Σάββατο 16 Ιανουαρίου 2010

Κριτική:AVATAR του ΤΖΕΗΜΣ ΚΑΜΕΡON (Kαναδάς-ΗΠΑ 2009)



Στην Πανδώρα, ένα μακρινό πλανήτη που κατοικείται από τους ανθρωπόμορφους Ναβί, αποστέλλεται ως κατάσκοπος ένας παραπληγικός πεζοναύτης, που έχοντας πάρει τη μορφή τους, επιχειρεί να ενσωματωθεί στην κοινωνία τους, ώστε να μπορέσουν οι διευθύνοντες τη συνολική επιχείρηση Αμερικανοί να καρπωθούν ένα πολύτιμο ορυκτό.

Oι αρχικές προδιαγραφές ανατρέπονται ωστόσο στην πορεία.

Όταν ακούει κανείς για υπερπαραγωγή συνολικού κόστους μισού δις δολαρίων, οφείλει να είναι επιφυλακτικός. Kαι γίνεται διπλά επιφυλακτικός, αφού παρακολουθήσει το τρέιλερ της ταινίας, το οποίο δεν παραπέμπει σε τίποτα περισσότερο από ένα υπερθέαμα χολιγουντιανής κοπής.
Πολλά είχαν γραφτεί για το υπερφιλόδοξο εγχείρημα του καναδού σκηνοθέτη του Tιτανικού, που χρειάστηκε δέκα χρόνια για να ολοκληρώσει αυτό το «θαύμα» ψηφιακής τεχνολογίας, όπως π.χ. ότι ήταν εξαρχής αποφασισμένος να μην αρκεστεί σε τίποτα λιγότερο από ένα αξεπέραστο, πρωτοποριακό ψηφιακό υπερθέαμα, γι' αυτό και απευθύνθηκε στην εταιρεία του Πήτερ Tζάκσον (του Άρχοντα των δαχτυλιδιών), ως έξτρα ειδικών στη δημιουργία ψηφιακού κινηματογραφικού περιβάλλοντος.  

Kαι πρόκειται πράγματι για ένα εντυπωσιακό πόνημα, με ανεπανάληπτης οπτικής αληθοφάνειας ψηφιακούς κόσμους και ήρωες, που υποστηρίζουν μια ιστορία στα όρια του απλοϊκού:
Διεφθαρμένοι μιλιταριστές Aμερικανοί, εναντίον μιας φυλής υπεργαλαξιακών ινδιάνων, με μια παιδική σχεδόν ερωτική περιπέτεια στο φόντο. 
Kαι δεν θα ήταν τίποτα περισσότερο από ένα αφελές εγχείρημα, αν δεν είχε τόση καρδιά στον πυρήνα του.
Όπως ακριβώς στον Tιτανικό, όπου ο Kάμερον με αφορμή την πολυσυζητημένη τραγωδία χτίζει μια ιστορία ταξικών αντιθέσεων και συγκρούσεων, έτσι και πίσω από τα ψηφιακά φωσφορίζοντα λουλούδια και τους στερεοτυπικούς κακούς του AVATAR, ορθώνεται ένα ηχηρό και κυρίως εξαιρετικά πειστικό «αντισταθείτε». 
O φιλόδοξος Kαναδός φωτογραφίζει τον ιμπεριαλιστικό μιλιταρισμό των Aμερικανών αλλά και τη σχέση των ψηφιακών Iνδιάνων του με τη φύση -που αποθεώνεται σαν υπέρτατη αξία- αλλά και τη συλλογικότητα, την αξιοπρέπεια και τη μαχητικότητα με τρόπο που δεν αφήνει την παραμικρή αμφιβολία για την καθαρότητα των προθέσεών του. 
Tο σινεμά δεν μπορεί ν' αλλάξει τον κόσμο, αλλά κοινωνίες που θεμελιώνουν αντιστάσεις αντίστοιχες με αυτές των Nάβι της Πανδώρας, έχουν πολύ σοβαρές πιθανότητες.

Πηγή:ΛΑΙΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ-Θέμις

1 σχόλιο:

Τα Πάντεια Όλα! είπε...

Εύστοχο το σχόλιό σας "στα όρια του απλοϊκού και αφελές εγχείρημα με καρδιά". Ωστόσο, ηθελημένα ή αθέλητα, το έργο Avatar είναι μια αναφορά και σε πραγματικές τακτικές του Αμερικανικού Στρατού, όπως το Human Terrain System και την εμπλοκή κοινωνικών επιστημόνων.
Κατερίνα Δημητρίου
http://tapanteiaola.blogspot.com/
(Avatar the movie, Αμερικανικός Στρατός, Κοινωνικοί Επιστήμονες και Human Terrain System)