Το κεντρικό ζήτημα της 7ης συνδιάσκεψης μας που ολοκληρώθηκε στην Αθήνα 26-28 Μάρτη, ήταν το ζήτημα της Αριστεράς, όχι μόνο ή κυρίως ως ζήτημα διάταξης, ρόλου και σχέσεων των σημερινών πολιτικών δυνάμεων που αναφέρονται στην Αριστερά στην Ελλάδα και διεθνώς. Αλλά ως το ζήτημα της ανασυγκρότησης-ανασύστασης του εργατικού, επαναστατικού, κομμουνιστικού κινήματος. Σε αυτή τη βάση θα μπορούσαμε να εντοπίσουμε τρείς μεγάλες πτυχές του, οι οποίες το αναδεικνύουν και το προσδιορίζουν:
α) Τη φύση, τα πραγματικά χαρακτηριστικά και τους όρους λειτουργίας του καπιταλιστικού- ιμπεριαλιστικού συστήματος, και το αληθινό πρόσωπο της βαρβαρότητας που αυτό αναδεικνύει σήμερα. Για να επιχειρηματολογήσουμε όχι βέβαια τη «δημοκρατική», «αντινεοφιλελεύθερη» κλπ αναμόρφωση των μηχανισμών και των οργανισμών του, αλλά την αναγκαιότητα της επανάστασης και του σοσιαλισμού. β) Τη μελέτη-ανάδειξη των όρων που οδήγησαν στην καπιταλιστική παλινόρθωση και στην ήττα του κομουνιστικού κινήματος στον 20ο αιώνα. Από τη δημιουργία του στρώματος των ειδικών στη Σ.Ε. του ’30 ώς τη μετατροπή του στρώματος αυτού σε μια ιδιότυπη Νέα Αστική Τάξη. Για να έρθουν στην επιφάνεια τα μεγάλα ζητήματα των σχέσεων τάξης-κόμματος-κράτους, για να αναδειχθεί η προτεραιότητα των παραγωγικών σχέσεων έναντι των παραγωγικών δυνάμεων, στο πλαίσιο της ταξικής πάλης μέσα στο σοσιαλισμό. Για να συμβάλουμε ώστε να αποκαθαρθεί ο σοσιαλισμός από τις μεταφυσικές στρεβλώσεις που τον έχει φορτώσει η … Αριστερά και να αναδειχθεί ξανά ως το ιστορικό πεδίο πάλης των μαζών για τον επαναστατικό μετασχηματισμό της κοινωνίας, με την εργατική τάξη στην εξουσία στην πολιτική, στην παραγωγή, στην κοινωνία. γ) Το αρνητικό φορτίο των τελευταίων 60 χρόνων στη διάρκεια των οποίων -παρά την Κινέζικη Επανάσταση και την Μ.Π.Π.Ε. που παραμένει «ανεξερεύνητη» και εξορισμένη ακόμα και σήμερα- η Αριστερά εμπέδωσε την ήττα και την ενσωμάτωσε στη θεωρία, στην πολιτική γραμμή, στην πολιτική πρακτική και λογική απέναντι στις μάζες και στο κίνημα. Για να συμβάλλουμε ώστε το κίνημα και η πάλη των μαζών να συγκρουστεί και να αποτινάξει, αυτό το «σώμα» θέσεων και αντιλήψεων, που παρά την ποικιλομορφία του στο σύνολο του αναπαράγει τη γραμμή της ήττας και ενισχύει τους όρους υποταγής των μαζών στο σύστημα.
2) Στις αποφάσεις που πήρατε, υπάρχει κάτι καινούργιο ή ειδικό σε σχέση με την πολιτική και την ταχτική σας μέχρι τώρα;
Επιδιώκουμε να αποφεύγουμε τη διαμόρφωση αποφάσεων-κατευθύνσεων με βάση (μικρο)πολιτικές αναπροσαρμογές που παρατηρούνται στα πλαίσια των δυνάμεων του συστήματος και του επίσημου πολιτικού σκηνικού. Για παράδειγμα, η περισσότερο ή λιγότερο έκδηλη αναστάτωση που παρατηρείται σήμερα στους δύο σχηματισμούς της κοινοβουλευτικής Αριστεράς, έχει ως αιτία της την όξυνση της ταξικής πάλης, τη βαρβαρότητα της επίθεσης και την ανάγκη της απάντησης που αυτή παράγει. Σε αυτήν την τελευταία στρέφουμε την προσοχή μας και όλες μας τις δυνάμεις και έμπρακτα μέσα στο κίνημα υποστηρίζουμε με τη λογική της Κοινής Δράσης, την ανάπτυξη ενός Μετώπου Πάλης για την ανατροπή των αντιλαϊκών μέτρων και του Προγράμματος Σταθερότητας. Η ειδικότερη εκτίμηση της Συνδιάσκεψης συνοψίζεται σε αυτό ακριβώς: Κανένα βήμα στην υπόθεση της Αριστεράς δεν μπορεί να υπάρξει σήμερα, έξω από την υπόθεση αυτής της πάλης, έξω από την προσπάθεια για ένα γενικευμένο λαϊκό ξεσηκωμό για να πάρει πίσω τα μέτρα η κυβέρνηση. Κάθε προσπάθεια που αντιμετωπίζει αυτή την πάλη ως κομματική ιδιοκτησία και προπαγάνδα ή ως μοχλό ανάδειξης ενός έτοιμου «σχεδίου», την υπονομεύει και την αρνείται. Και μαζί με αυτήν αρνείται και όλους τους μετασχηματισμούς των ταξικών, πολιτικών και ιδεολογικών όρων που η πάλη αυτή μπορεί να φέρει.
Νίκος Παπαβασιλείου, μέλος του ΚΟ του ΚΚΕ(μ-λ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου