Το προσχέδιο του προϋπολογισμού έδωσε μια πρώτη αλλά σαφή εικόνα της «αναδιανομής εισοδήματος» που θέλει να κάνει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ: 4,5 δισ. ευρώ είναι οι πρόσθετοι φόροι που για το 2010 σκοπεύει να αρπάξει η κυβέρνηση από τον λαό! Το ποσό αυτό πρέπει βέβαια να προστεθεί στα αντίστοιχα άλματα φοροκαταλήστευσης που έκανε όλα τα προηγούμενα χρόνια η κυβέρνηση της ΝΔ ώστε να γίνει πιο κατανοητό το σημείο συμπίεσης στο οποίο οδηγείται το λαϊκό εισόδημα. Αλλά η καταλήστευση προωθείται πλέον ακόμα και με την άμεση φορολόγηση καθώς η παρέμβαση της κυβέρνησης στη φορολογική κλίμακα σκοπεύει να βάλει σε ετήσια εισοδήματα των 40.000 € φόρο 40%! Από την άλλη, η «αναδιανομή» προβλέπει «αυξήσεις» έως 1,7%, που στον βασικό μισθό σημαίνουν λιγότερο από 0,5 € την ημέρα!Πριν από την ανακοίνωση του προσχεδίου του προϋπολογισμού η κυβέρνηση επιχείρησε ένα επικοινωνιακό μπαράζ ανακοινώνοντας το λεγόμενο «επίδομα αλληλεγγύης» το οποίο αποτελούσε «προεκλογική υπόσχεση» του ΠΑΣΟΚ και το οποίο πραγματοποιείται «παρά τις πιέσεις από την ΕΕ». Κατ’ αρχήν, το ίδιο το «επίδομα» αποτελεί μια ανατριχιαστική ομολογία εκτεταμένης εξαθλίωσης, η οποία παραμένει και επεκτείνεται. Για παράδειγμα, 1.500 οικογένειες με 6 ή περισσότερα παιδιά και με ετήσιο εισόδημα μέχρι 21.500 € θα πάρουν «επίδομα» 1.300 €! Αυτό είναι και το μέγιστο ποσό που δίνεται στο πλαίσιο του επιδόματος καθώς άνεργοι, συνταξιούχοι του ΕΚΑΣ και του ΟΓΑ και άλλες κατηγορίες εκατοντάδων χιλιάδων εξαθλιωμένων… φιλοδωρούνται με 300 ή με 400€! Το πιο σημαντικό ωστόσο είναι ότι σύμφωνα με την πασοκική κατασκευή, η κυβέρνηση αφού πραγματοποίησε την «αγαθοεργία» της και υλοποίησε το «φιλολαϊκό» σκέλος του προγράμματός της, μπορεί και «δικαιούται» πλέον να ασχοληθεί με τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, δηλαδή να υλοποιήσει τις επιταγές του κεφαλαίου και της Κομισιόν! Αυτό ακριβώς ήταν και το νόημα της «αγέρωχης» στάσης του Παπακωνσταντίνου απέναντι στον Αλμούνια και σε όσα η Κομισιόν ανέδειξε ως δεδομένα για την οικονομία της χώρας: έλλειμμα στο 12,7%, δημόσιο χρέος που κινείται προς το 135% και ανεργία που καλπάζει προς το 11%! Με αυτά τα δεδομένα λοιπόν η Κομισιόν απεφάνθη ότι απαιτείται το πέρασμα της χώρας από τον Γενάρη σε «στενή επιτήρηση», δηλαδή σε «διαρθρωτικά μέτρα». Σε αυτή τη γραμμή ήταν και η ομιλία του Παπανδρέου κατά την παρουσίαση του προσχεδίου του προϋπολογισμού.Δεν γνωρίζουμε αν οι χειρισμοί κατασκευής «φιλολαϊκού αποθέματος» θα αντέξουν ως τον Γενάρη ή αν ακόμα μέχρι και την κατάθεση του προϋπολογισμού θα προστεθούν και άλλες αποκαλύψεις της κυβερνητικής ρότας. Τηρουμένων των αναλογιών, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, διανύει μια περίοδο σαν εκείνη της κυβέρνησης Καραμανλή κατά την οποία προσπαθούσε να πείσει τον λαό ότι αυτό που θα του… συμβεί θα είναι μόνο μια «ήπια αναπροσαρμογή». Αλλά βέβαια η κατάσταση σήμερα είναι πολύ πιο άγρια. Γιατί η καπιταλιστική κρίση έχει ήδη εξελιχθεί και, με την καθυστέρηση που πάντα εμφανίζουν χώρες με την (μη) παραγωγική συγκρότηση της Ελλάδας, φτάνει πλέον και σφίγγει σαν βρόχος τη χώρα και τους εργαζόμενους. Αλλά και γιατί ο λαός και η νεολαία βρίσκονται ήδη σε πολύ δύσκολη θέση και κάθε νέο χτύπημα στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις τους είναι ιδιαίτερα επώδυνο. Γι' αυτό ακριβώς τα κυβερνητικά τεχνάσματα μπορεί κάποιους να τους θαμπώνουν –επειδή θέλουν να θαμπωθούν–, αλλά δεν πείθουν ούτε μπερδεύουν τον λαό, που έχει σαν μέτρο τη δικιά του κατάσταση, τα δικά του μεγάλα προβλήματα. Αυτή την υποβόσκουσα κοινωνική-ταξική οξύτητα τη γνωρίζουν βέβαια τα κέντρα του συστήματος και γι' αυτό με τόση επιμέλεια σιγοντάρουν και υποθάλπουν την κυβέρνησή τους. Τη γνωρίζει και η κυβέρνηση που στήνει όλη αυτή την πολιτική προετοιμασία μαζί με τα μέτρα τρομοκρατίας και καταστολής που παίρνει, όπως με τα «κρούσματα» των εισαγγελέων στις μαθητικές καταλήψεις. Τέλος τη γνωρίζουν πολύ καλά οι συνδικαλιστικές ηγεσίες των κυρίαρχων δυνάμεων, που όχι μόνο δεν αναλαμβάνουν να συγκροτήσουν τα μέτωπα πάλης ενάντια σε αυτή την πολιτική, αλλά λειτουργούν και σαν απολογητές-υπερασπιστές της. Είναι λοιπόν αναγκαίο να σπάσει αυτό το κλίμα απαγόρευσης των αγώνων, να ανατραπεί η πολιτική «συνωμοσία» που επιδιώκει άνωθεν να επιβάλει καθεστώς υποταγής. Ο Νοέμβρης και ο Δεκέμβρης της νεολαίας, το δίκιο του εργάτη, το συμφέρον του εργαζόμενου, πρέπει να βγουν έξω, στον δρόμο του αγώνα και της μαζικής πάλης!
φ.629, 7/11/09
© Προλεταρική Σημαία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου