Μπορεί να κοντεύουν δυο αιώνες από το '21 κι όμως τα θεμέλια που έβαλε φτάνουν ως τις μέρες μας. Ήταν μια επανάσταση που έμεινε ανολοκλήρωτη, γιατί δεν κατάφερε να κερδίσει μια για πάντα την ανεξαρτησία του τόπου. Γιατί άφησε πεσκέσι την εξάρτηση της χώρας από τα μεγάλα ξένα αφεντικά, που βρήκαν τους ντόπιους πιστούς υπηρέτες τους πρόθυμους να τους υπακούσουν πιστά και να θυσιάσουν και το λαό και τον τόπο στο βωμό των συμφερόντων τους.
Από το αγγλικό, το γαλλικό και το ρώσικο κόμμα και τις απανωτές χρεοκοπίες και δικτατορίες, από τους δυο παγκόσμιους πολέμους, την κατοχή και την αντίσταση, φτάσαμε στην ανοιχτή στρατιωτική επέμβαση εναντίον του λαού μετά το '44 και τη βίαιη εισβολή των Αμερικάνων που έφτασε μέχρι τη χούντα. Κι από κει στους μεγαλειώδεις αντιδικτατορικούς αγώνες, στον “παράδεισο” τηε ΕΟΚ, της ΕΕ, της ΟΝΕ και του ευρώ. Και τώρα πια, στην κόλαση της τρόικας και του ΔΝΤ.
Μια ιστορία εξάρτησης από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που δε δίστασαν ποτέ να ματοκυλίσουν το λαό μας, να του επιβάλλουν τα πιο καταπιεστικά καθεστώτα, να του αρπάξουν με τη βία τον πλούτο που παράγει και να τον καταδικάσουν στη φτώχεια και την εξαθλίωση. Πάντα στηριζόμενες σε μια ελληνική άρχουσα τάξη που ποτέ δε διανοήθηκε να τραβήξει το δικό της δρόμο, έστω για τα δικά της συμφέροντα, αλλά πάντα στήριζε την ισχύ και την εξουσία της στα λεφτά, τα όπλα και την πολιτική στήριξη που της παρείχαν οι ξένοι, με αντάλλαγμα την ίδια τη χώρα και το λαό της.
Κι αν οι ιμπεριαλιστές βρίσκονται σε βαθιά κρίση και σε ανελέητο ανταγωνισμό μεταξύ τους, τόσο το χειρότερο για τις εξαρτημένες χώρες. Την κρίση και τους ανταγωνισμούς τους θα τα πληρώσουν οι λαοί, όπως πληρώνει ο δικός μας λαός τα τελευταία χρόνια, όπως ετοιμάζεται να πληρώσει και ο κυπριακός λαός πολύ ακριβά.
Η ιστορία, όμως, έχει και την άλλη της πλευρά. Την πλευρά αυτών που δεν υποτάχθηκαν, δεν προσκύνησαν, δε φοβήθηκαν να τα βάλουν με τους κάθε είδους κατακτητές. Την πλευρά του λαού και των δικών του μικρών και μεγάλων ηρώων, των ηρώων της καθημερινότητας και των μεγάλων γεγονότων. Των ηρώων που έπεσαν στον αγώνα για λευτεριά, για ψωμί, για δημοκρατία.
Κι αυτή η ιστορία συνεχίζεται και εξελίσσεται μέχρι τις μέρες μας. Άλλοτε υποχωρεί κι άλλοτε κάνει τη δικιά της έφοδο στον ουρανό. Άλλοτε τα καταφέρνει κι άλλοτε όχι. Όμως πάντα επιμένει και εμπνέει τις επόμενες γενιές των λαϊκών αγωνιστών, τους επόμενους αγώνες.
Αυτός είναι ο δρόμος των λαών! Ο δρόμος του αγώνα μέχρι τη νίκη. Μέχρι να γίνει ο λαός πραγματικός αφέντης στον τόπο του, μέχρι να ανατρέψει το σάπιο σύστημα της εκμετάλλευσης και να πετάξει έξω από τη χώρα τα γεράκια του ιμπεριαλισμού και τους ντόπιους υποτακτικούς τους. Και να οικοδομήσει σχέσεις πραγματικής αλληλεγγύης και συνεργασίας με τους γειτονικούς λαούς και τους λαούς όλου του κόσμου, στον αγώνα ενάντια στους κοινούς εχθρούς.
Σε αυτό το δρόμο του αγώνα ν' ανταμώσουμε ξανά! Να αναζητήσουμε τους τρόπους, τις μορφές, τα εργαλεία εκείνα που θα μας βοηθήσουν να υψώσουμε ξανά το ανάστημά μας και να βάλουμε εμείς φραγμό στα σχέδιά τους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου