Η Παγκόσμια Διάσκεψη για το Κλίμα, αύριο στην Κοπεγχάγη, δεν αρχίζει με τους καλύτερους οιωνούς. Μεσούσης της οικονομικής κρίσης, επιστρατεύονται επιχειρήματα που αντιπαραθέτουν το δικαίωμα σε καθαρό περιβάλλον στο δικαίωμα για εργασία. Το επιχείρημα αυτό, όταν δεν προβάλλεται εκ του πονηρού, αποκαλύπτει ιδεολογικούς αναχρονισμούς.
Στη διάσκεψη κορυφής προβλέπεται ότι θα είναι απογοητευτική η εμφάνιση του Αμερικανού προέδρου, Μπάρακ Ομπάμα. Χωρίς ουσιαστικές δεσμεύσεις, πιο πίσω από τους στόχους του Κιότο, ο Ομπάμα με τη στάση του απογοητεύει όσους πίστεψαν στα παχιά λόγια του περί "πράσινης ανάπτυξης". Η Ε.Ε., μέσα από αντιφάσεις, καλείται να ανταποκριθεί στο αίτημα των Ευρωπαίων πολιτών και να καταγραφεί ως επισπεύδουσα δύναμη. Αμφίβολο, αλλά όχι ακατόρθωτο.
Η επαπειλούμενη κλιματική αλλαγή δεν είναι στενά οικολογικό πρόβλημα. Για να αντιμετωπιστεί δεν αρκούν νόμοι κατά της μόλυνσης. Είναι αναγκαία η ριζική αλλαγή του κυρίαρχου μοντέλου ανάπτυξης. Να μπουν τα δικαιώματα των πολιτών πάνω από τα κέρδη των επιχειρήσεων. Αν αναβληθούν και πάλι οι αποφάσεις, τότε το οικονομικό κόστος θα είναι μεγαλύτερο. Ο Βρετανός οικονομολόγος Ν. Στερν υπολογίζει ότι η αδράνεια θα κοστίσει όσο οι δύο Παγκόσμιοι Πόλεμοι και η οικονομική ύφεση μαζί!
Χρειάζεται να υπάρξει τώρα ισχυρή δεσμευτική συμφωνία με κοινωνική δικαιοσύνη, όπως εύστοχα προτείνουν οι δυνάμεις της ευρωπαϊκής ριζοσπαστικής αριστεράς. Είναι, άραγε, τυχαίο ότι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ, απ' όλα τα ελληνικά κόμματα, διοργάνωσε διεθνή συνάντηση στην Αθήνα εν όψει της Κοπεγχάγης; Είναι αναγκαίο να δοθούν αντισταθμίσματα στις αναπτυσσόμενες χώρες.
Στα καθ' ημάς, χρειάζεται να γίνει συνείδηση ότι μετέχουμε στη χορεία των ανεπτυγμένων χωρών που παράγουν μόλυνση χάριν της... ευημερίας τους! Χρειάζεται να συνειδητοποιηθεί ότι η μάχη αφορά μεγάλα, αλλά και μικρότερα συμφέροντα.
Ό,τι δεν θέλουν οι κυβερνήσεις, μπορούν να πιέσουν και να το επιβάλουν, σε κάποιο βαθμό, οι πολίτες και τα κινήματα. Στην Κοπεγχάγη θα είναι παρούσα η διεθνής των διαδηλωτών, μια μακρά παρουσία που βγήκε μέσα από τις κινητοποιήσεις κατά της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Με χάπενινγκ, ακτιβισμό, κοινωνική ανυπακοή, αλλά και εναλλακτικές προτάσεις. Αντιμέτωπη με τον νόμο και την τάξη του απειλούμενου πλανήτη. Με αυτή την έννοια, μία "ελπίδα αταξίας"!
Πηγή:Κυριακάτικη Αυγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου