος. Ο πρωθυπουργός ομολόγησε ότι πρώτο θύμα της «σταθεροποίησης» είναι η εθνική κυριαρχία. Τον Μάη του 1999, στη γαλλική Le Monde, ο Χάνς Όλαφ Χένκελ, πρόεδρος των Γερμανών βιομηχάνων, δήλωνε: «….. κύρια ευεργετική συνέπεια του Ευρώ, είναι ότι εγκαθιστά επ’ άπειρον λιτότητα εισοδημάτων των εργαζομένων στην Ευρώπη. Καμιά Εθνική κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να επιτύχει αυτό το αποτέλεσμα». Το ευρώ δεν μας προστάτεψε από την ακρίβεια, την κερδοσκοπία, τις ελλείψεις σε υγεία, παιδεία, κοινωνικές παροχές. Ότι έχουμε το κατακτήσαμε με αγώνες.

Αυτά τα μέτρα δεν είναι μονόδρομος. Να τους στερήσουμε τη δικαιολογία των «εντολών της Ε.Ε.». Να παλέψουμε για τα δικαιώματά μας. Θέλουμε να ζούμε. Όχι να επιβιώνουμε

Ο αγώνας είναι ο μοναδικός μονόδρομος.

* Ο Τάσος Πανταζίδης είναι Γραμματέας της Εκτελεστικής Επιτροπής των «Οικοσοσιαλιστών Ελλάδας»
και μέλος του Διεθνούς Οικοσοσιαλιστικού Δικτύου.


Πηγή: Δρόμος της Αριστεράς