Διπλό οδυνηρό χτύπημα
Σηματοδοτεί την ένταση της γυναικείας ανισοτιμίας και την κατάργηση του κοινωνικού χαρακτήρα της Ασφάλισης
Μέρος της σφοδρής αντιασφαλιστικής επίθεσης αποτελεί και η πρόθεση της κυβέρνησης να εφαρμόσει την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για την εξίσωση, προς τα πάνω, των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης γυναικών και αντρών εργαζομένων στο Δημόσιο. Στην κατεύθυνση αυτή προωθεί νομοθετική ρύθμιση το αργότερο μέχρι τις αρχές Φλεβάρη. Πρακτικά αυτό θα σημάνει αύξηση των ορίων από πέντε έως και 17 χρόνια για τις γυναίκες εργαζόμενες.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να δικαιολογήσει την εφαρμογή της απόφασης με επιχειρήματα που προκαλούν. Επικαλείται το γεγονός ότι η απόφαση δεν αφορά στις ασφαλισμένες μετά την 1η Γενάρη 1993. Πράγματι, η απόφαση αφορά όσες προσλήφθηκαν στο Δημόσιο από το 1983 μέχρι και το 1992. Ομως, κρύβει ότι, ήδη, ο αντιασφαλιστικός νόμος (Σιούφα) 2084/92 της ΝΔ έχει ήδη ...«φροντίσει» για τις γυναίκες που ασφαλίστηκαν από το 1993 και μετά, να αυξήσει τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησής τους, ώστε να τα εξισώσει με αυτά των αντρών, στα 65 χρόνια. Ρύθμιση που αφορά και στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα.
Το νόμο αυτό διατήρησαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, που ακολούθησαν, ενώ ενέτειναν την επίθεση στην Κοινωνική Ασφάλιση με μια σειρά δικούς τους νόμους και κυρίως με το νόμο 3029/02. Γεγονός που δείχνει ότι η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου αποτελεί συνέχεια των αντιασφαλιστικών πολιτικών που έχουν μέχρι σήμερα εφαρμόσει οι κυβερνήσεις του δικομματισμού.
Περισσότερο εξοργιστική είναι η προσπάθειά της να παρουσιάσει ως «προνόμιο» την 5ετή διαφορά στη συνταξιοδότηση γυναικών και ανδρών εργαζομένων. Η διαφορά αυτή δεν είναι χαριστική. Αποτελεί κατάκτηση του κινήματος μετά από πολύχρονους αγώνες και βασίζεται σε αντικειμενικές συνθήκες που έχουν να κάνουν με τα βιολογικά χαρακτηριστικά του γυναικείου οργανισμού λόγω του αναπαραγωγικού ρόλου της γυναίκας, αλλά τα ιδιαίτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει η γυναίκα εργαζόμενη (π.χ. φροντίδα παιδιών, σπιτιού, οικογένειας), αφού επωμίζεται όλο και περισσότερο το χρέος κοινωνικών υπηρεσιών που αποποιείται το κράτος.
Τα παραπάνω αποτελούν την πρώτη άμεση συνέπεια της απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Εξίσου οδυνηρή, για το σύνολο των εργαζομένων, στο Δημόσιο και όχι μόνο, είναι ότι η ασφάλισή τους παύει να θεωρείται κοινωνική και χαρακτηρίζεται «επαγγελματική». Αυτό σημαίνει ότι παύει να έχει την εγγύηση του κράτους, ενώ ο τρόπος λειτουργίας της και το περιεχόμενό της (παροχές, τρόποι υπολογισμού της σύνταξης, όρια ηλικίας συνταξιοδότησης και άλλα) θα ορίζονται σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Εξελίξεις που εξυπηρετούν κι αυτές τους γενικότερους αντιασφαλιστικούς σχεδιασμούς για αντικατάσταση της «δημόσιας» σύνταξης από τη «βασική» προνοιακού χαρακτήρα και εξαναγκασμό των εργαζομένων ώστε να στραφούν στα επαγγελματικά ταμεία και την ιδιωτική ασφάλιση.
Πηγή:Ριζοσπάστης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου