Η πολιτική σκηνή στο Ιράν, τα τελευταία χρόνια, παρουσιάζει αρκετές ιδιαιτερότητες. Όταν η αντιπολίτευση διαμαρτύρεται και διαδηλώνει, για αρκετούς το πράγμα μπορεί να μυρίζει ξένο δάκτυλο, υποκινητές για να πέσει το καθεστώς Αχμαντινετζάντ και άλλα πολλά. Όμως, όταν τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας τις οργανώνει η ίδια η κυβέρνηση, όπως έγινε αυτή την εβδομάδα, τότε σίγουρα το πράγμα βρωμά και ζέχνει.Με πούλμαν απ’ όλη τη χώρα μετέφερε, λοιπόν, την Τετάρτη η κυβέρνηση της Τεχεράνης διαδηλωτές, έδωσε άδεια στους δημοσίους υπαλλήλους και αργία στα σχολεία και όλα αυτά για να δείξουν την αγανάκτηση τους προς τους υποστηρικτές της αντιπολίτευσης, Οι διαδηλωτές ζήτησαν να «κρεμαστούν οι πράκτορες του αμερικανο-σιωνιστικού σεναρίου και εχθροί του Θεού» όπως ονόμασε ο πρόεδρος της χώρας τους ηγέτες των μεταρρυθμιστών. Είχε προηγηθεί, την Κυριακή, μεγάλη διαδήλωση της αντιπολίτευσης την οποία κατέπνιξε η ιρανική αστυνομία και ο στρατός με 8 νεκρούς, δεκάδες τραυματίες και πάνω από 500 συλλήψεις. Οι διεθνείς αντιδράσεις, στην βία της ιρανικής εξουσίας και στις προσπάθειες φίμωσης κάθε φωνής διαμαρτυρίας, ήταν αναμενόμενες καθώς η αντίθεση της Ουάσιγκτον στην εμμονή της κυβέρνησης του Ιράν για το πυρηνικό πρόγραμμα της έχει συσπειρώσει τη Δύση εναντίον της Τεχεράνης χωρίς όμως και να έχει σαφή πρόταση για την επίλυση της κρίσης (βλ. λεπτομερή παρουσίαση του θέματος στην ανάλυση της Βιβής Κεφαλά, «Εποχή», 25/12/2009, σελ. 12 ή στην ιστοσελίδα της εφημερίδας). Ένα νέο στοιχείο όμως αρχίζει να προβάλει και αυτό εκφράζεται κατ’ αρχάς με αρθρογραφία στον διεθνή τύπο. Ενδεικτικά η εφημερίδα «Wiesbadener Kurier» γράφει για ενδεχόμενη στήριξη της αντιπολίτευσης από το εξωτερικό: «Η διεθνής παρέμβαση με κυρώσεις προς όφελος της αντιπολίτευσης θα στήριζε στην πραγματικότητα μόνο την προπαγάνδα του καθεστώτος ότι οι πολιτικοί της αντιπολίτευσης είναι πράκτορες της Δύσης. Οι Ιρανοί θα πρέπει μόνοι τους να ανατρέψουν τους τυράννους τους». Επίσης η «Frankfurter Allgemeine Zeitung» παρατηρεί: «Το ζητούμενο δεν είναι πλέον οι μεταρρυθμίσεις, αλλά η αλλαγή του καθεστώτος. Και η στιγμή φαίνεται να έφτασε. Υπάρχουν φωτογραφίες που δείχνουν διαδηλωτές να οργανώνουν αντεπιθέσεις. Υπάρχουν δημοσιεύματα που αναφέρουν ότι τμήματα των δυνάμεων ασφαλείας πέρασαν στην άλλη πλευρά. Το καθεστώς ούτε θέλει ούτε μπορεί να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις. Αναμφίβολα όμως διαθέτει τα ισχυρότερα μέσα εξουσίας: στρατό, αστυνομία και πάνω από όλα τη Φρουρά της Επανάστασης. Αν όμως χρησιμοποιήσει βίαια όλα του τα μέσα, τότε υποσκάπτει πια εντελώς τη νομιμότητά του και δεν θα αργήσει να ξεσπάσει ένας εμφύλιος πόλεμος».Το θέμα του εμφυλίου πολέμου λοιπόν, ίσως να είναι το σενάριο που θα βόλευε τον ξένο παράγοντα ο οποίος βέβαια ούτε για την ευημερία του Ιράν νοιάζεται ούτε για τις συνθήκες διαβίωσης των Ιρανών. Κοιτώντας τον χάρτη της ευρύτερης περιοχής, από το Πακιστάν και το Αφγανιστάν μέχρι το Ισραήλ και τον Λίβανο δεν υπάρχει χώρα που να μην βρίσκεται σε κατάσταση κρίσης και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να μην είναι αναμεμειγμένος ο αμερικανικός παράγοντας. Νέα ευθεία επίθεση, τύπου Ιράκ, είναι πολύ δύσκολο να γίνει καθώς ο βραβευμένος με Νόμπελ Ειρήνης κύριος Ομπάμα δεν έχει τη συγκατάθεση, και τα χρήματα, του Κογκρέσου για να ανοίξει ακόμα ένα μέτωπο με τη συμμετοχή αμερικανικού στρατού. Ο τρόπος όμως υπάρχει: «Οι ΗΠΑ ετοιμάζουν την ενίσχυση των κυρώσεων εναντίον ορισμένων στοιχείων της ιρανικής κυβέρνησης που ενέχονται στην καταστολή των διαδηλώσεων», έγραφε την Τετάρτη η εφημερίδα Washington Post.Μετά τις εκλογές του Ιουνίου και με τον τρόπο που αναδείχθηκε και πάλι νικητής ο Αχμαντινεντζάν οι αντιδράσεις της αντιπολίτευσης ήταν έντονες και οι οπαδοί του ηγέτη της, Μοσαβί, κατέβαιναν τακτικά στους δρόμους. Σήμερα ο χειρισμός αυτής της κατάστασης από την κυβέρνηση του Ιράν όχι μόνο συσπειρώνει όλες της χώρες της Δύσης εναντίον της αλλά αναγκάζει τον Μιρχοσεΐν Μοσαβί -ο οποίος την Παρασκευή δήλωνε έτοιμος να θυσιαστεί για το δικαίωμα των πολιτών να διαδηλώνουν ειρηνικά εναντίον της κυβέρνησης- το Σάββατο το πρωί να κρούει τον κώδωνα του κινδύνου λέγοντας ότι «αν η κυβέρνηση εμμείνει στη στάση της και δεν δώσει ελευθερίες στο λαό, θα οδηγήσει τη χώρα σε κρίση χωρίς επιστροφή».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου