Η εισηγητική ομιλία
Σήμερα, μετά από 6 χρόνια κρίσης αλλά και προηγούμενες δεκαετίες πειραματισμών και ψεύτικων προσδοκιών, γίνεται πλέον, ακόμη πιο φανερό ότι η αντιλαϊκή πολιτική δεν ανατρέπεται μέσα από διάφορες διεργασίες αναπαλαίωσης του πολιτικού σκηνικού, ανακύκλωσης πολιτικού προσωπικού, εναλλαγής κυβερνήσεων που κινούνται στις ίδιες ράγες: Της ΕΕ, της αναγνώρισης του χρέους που δεν δημιούργησε ο λαός, του κεφαλαιοκρατικού δρόμου ανάπτυξης.
Σήμερα είναι επιτακτική αναγκαιότητα να μπει μπροστά η εργατική τάξη ως τάξη, να αναδειχτεί ξανά, όπως άλλες φορές στην ιστορία, σε πρωτοπόρα δύναμη απελευθέρωσης όλης της κοινωνίας, των φυσικών συμμάχων της των αυτοαπασχολούμενων ΕΒΕ, των φτωχών αγροτών, των νέων που σπουδάζουν, των γυναικών που βιώνουν την πολύμορφη ανισοτιμία, με άλλα λόγια, να γίνει ο ίδιος ο λαός πρωταγωνιστής των εξελίξεων.
Με τη συμμετοχή του στη λαϊκή πάλη, στην αναζωογόνηση του κινήματος, στην ενίσχυση, ισχυροποίηση και διεύρυνση των αγωνιστικών σωματείων, συλλόγων, συσπειρώσεων, του ΠΑΜΕ στο εργατικό κίνημα, της ΠΑΣΥ στους αγρότες, της ΠΑΣΕΒΕ στους μικρούς ΕΒΕ, του ΜΑΣ στους φοιτητές, της ΟΓΕ στις γυναίκες.
Με την επιλογή για πολύ μεγάλη ισχυροποίηση του ΚΚΕ παντού.
Το ΚΚΕ απευθύνει κάλεσμα υποστήριξής του, συμπόρευσης μαζί του για την ανασύνταξη του εργατικού-λαϊκού κινήματος, την οργάνωση της λαϊκής αντίστασης και πάλης, τη δημιουργία, ενίσχυση της Λαϊκής κοινωνικής Συμμαχίας που θα στοχεύει στην καρδιά του προβλήματος της φτώχειας, της εκμετάλλευσης, της ανεργίας, της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, δηλαδή, θα στοχεύει μέχρι την ανατροπή όλων αυτών που βρίσκονται πίσω από άλλα αυτά, που δεν είναι άλλοι από τα μονοπώλια, το κεφάλαιο, το σύστημά τους και την εξουσία τους.
Το KKE θέτει ανοικτά και καθαρά στο λαό το εξής ζήτημα: Στη δύσκολη και κρίσιμη συγκυρία που διανύουμε, κάθε πολιτική δύναμη οφείλει να τοποθετηθεί και να κριθεί απ' το λαό με βάση την απάντηση που δίνει σε ορισμένα βασικά ερωτήματα:
- Πώς και πότε θα ανακτηθούν οι τεράστιες απώλειες του λαού την περίοδο της βαθιάς κρίσης της ελληνικής οικονομίας;
- Ποιος δρόμος ανάπτυξης μπορεί να διασφαλίσει την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών που σήμερα θυσιάζονται στο βωμό της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλιακών ομίλων;
Θέτουμε με σαφήνεια αυτά τα ζητήματα, αυτά τα κριτήρια, γιατί η αντιπαράθεση των δυο βασικών πόλων του αστικού πολιτικού συστήματος - της συγκυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ - επιχειρεί να εγκλωβίσει και να καθηλώσει τη λαϊκή αγωνία για την επόμενη μέρα στο απατηλό ερώτημα: ποια αστική κυβέρνηση μπορεί να διασφαλίσει πιο γρήγορα την επιστροφή στην καπιταλιστική ανάπτυξη και να διαπραγματευτεί πιο αποτελεσματικά με την τρόικα;
Κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ εξαπατούν συνειδητά όταν υπόσχονται μια ανάπτυξη για όλους, που θα διασφαλίσει ταυτόχρονα το συμφέρον τόσο του λαού όσο και των ισχυρών επιχειρηματικών ομίλων.
Υψώνουν τους τόνους της φραστικής αντιπαράθεσης για το ποιος θα δώσει περισσότερα ψίχουλα στις ομάδες ακραίας φτώχειας για να κρύψουν την κοινή τους υπόκλιση στο στόχο της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων τα οποία κρατούν στα χέρια τους τα κλειδιά της οικονομίας.
Όμως τα στοιχεία και τα γεγονότα είναι αμείλικτα: Μπορεί για παράδειγμα η ελληνική οικονομία να βελτίωσε σημαντικά τις επιδόσεις της στην ανταγωνιστικότητα τα τελευταία 3 χρόνια, σύμφωνα με το World Economic Forum και φέτος να ανέβηκε 10 θέσεις στην παγκόσμια κατάταξη σε σχέση με πέρυσι, όμως αυτή την πλήρωσαν με μεγάλες απώλειες οι εργαζόμενοι της πατρίδας μας, τα λαϊκά στρώματα. Η αγοραστική δύναμη των μέσων αποδοχών ανά μισθωτό πχ μειώθηκε κατά 23% μέσα σε μια πενταετία και έχει επιστρέψει στα επίπεδα του 1995!!!
Εμείς καλούμε το λαό να οργανώσει την αντεπίθεσή του απέναντι στον πραγματικό αντίπαλό του, την άρχουσα τάξη και τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες που τη στηρίζουν. Μόνο αυτός ο δρόμος της σύγκρουσης με τα μονοπώλια και την εξουσία τους, όσο κι αν φαντάζει δύσκολος, μπορεί να οδηγήσει στην ανάκτηση των απωλειών του λαού και στην ικανοποίηση των αναγκών του. Όσο οι εργαζόμενοι εγκλωβίζονται στην παγίδα της αναμονής, στις απατηλές ελπίδες της κυβερνητικής εναλλαγής των διάφορων πολιτικών υπηρετών των μονοπωλίων, η κατάστασή τους δεν πρόκειται να αλλάξει ουσιαστικά.
Η έξοδος απ' τη σημερινή φάση στασιμότητας της ύφεσης μπορεί να καθυστερήσει σε σχέση με τις αρχικές επίσημες προβλέψεις που την τοποθετούσαν έως τους πρώτους μήνες του 2015.
Η στασιμότητα στην Ευρωζώνη, με τη συρρίκνωση στη Γερμανία και στην Ιταλία το β' τρίμηνο του 2014, καθώς και η όξυνση των αντιθέσεων ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα στην Ευρασία και στη Μέση Ανατολή επιδρούν και στην πορεία της ελληνικής οικονομίας, όπως για παράδειγμα ο οικονομικός πόλεμος των κυρώσεων ΕΕ-Ρωσίας.
Όμως σε κάθε περίπτωση, νωρίτερα ή αργότερα, και αυτή η έξοδος απ' τη φάση της καπιταλιστικής κρίσης δεν πρόκειται να μεταβάλει τις στρατηγικές κατευθύνσεις των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων που εφαρμόζονται σ' όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ.
Πρόκειται για κατευθύνσεις που στοχεύουν στη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων της ΕΕ, στη διασφάλιση φθηνής εργατικής δύναμης και νέων πεδίων κερδοφορίας για το υπερσυσσωρευμένο κεφάλαιο, οι οποίες δεσμεύουν όλες τις κυβερνήσεις των κρατών μελών της ΕΕ, όπως π.χ. η Στρατηγική «Ευρώπη 2020».
Η όποια διαπραγμάτευση για το ύψος και τους όρους διαχείρισης του κρατικού χρέους, δε στοχεύει στην ουσιαστική βελτίωση της κρατικής κοινωνικής πολιτικής, αλλά στην αλλαγή της κατανομής των κρατικών πόρων μεταξύ πιστωτών και εγχώριων μονοπωλίων. Σχετίζεται επίσης με τη διαπραγμάτευση και πίεση των κυβερνήσεων της Ιταλίας και της Γαλλίας προς τη γερμανική κυβέρνηση, λόγω της μεταβολής του συσχετισμού δύναμης σε βάρος τους στο εσωτερικό του ηγετικού πυρήνα της Ευρωζώνης.
Ιταλία και Γαλλία με τη στήριξη των ΗΠΑ απαιτούν μεγαλύτερη δημοσιονομική ευελιξία και πανευρωπαϊκό πρόγραμμα ενίσχυσης των επενδύσεων, όπως άλλωστε δήλωσε πρόσφατα και ο Ντράγκι της ΕΚΤ, επιλογές που τελικά δε μεταβάλλουν τον αντιλαϊκό χαρακτήρα της αστικής διαχείρισης, ούτε μπορούν να εξαλείψουν τις νομοτέλειες και τις αντιφάσεις της καπιταλιστικής παραγωγής που γεννούν την ανεργία, την εξαθλίωση και την περιοδική εκδήλωση της κρίσης. Άλλωστε οι ίδιοι μιλούν για συνέχιση των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων, της πολιτικής που οδηγεί σε όλο και φθηνότερη εργατική δύναμη.
Όποια διαχειριστική πρόταση του χρέους και αν επικρατήσει του «κουρέματος» ή της επιμήκυνσης, δηλαδή είτε του ΔΝΤ είτε της Γερμανίας, της ΝΔ ή του ΣΥΡΙΖΑ, με ή χωρίς τρόικα, η Ελλάδα ως κράτος-μέλος της ΕΕ θα βρίσκεται σε καθεστώς «ενισχυμένου κοινοτικού ελέγχου» με βάση τα γνωστά κριτήρια της Κομισιόν για τη «βιωσιμότητα» του χρέους.
Όποια συμφωνία και αν υπάρξει από όποια κυβέρνηση αστικής διαχείρισης, δεν μπορεί να αναιρέσει τις κοινοτικές δεσμεύσεις για την «απελευθέρωση» και την ιδιωτικοποίηση στρατηγικών τομέων της οικονομίας, για τις μαύρες ελαστικές εργασιακές σχέσεις, για τις ποσοστώσεις στην εγχώρια παραγωγή, όπως για το κρέας ή το γάλα και άλλα προϊόντα.
Οι όποιες φοροελαφρύνσεις και διευκολύνσεις εξαγγέλλονται ή συζητιούνται ως σενάρια, για την αποπληρωμή των αβάσταχτων φορο-χαρατσιών, θα εξανεμισθούν απ' τη συνολική εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής στη φορολογία, στο ασφαλιστικό, στην εμπορευματοποίηση της υγείας και της παιδείας.
Τα όποια ψίχουλα για την ακραία φτώχεια, θα προκύψουν από νέα αφαίμαξη των υπόλοιπων μισθωτών και αυτοαπασχολούμενων, αφού για το μεγάλο κεφάλαιο προβλέπονται νέες φοροελαφρύνσεις και φοροαπαλλαγές.
Ακόμα κι αν μειωθεί το μεγάλο κρατικό χρέος, ακόμα και αν δεχτούμε ότι υπάρξει μια μικρή ανάκαμψη, οι λαϊκές θυσίες θα συνεχίζονται, όσο κριτήριο της ανάπτυξης και των επενδύσεων παραμένει το ποσοστό κέρδους του κεφαλαίου. Σ' αυτό το δρόμο της καπιταλιστικής ανάπτυξης δεσμεύονται όλοι οι επίδοξοι δήθεν σκληροί διαπραγματευτές με την τρόικα και την Κομισιόν.
Γι' αυτό ούτε η ΝΔ ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ δεσμεύονται για άμεση επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού, ούτε για συνολική αποκατάσταση των μισθολογικών απωλειών την περίοδο της κρίσης.
Πώς θα ανταποκριθούν όμως οι εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι καθώς και οι εργαζόμενοι με μερική απασχόληση, προσωρινή εργασία κλπ. στις βασικές ανάγκες τους;
Τι θα γίνει με το συνεχές ψαλίδισμα του μέσου μισθού σε κάθε κλάδο;
Το μόνο που διασφαλίζει η κυβέρνηση είναι «φθηνό κρέας» για τα δουλεμπορικά γραφεία εύρεσης εργασίας, το οποίο θα προσφέρουν πλέον υποχρεωτικά οι δικαιούχοι των όποιων επιδομάτων. Στην ουσία αυτή η πολιτική θα αξιοποιηθεί για την επιβολή φθηνότερης εργατικής δύναμης, δηλαδή για παραπέρα μείωση μισθών, για εξαφάνιση όλων των κοινωνικών επιδομάτων.
Εκτός όμως από όλα αυτά, η ελληνική κυβέρνηση και συνολικά το αστικό πολιτικό σύστημα επωμίζεται τεράστιες ευθύνες με την ενεργή εμπλοκή, στήριξη και συνεργασία, της χώρας σε εγκληματικά σχέδια του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και του Ισραήλ, σε μια περίοδο που πυκνώνουν τα σύννεφα για το ξέσπασμα ενός μεγάλου ιμπεριαλιστικού πολέμου. Εγκληματικές ευθύνες έχουν και για την αναζήτηση λύσης στο ζήτημα των κυριαρχικών δικαιωμάτων μέσα στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, την ώρα που αυξάνει και η τουρκική επιθετικότητα.
Τα σχέδια ΕΕ - ΗΠΑ - ΝΑΤΟ προωθούν αλλαγή συσχετισμών, κυβερνήσεων ακόμα και συνόρων στο πλαίσιο του ανταγωνισμού με τη Ρωσία και την Κίνα για τον έλεγχο και το μοίρασμα των αγορών στην Ευρασία, στη Μέση Ανατολή και σ' άλλα καυτά μέτωπα. Με μοχλό την αντιμετώπιση των ισλαμιστών τζιχαντιστών επιχειρούν ανοιχτή παρέμβαση στη Συρία και προσέλκυση του Ιράν, χωρίς διατάραξη των σχέσεων των ΗΠΑ με το Ισραήλ και τη Σουηδική Αραβία. Παράλληλα οι ΗΠΑ μέσα απ' την κλιμάκωση του οικονομικού πολέμου των κυρώσεων για το ουκρανικό ζήτημα, επιχειρούν να διαρρήξουν τις σχέσεις της Γερμανίας με τη Ρωσία.
Η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ στην Ουαλία, στο φόντο του ανταγωνισμού με τη Ρωσία, σηματοδοτεί την ένταση της επιθετικότητας του αιματοβαμμένου πολιτικοστρατιωτικού συνασπισμού.
Καλούμε όχι μόνο την κυβέρνηση αλλά και το ΣΥΡΙΖΑ και τα υπόλοιπα πολιτικά κόμματα να τοποθετηθούν καθαρά, χωρίς περιστροφές σχετικά με την παραμονή της χώρας στο ΝΑΤΟ σ' αυτή την επικίνδυνη συγκυρία. Να πάρουν επίσης θέση σχετικά με την πρόταση ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, δηλαδή την άρση του σημερινού καθεστώτος της «ουδέτερης χώρας».
Τονίζουμε για μια ακόμη φορά ότι σήμερα υπάρχουν στη χώρα μας οι δυνατότητες, οι υλικές προϋποθέσεις για να ικανοποιηθούν οι λαϊκές ανάγκες, αν ο λαός κινηθεί σε κατεύθυνση σύγκρουσης και ανατροπής των μονοπωλίων.
Ας δούμε για παράδειγμα το ζήτημα της εξόρυξης των εγχώριων υδρογονανθράκων. Σήμερα η κυβέρνηση προχωρά στην παράδοση της εκμετάλλευσης του συγκεκριμένου εγχώριου πλούτου σε μια χούφτα ομίλους, χωρίς να έχει κατοχυρώσει ΑΟΖ, με έναν κρατικό φορέα που λειτουργεί ως απλό γραφείο διανομής των σχετικών οικοπέδων, χωρίς συμμετοχή στις σχετικές έρευνες.
Ριζικά διαφορετική προς όφελος του λαού θα ήταν η αξιοποίηση των πλούσιων κοιτασμάτων με γνώμονα το σύνολο των λαϊκών αναγκών και όχι το κέρδος των μονοπωλίων, μέσα από διεθνείς συμφωνίες του ενιαίου αποκλειστικά κρατικού φορέα ενέργειας της λαϊκής εξουσίας.
Γι' αυτό και η δίκαιη λαϊκή απαίτηση να φύγουν αυτοί που έχουν φορτώσει το λαό με δεινά θα πρέπει να δώσει δυναμική στη μαζική λαϊκή δράση για ριζικές ανατροπές. Να μην εγκλωβιστεί σε κυβερνητικές λύσεις που φέρνουν από την πίσω πόρτα την ίδια πολιτική, της ΕΕ και του κεφαλαίου. Οδηγούν σε νέα χαμένα χρόνια, σε μεγαλύτερες απογοητεύσεις.
Η εκλογολογία, τα πολιτικά παιχνίδια και αλισβερίσια, με αφορμή την εκλογή του ΠτΔ μεταξύ των κομμάτων της συγκυβέρνησης, ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ, της ΔΗΜΑΡ και άλλων κομμάτων και βουλευτών, επιδιώκει εκτός των άλλων να βάλει εμπόδια στην αναγκαία σήμερα οργάνωση της λαϊκής πάλης ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της συγκυβέρνησης, καλλιεργώντας κλίμα αναμονής για λύσεις «από τα πάνω».
Ο λαός έχει τη δύναμη να βάλει τη δική του σφραγίδα στις εξελίξεις, στην αναγέννηση του κινήματος, με τη συμμετοχή και την οργάνωσή του, να βαδίσει το δρόμο της ρήξης και της ανατροπής. Μόνο στο πλαίσιο αυτού του δρόμου μπορεί να βάζει εμπόδια, να καθυστερεί ή και να ανατρέπει αντιλαϊκές αποφάσεις, να παίρνει ανάσες.
Η ισχυροποίηση του ΚΚΕ παντού είναι ο καθοριστικός παράγοντας για την αναγέννηση του κινήματος, την ενίσχυση της Λαϊκής Συμμαχίας.
Καλούμε σε συμπόρευση, σε αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ.
Καλούμε σε μια μεγάλη οργάνωση της λαϊκής αντεπίθεσης, με αιχμή τις διεκδικήσεις και στόχους πάλης με κεντρικό μας σύνθημα «δεν μπορούμε να ζήσουμε με ψίχουλα» και με ζητήματα αιχμής, το λαϊκό εισόδημα, τους μισθούς, τα μεροκάματα, τις συλλογικές συμβάσεις, την απλήρωτη δουλειά, τις άσχημες εργασιακές σχέσεις στους τόπους δουλειάς, τα ασφαλιστικό, την υπεράσπιση και προστασία των ανέργων, για ανάσες ανακούφισης εδώ και τώρα αλλά και για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, το φορολογικό, με απαλλαγή και κατάργηση φόρων, μείωση άλλων οφειλών των λαϊκών οικογενειών, ανέργων, εργατών, αυτοαπασχολουμένων, αγροτών, των «κόκκινων δανείων», με φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου και μια σειρά άλλες προτάσεις που έχει καταθέσει το ΚΚΕ και σε προτάσεις νόμου στη βουλή και μέσα στο εργατικό λαϊκό κίνημα.
Υποστηρίζουμε τις προτάσεις του ΠΑΜΕ που ανακοίνωσε εδώ στην ΔΕΘ, για τη διοργάνωση το επόμενο διάστημα αγωνιστικών δράσεων και κινητοποιήσεων, με κορυφαία το πανελλαδικό συλλαλητήριο την 1η Νοέμβρη με αιχμή την ανεργία, την πάλη για μόνιμη και σταθερή δουλειά, αλλά και άλλα ζητήματα σοβαρά όπως το ασφαλιστικό, τις συντάξεις, το φορολογικό, τους μισθούς και άλλα.
Ας δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για την επιτυχία τους.
Η συζήτηση με τους δημοσιογράφους
1) Ο πρωθυπουργός εξήγγειλε εδώ από το βήμα της ΔΕΘ έναν οδικό χάρτη, ο οποίος όπως είπε θα οδηγήσει τη χώρα στην άνοδο. Μάλιστα είπε πως άρχισε να διαφαίνεται κιόλας ένα άλλο τοπίο. Θα ήθελα να μου πείτε αν σας ικανοποιεί και να αναφερθείτε ξεχωριστά στις εξαγγελίες, το πακέτο.
«Είναι προκλητικές οι εξαγγελίες για τα λαϊκά στρώματα, για το λαό μας. Δεν θα οδηγήσουν καν έστω και σε μια μικρή ανακούφιση των εργατών, των ανέργων, των επαγγελματιών, των αγροτών, γενικά του λαού μας. Ας πάρουμε υπόψη μας ότι η επίθεση, η φοροεπιδρομή που δέχτηκε ο λαός μας αυτά τα χρόνια, είναι τεράστια. Τα τελευταία χρόνια, μέσα σε μια 5ετία, επταπλασιάστηκε ο φόρος εισοδήματος των μισθωτών, εννεαπλασιάστηκε ο φόρος για τους ελευθεροεπαγγελματίες και εμπόρους, ο ΦΠΑ αυξήθηκε 4 φορές. Να μην αναφέρω άλλα στοιχεία, είναι γνωστά σε όλους. Είναι γνωστά περισσότερο στον ελληνικό λαό που βάζει το χέρι στην τσέπη κάθε μήνα, κάθε μέρα, κάθε ώρα, για να πληρώνει. Το πρόβλημα δε λύνεται, λοιπόν, με το πόσες δόσεις θα πληρώσουμε τελικά τον φόρο για την ακίνητη περιουσία, τον ΕΝΦΙΑ ή άλλες οφειλές, αν θα είναι 6 ή 8 ή 12 ή 48, που άκουγα σήμερα το πρωί να λέει σε κάποιο κανάλι, κάποιος πολιτικός αναλυτής. Το πρόβλημα είναι ότι χρειάζεται εδώ και τώρα άμεση κατάργηση και του ΕΝΦΙΑ και όλων αυτών των ληστρικών φόρων και των χαρατσιών. Χρειάζονται δυναμικά μέτρα, όπως προβλέπει η πρόταση του ΚΚΕ, για άμεση ανακούφιση και ελάφρυνση όλων των κατηγοριών των εργαζομένων. Πρέπει για παράδειγμα να αυξηθεί το αφορολόγητο όριο για τη λαϊκή οικογένεια, για μια οικογένεια να είναι 40.000 με προσαύξηση 5.000 ευρώ για κάθε παιδί. Θα πρέπει να παρθούν μέτρα για οφειλές που υπάρχουν σε τράπεζες και κινδυνεύουν άνθρωποι να μένουν με ενοίκιο στο δικό τους σπίτι ή να τους το δημεύει, να τους κατάσχει η τράπεζα, επειδή χρωστάνε κάποιες δόσεις. Θα πρέπει να υπάρξει είτε για τους ανέργους οριστική διακοπή αυτής της οφειλής άμεσα ή άλλες κατηγορίες, όπως είναι οι μισθωτοί, που έχουν πάρει στεγαστικά δάνεια για παράδειγμα μέχρι 200.000 ευρώ να μειωθεί η οφειλή αυτή προς την τράπεζα κατά 50%. Ή για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, για τους αυτοαπασχολούμενους, θα πρέπει να καταργηθεί εδώ και τώρα και να σταματήσει να υπάρχει οφειλή για το ποσό των τόκων που οφείλουν στην τράπεζα, κατά 100% κούρεμα και βεβαίως να υπάρξει αν διατηρεί ακόμα την επιχείρησή του, το κατάστημά του, 30% μείωση για το υπόλοιπο της οφειλής προς την τράπεζα και κατά 50% εάν το έχει κλείσει, έχει βάλει λουκέτο. Αντίστοιχα προτείνουμε και για τους αγρότες, τους κτηνοτρόφους, τους ψαράδες, 30% σε πρώτη φάση με ύψος δανείου μέχρι 200.000 ευρώ, που έχουν πάρει από τράπεζες, 30% μείωση - κούρεμα αυτού χρέους, αυτής της οφειλής προς τις τράπεζες. Αυτά είναι ορισμένα άμεσα μέτρα που μπορούν πραγματικά να δώσουν ανάσα στη λαϊκή οικογένεια, στους διάφορους κλάδους των εργαζομένων.
Ταυτόχρονα, χρειάζεται να απαγορευθεί οποιαδήποτε δήμευση, πλειστηριασμός. Δεν μπορεί κάτω από αυτή τη δαμόκλεια σπάθη να ζει ο ελληνικός λαός, ο εργαζόμενος, ο άνεργος. Θα πρέπει να παρθούν μέτρα και βεβαίως τα έσοδα μπορούν να βρεθούν από την φορολόγηση της μεγάλης κινητής και ακίνητης περιουσίας με 45%. Οι μονοπωλιακοί όμιλοι, οι μεγάλες επιχειρήσεις, αυτός ο τεράστιος πλούτος και μιλάμε γι' αυτές τις επιχειρήσεις που συσσώρευσαν και τα χρόνια της κρίσης μεγάλο πλούτο, που είχαν σημαντικό ποσοστό κέρδους, που μπορούν να επενδύσουν κεφάλαια και έχουν φύγει για άλλους κλάδους, ακόμα και για άλλες χώρες και κάνουν επενδύσεις. Πρέπει να φορολογηθεί το μεγάλο κεφάλαιο και όχι συνεχώς να ξεζουμίζεται ο εργαζόμενος, ο απλός λαός, ο επαγγελματίας, ο αγρότης και ο εργάτης και ο υπάλληλος φυσικά μέσα σε αυτούς».
2) Δεκαπέντε μήνες μετά την επίθεση της κυβέρνησης στην ΕΡΤ το τοπίο παραμένει θολό. Το ψηφιακό πακέτο πουλήθηκε κοψοχρονιά στη Digea, τα χρέη των καναλαρχών χαρίστηκαν με τη σύμφωνη γνώμη της τρόικα, το πρόσφατο νομοσχέδιο καθιστά απόλυτους άρχοντες όλους αυτούς οι οποίοι εξυπηρετούν φιλομνημονιακές πολιτικές. Πρόσφατα δε, η EBU τράβηξε το αυτί του πρωθυπουργού καταγγέλλοντάς τον για τις αδιαφανείς διαδικασίες σε ό,τι αφορά τη διάρθρωση της ΝΕΡΙΤ. Το σχόλιό σας σε όλα αυτά και αν πιστεύετε ότι μπορούμε να επιστρέψουμε στην επαναλειτουργία του μόνου δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού φορέα, που θα είναι πλέον στο πλευρό της κοινωνίας;
«Από την πρώτη στιγμή που είχε πέσει το μαύρο στην ΕΡΤ είχαμε πει, είχαμε επισημάνει, συμμετέχοντας άμεσα σε όλες τις κινητοποιήσεις του δίκαιου αγώνα των εργαζομένων, των απολυμένων στη συνέχεια της ΕΡΤ, ότι θα πρέπει όλος ο λαός, το κίνημα, σε συμμαχία να συμπαρασταθεί και να εκφράσει την αλληλεγγύη του στον δίκαιο αγώνα των εργαζομένων. Εμμένουμε σταθερά σε αυτή την άποψη, ότι χρειάζεται μόνιμη και σταθερή δουλειά σε όλους, να εξασφαλιστεί η δουλειά για τους απολυμένους εργαζόμενους της ΕΡΤ, όπως και για άλλους κλάδους εργαζομένων που επίσης βιώνουν τέτοιες τραγικές καταστάσεις. Γιατί δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από την ανεργία, από την ανασφάλεια, από την αβεβαιότητα για το αύριο, για να ζήσει την οικογένειά του, αλλά και ο ίδιος ατομικά ο κάθε εργαζόμενος, ο κάθε απολυμένος.
Ταυτόχρονα φυσικά ξέρετε την άποψή μας για την αναγκαιότητα ύπαρξης δημόσιας κρατικής ραδιοτηλεόρασης. Κατά τη γνώμη μας δεν πρέπει να ακολουθήσει το κακό παράδειγμα της ΕΡΤ, όχι με ευθύνη των εργαζομένων. Εξακολουθούμε και πριν το κλείσιμο της ΕΡΤ και σε συνέχεια να τονίζουμε σε όλους τους τόνους ότι δεν ήταν παράδειγμα αντικειμενικής ενημέρωσης σε όλα τα ζητήματα, προβολής των αγώνων των εργαζομένων, επιμορφωτικής δραστηριότητας, εκπαιδευτικής δραστηριότητας μιας δημόσιας κρατικής ραδιοτηλεόρασης. Και βεβαίως γι' αυτό είχαμε κάνει κινητοποιήσεις πολλά χρόνια πριν και με όλες τις κυβερνήσεις και με όλες τις διοικήσεις, ως ΚΚΕ, συμπαραστεκόμενοι και στους αγώνες των ίδιων των εργαζομένων που βίωναν αυτά τα προβλήματα και την προηγούμενη περίοδο.
Άρα το πρόβλημα δεν είναι απλά να γυρίσουμε πίσω σε μια κρατική ραδιοτηλεόραση έτσι όπως ήταν, αλλά να ανοίξει ο δρόμος και με την πάλη των εργαζομένων, με την εξασφάλιση της μόνιμης και σταθερής δουλειάς για όλους τους εργαζόμενους της πρώην ΕΡΤ που συνεχίζουν να αγωνίζονται σήμερα για μια ραδιοτηλεόραση, η οποία θα παλεύει μέσα σε άνισους βεβαίως συσχετισμούς για να υπάρξει όσο γίνεται αντικειμενική, πλουραλιστική ενημέρωση, να αναβαθμίσει τον ενημερωτικό, τον ψυχαγωγικό, τον πολιτιστικό τομέα, το ρόλο τον εκπαιδευτικό ιδιαίτερα απευθυνόμενη μαζικά σε νεανικά ακροατήρια. Έχουμε μια ολοκληρωμένη πρόταση γύρω από αυτό το ζήτημα και από αυτή την άποψη γι' αυτό καταψηφίσαμε το νομοσχέδιο για τη ΝΕΡΙΤ, η οποία βεβαίως σε μια σειρά τομείς, απ' όσο ξέρετε και απ' όσο ξέρουμε, δεν υλοποιείται καν, σε σχέση και με τις προσλήψεις, υπάρχουν πάρα πολλά ανοιχτά προβλήματα και συνεχίζεται αυτή η κατάσταση».
3) Ο πρωθυπουργός, εδώ από τη Θεσσαλονίκη, προέταξε την ανάγκη πολιτικής σταθερότητας στη χώρα και γι' αυτό έγινε και πολύς λόγος για συμφωνία στο θέμα της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας. Ένα σχόλιο θέλουμε από σας.
«Καταρχήν η πολιτική σταθερότητα, ή η όποια σταθερότητα κάθε φορά λένε οι κυβερνώντες, δεν μπορεί να έχει σχέση με την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας ή με οποιεσδήποτε άλλες κοινοβουλευτικές ή άλλες εκλογικές διαδικασίες των θεσμών του αστικού κράτους. Και βεβαίως σταθερότητα έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει. Με ποια έννοια; Ότι υπάρχουν αντιτιθέμενα συμφέροντα, οι εργάτες, οι υπάλληλοι, οι άνεργοι, οι επαγγελματίες, οι αγρότες, βρίσκονται από τη μια όχθη και απέναντί τους έχουν μεγάλα συμφέροντα, που δυστυχώς υλοποιούνται από τις μέχρι σήμερα κυβερνήσεις. Και βεβαίως μέσα σε αυτά είναι και το μεγάλο πρόβλημα, το μεγάλο αγκάθι, που ονομάζεται ΕΕ, στρατηγική του ευρωενωσιακού κεφαλαίου, που επιβάλλει, με τη σύμφωνη γνώμη των κυβερνήσεων, αντιλαϊκές πολιτικές και δεινά στον τόπο. Εμείς θεωρούμε ότι δεν πρέπει να χρησιμοποιείται η Προεδρία της Δημοκρατίας για τέτοια κάλπικα παιχνίδια. Θεωρούμε -το ακούσατε και εισηγητικά- ότι αξιοποιείται η ερχόμενη εκλογή για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, που προσδιορίζεται για τον Φεβρουάριο του 2015, με βάση το Σύνταγμά μας και λειτουργεί αποπροσανατολιστικά. Τώρα είναι η στιγμή για να οργανωθεί η λαϊκή αντεπίθεση, για να οργανωθεί ο λαός, να γίνουν μαζικές κινητοποιήσεις. Σας ανέφερα πριν προτάσεις του εργατικού κινήματος, του ΠΑΜΕ, άλλων συσπειρώσεων από τον χώρο της αγροτιάς. Χτες γίναμε και δέκτες τέτοιων απόψεων από τους μαζικούς φορείς σε Ημαθία και Πέλλα και από άλλους φορείς της αγροτιάς της Κ. Μακεδονίας. Οι επαγγελματοβιοτέχνες επίσης, βρίσκονται στους δρόμους. Τα προβλήματα της παιδείας με το άνοιγμα των σχολείων αυτή την εβδομάδα, είναι μεγάλα. Εκεί πρέπει να δοθεί το βάρος.
Όσον αφορά τώρα την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας. Και γι αυτό το θέμα το ΚΚΕ έχει έγκαιρα πει, έχουμε ξεκάθαρη θέση: Δεν ψηφίζουμε για Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Δεν αφορά τα πρόσωπα, η πολιτική μας είναι η ψήφιση «παρών» στην ελληνική βουλή, όταν έρθει το θέμα. Δεν αφορά ξαναλέω τα πρόσωπα, όποιος κι αν είναι ή όποιο προσδιορισμό επιθετικό, γεωγραφικό -πολιτικά γεωγραφικό εννοώ- κι αν έχει, είτε λέγεται αριστερός είτε κεντρώος είτε δεξιός είτε συντηρητικός είτε αντιμνημονιακός είτε μνημονιακός και πάει λέγοντας, όλα αυτά που ακούγονται. Δεν αφορά το πρόσωπο του Προέδρου της Δημοκρατίας, αφορά τον ίδιο τον θεσμό. Είναι ένας θεσμός αντιδραστικός, ουσιαστικά υλοποιεί - εξηγώ τι εννοώ αντιδραστικός, μην πάει ο νους σας αλλού- αντιλαϊκές αποφάσεις που ψηφίζουν οι εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις. Αυτός είναι ο ρόλος του και προσδιορισμένος και από το Σύνταγμα, από τους νόμους του ελληνικού κράτους, πολύ περισσότερο από τους συσχετισμούς που υπάρχουν μέσα στη βουλή, τους πολιτικούς συσχετισμούς και τους κοινωνικούς. Ας μην κοροϊδευόμαστε και ας μην αυταπατόμαστε. Οι πολιτικές ηγεσίες δεν το παθαίνουν αυτό, ξέρουν πολύ καλά «τι εστί», παίζοντας τα παιχνίδια τους, αναφέρομαι στις άλλες πολιτικές δυνάμεις. Ο ελληνικός λαός να μην έχει αυταπάτες. Η Προεδρία της Δημοκρατίας, όπως και οι άλλοι θεσμοί σε αυτό το αστικό κράτος με αυτούς τους συσχετισμούς δεν έχουν προϋποθέσεις να λειτουργήσουν φιλολαϊκά, αυτή είναι η αντικειμενική πραγματικότητα. Για να το αλλάξουμε αυτό σημαίνει άλλη πρόταση κοινωνικής οργάνωσης, σημαίνει αλλαγές κοινωνικές, σημαίνει ανατροπές και στο επίπεδο του πολιτικού συστήματος και στο επίπεδο κυρίως της κοινωνίας και της οικονομίας. Αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση, αφορά τις θέσεις, τις προτάσεις των κομμάτων. Το δικό μας το πρόγραμμα, το σχέδιο, είναι ξεκάθαρο επίσης, το ξέρετε, βρίσκεται στην αντίθετη ρότα από αυτό που υλοποιείται σήμερα, με αυτόν τον τρόπο παραγωγής, που στην εξουσία βρίσκονται τα μονοπώλια, το μεγάλο κεφάλαιο και όχι φυσικά ο λαός».
4) Πέρσι τέτοια μέρα συζητούσαμε για την επίθεση που είχαν δεχτεί μέλη του ΚΚΕ από τη ΧΑ. Στη συνέχεια είχαμε τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, είδαμε να ξετυλίγεται όλη αυτή η υπόθεση με συλλήψεις κ.α . ένα χρόνο μετά πείτε μας ένα συμπέρασμα από την όλη διαδικασία.
«Εξακολουθούμε να εμμένουμε στις θέσεις μας και θεωρούμε - και φαντάζομαι και εσείς και ο ελληνικός λαός - ότι επιβεβαιωνόμαστε καθημερινά. Η ΧΑ είναι όπως και άλλες τέτοιες οργανώσεις, δεν μένω στη συγκεκριμένη και με άλλο όνομα να εμφανιστεί αύριο ή άλλες στο παρελθόν σε άλλες χώρες, είναι γέννημα θρέμμα, γεννήματα θρέμματα, του ίδιου του συστήματος. Τους αξιοποιεί κατά το δοκούν ανάλογα με τα συμφέροντα του, ανάλογα με τους πολιτικούς συσχετισμούς, ανάλογα με το τι επιδιώξεις έχει κάθε στιγμή. Δεν είναι τυχαίο για παράδειγμα ότι η ΧΑ είναι το μοναδικό κόμμα στη βουλή που έχει κάνει τόσες ερωτήσεις και έχει καταθέσει τόσες προτάσεις υπέρ των εφοπλιστών, υπέρ μεγαλοεργολάβων, υπέρ ενίσχυσης μεγάλων μονοπωλιακών συμφερόντων. Την ίδια στιγμή που εμφανίζονται οι διάφοροι κύριοι της ΧΑ με δήθεν αντισυστημικό λόγο, δήθεν ενάντια σε όλους και σε όλα. Και βέβαια δεν είναι μόνο αυτά. Ακόμα και οι πρώτες εξαγγελίες της με το στιλ δήθεν τσαμπουκά -ενός ψεύτικου και κάλπικου, αλητήριου τσαμπουκά - μέσα στη βουλή που προσπαθούσαν δήθεν σε αντίθεση, ότι αυτοί είναι οι αγωνιστές που θα παλέψουν το σύστημα και θα κάνουν τη βουλή και τους κυβερνώντες δεν ξέρω τι... Όλα αυτά που λέγανε, τα ξέρετε. Είναι οι ίδιοι που από τη χορήγηση των αυτοκινήτων που προσφέρει η βουλή και το σύστημα στους βουλευτές που θα τα χορηγούσαν, τα χρησιμοποιούν οι ίδιοι. Είναι οι ίδιοι που κατήγγελλαν άλλους αστούς πολιτικούς που διόριζαν παιδιά τους, εγγόνια τους, ξαδέλφια, κουμπάρους κτλ, που τα κάνουν. Τα ξέρετε είναι πολύ γνωστά σε όλο το δημοσιογραφικό κόσμο, πρέπει να γίνουν γνωστά και σε όλο τον Ελληνικό λαό. Είναι κομμάτι του συστήματος και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Είναι χειραγωγημένοι άνθρωποι, τους ελέγχουν, εννοώ την ηγεσία τους όχι τον απλό κόσμο φυσικά που έχει της δικές του ευθύνες για όσους εξακολουθούν να τους στηρίζουν ακόμα. Δεν πρόκειται για καμιά δύναμη που να στρέφεται ενάντια στο σύστημα, ενάντια στην καπιταλιστική κρίση ενάντια στα μονοπώλια όλους αυτούς δηλαδή που ευθύνονται για το χάλι που βρισκόμαστε σήμερα. Ο ελληνικός λαός θα πρέπει να πάρει σημαντικές αποφάσεις. Να φύγει από αυτή την λογική. Θα πρέπει να υψώσει ένα γερό, δυνατό, λαϊκό τείχος και πολιτικό, μαζικό στο κίνημα, απέναντι στις ναζιστικές, στις φασιστικές μορφές και τα μορφώματα αυτά όπως είναι ΧΑ. Και με αφορμή τον έναν χρόνο από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, τις άλλες επιθέσεις, που τότε αναδείχτηκαν, και πραγματικά κατάλαβε και ευρύτερα ένας κόσμος την εγκληματική φύση αυτής της οργάνωσης, να πάρει τα μέτρα του απομονώνοντας την και παύοντας να έχει αυταπάτες ότι με δήθεν κάποιες κουβέντες ή με ψευτοτσαμπουκάδες θα μπορέσει να αλλάξει τη ζωή του προς το καλύτερο. Η ζωή με τέτοια μορφώματα, με τέτοια αποβράσματα θα γίνεται χειρότερη για τον εργάτη, για τον άνεργο, για τον επαγγελματία, για τον αγρότη. Μπροστά μας βρίσκεται συνολικά η αλλαγή της κοινωνίας. Η πάλη για να αλλάξει αυτό το σύστημα που εμείς συμφωνούμε απολύτως ότι είναι σάπιο, είναι διεφθαρμένο. Ένα κράτος το οποίο δεν φτιασιδώνεται πλέον, δεν μερεμετίζεται, δεν μεταρρυθμίζεται, μόνο ανατρέπεται. Αυτή η λογική όσο και αν φαντάζει δύσκολη, πλατιά ευρύτερα στην ελληνική κοινωνία, είναι η μόνη που μπορεί να στεριώσει τη λαϊκή συμμαχία. Μια κοινωνική συμμαχία γιατί εκεί είναι η βάση. Εκεί είναι τα βάθρα για να μπορέσεις να αλλάξεις αντιλαϊκές πολιτικές και για να χτυπήσεις πραγματικά το χέρι στο τραπέζι, όχι για να φοβηθεί ο αντίπαλος, αλλά για να ανατρέψεις τελικά αυτόν που ευθύνεται για όλη αυτή την κατάσταση.
5) Παρά την οικονομική κρίση φαίνεται ότι οι εργαζόμενοι και οι ασθενέστερες οικονομικές τάξεις δεν ακολουθούν την πολιτική του ΚΚΕ για ανατροπή της κυβέρνησης, των πολιτικών της κυβέρνησης. Πως το κρίνεται αυτό; Τι συμβαίνει;
«Κοιτάξτε να δείτε, το «δεν ακολουθούν την πολιτική του ΚΚΕ», δεν είναι η κατάλληλη έκφραση. Άλλωστε, το ΚΚΕ πριν 3 μήνες 6,1% πήρε στην Ευρωβουλή, 8,8% πήρε στις εκλογές για τις Περιφέρειες, ήταν μια μικρή άνοδος τέλος πάντων, ένα μικρό βήμα σε σχέση με το 4,5% αλλά εξακολουθεί να είναι πολύ μικρά εννοώ τα εκλογικά ποσοστά. Δεν είναι η ίδια κατάσταση στο κίνημα όμως. Μπορεί να μη μας ικανοποιεί απόλυτα και εμάς, όχι μόνο εσάς ή έναν παρατηρητή απ' έξω, γι' αυτό και εμείς μιλάμε ότι είναι απαραίτητη η συζήτηση μέσα στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, μέσα στους μαζικούς φορείς, με συμμετοχή των ίδιων των εργαζομένων για να συζητήσουμε αυτά ακριβώς τα προβλήματα: Πως θα μπορέσουμε να ανασυγκροτήσουμε, να ανασυντάξουμε, να αναγεννήσουμε το κίνημα με συμμετοχή των εργαζομένων. Γιατί και σε μια σειρά κλάδους που μπορεί να είναι μαχητικοί ή άλλοι να φαίνονται μαχητικοί, παρατηρούμε ότι η συμμετοχή είναι πάρα πολύ μικρή. Όμως, η συμμετοχή ξεκινάει από τη Γενική Συνέλευση του κλάδου, του σωματείου, του τόπου δουλειάς, όπου συμμετέχει ο καθένας. Αυτό δεν γίνεται δια ανάθεσης. Δεν μπορεί να το αναθέτεις σε κάποιους συνδικαλιστές, δεν μπορεί να το αναθέτεις σε κάποιους βουλευτές, σε κάποιες πολιτικές ηγεσίες. Αν ο ίδιος ο εργαζόμενος, ο υπάλληλος, ο επαγγελματίας, ο αγρότης, σε οποιοδήποτε κλάδο κι αν δουλεύει, δεν αποφασίσει ο ίδιος να βάλει πλάτη, ο ίδιος να συμμετάσχει σε αυτή τη διαδικασία. Και βεβαίως, με μορφές πάλης που ο ίδιος θα επιλέξει και οπωσδήποτε με περιεχόμενο, με αιτήματα πάλης που θα δίνουν ανάσες ανακούφισης, θα ανοίγουν ένα δρόμο προς τα μπρος. Και εδώ πρέπει να πούμε ότι είναι πάρα πολύ πίσω το εργατικό κίνημα και γενικότερα το λαϊκό κίνημα.
Υπάρχουν ευθύνες; Υπάρχουν. Εμείς τις προσδιορίζουμε τις ευθύνες. Βρίσκονται, κατά τη γνώμη μας, πρώτα απ' όλα σε συνδικαλιστικές ηγεσίες που όλα αυτά τα προηγούμενα χρόνια και της κρίσης αλλά και πολύ πριν από την κρίση, δεν προετοίμασαν το εργατικό κίνημα σε αυτή την κατεύθυνση. Αντίθετα, όχι μόνο δεν το προετοίμασαν, όχι μόνο δεν δημιούργησαν όλες τις προϋποθέσεις από άποψη αιτημάτων, οργάνωσης, λειτουργίας των σωματείων, των διοικήσεων με τα μέλη τους και τα λοιπά, μια σειρά τέτοια ζητήματα, και με τις μορφές πάλης που χρησιμοποίησαν, έτσι ώστε να υπάρξει αυτή η ανάταση του κινήματος. Το αντίθετο, συμβιβάστηκαν, ενσωματώθηκαν, άλλες πουλήθηκαν ηγεσίες και τις ξέρουμε, είναι με ονοματεπώνυμο, συγκεκριμένες ομοσπονδίες. Ξεκινάει από την ανώτατη συνομοσπονδία, τη ΓΣΕΕ, για τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα και την ΑΔΕΔΥ για τους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα, και φτάνει σε μια σειρά ομοσπονδίες. Και τις ξέρουμε όλοι. Σε αυτή την υπόθεση βεβαίως υπήρχαν δυνάμεις, και δυνάμεις του ΚΚΕ και ομοσπονδίες, σωματεία που δουλεύουν μέσα εκεί κομμουνιστές, είτε οι εργαζόμενοι τους έχουν εκλέξει στην πλειοψηφία των σωματείων, που προσπάθησαν να αντισταθούν, που προσπάθησαν μέσα σε δύσκολες συνθήκες και τρομοκρατίας, και άλλων δυσκολιών, και συμβιβασμών και τα λοιπά, να αντιμετωπίσουν αυτή την κατάσταση. Δεν τα κατάφεραν πάντα Όμως, μη μου πείτε, γιατί το ξέρει κι ο ελληνικός λαός, το βλέπει, είναι η δύναμη το ΚΚΕ, οι κομμουνιστές που δουλεύουν στα σωματεία, σε συλλόγους, που τέλος πάντων δεν υποχώρησαν. Πάλεψαν, προσπάθησαν να οργανώσουν το εργατικό - λαϊκό κίνημα. Προσπάθησαν να δώσουν ανάταση σε αυτό το κίνημα. Ως ένα βαθμό τα καταφέραμε κι εκφράζεται αυτό και στις μαζικές κινητοποιήσεις.
Γιατί πολλοί μας ρωτάνε: Είναι αριθμητικό το ζήτημα; Όχι, δεν είναι αριθμητικό. Ποιοτικό είναι δεν είναι ποσοτικό, είναι ποιοτικό το ζήτημα. Αλλά όμως, κοιτάξτε να δείτε, όταν λες «μπες μπροστά», μας λένε και απλοί άνθρωποι «μπέστε μπροστά, κατεβάστε τον κόσμο στους δρόμους» και το λένε στο ΚΚΕ. Και τους λες, αυτοί είναι συγκεκριμένοι, 300.000 ψήφοι. Δεν είναι λίγοι αλλά δεν είναι και πάρα πολλοί. Οι 300.000 που ακολουθούν το ΚΚΕ, ξαναλέω χωρίς να το βάζω αριθμητικά, με την ποιότητα που έχει ο λόγος τους, η συμμετοχή τους, η δράση τους και λοιπά, βρίσκονται αν μετρήσεις και με αριθμητικά πλέον στοιχεία στους δρόμους όλα αυτά τα χρόνια. Και τη χρονιά που πέρασε σε όλη την Ελλάδα, από την Κρήτη μέχρι τον Έβρο, ακόμα και σε χωριά, σε μικρές πόλεις, σε κλάδους. Βρίσκονται στους δρόμους αυτοί. Οι υπόλοιποι που είναι; Και οι υπόλοιποι είναι κάποια εκατομμύρια. Κι αφορούν και κόμματα της αντιπολίτευσης, αφορά και κυβερνητικά κόμματα, γιατί πλέον δεν μετρά η ψήφος που έδωσες αλλά μετρά το ότι είσαι εργάτης, είσαι άνεργος, ότι έχεις τα ίδια προβλήματα με όποιον ψηφίζει οτιδήποτε. Άρα λοιπόν πρέπει να τα δούμε αυτά. Και πρέπει να δει και ο καθένας μας ατομικά την ευθύνη του, και να μην λέει «θα μου τα λύσει ο βουλευτής, θα μου κάνει μια ερώτηση και θα λυθεί το πρόβλημα». Όχι. Να κάνει ερώτηση και αναφορά ο βουλευτής, να χτυπήσει και το χέρι στον υπουργό και στα πρωθυπουργικά γραφεία και στους διαδρόμους και να φωνάξει και να είναι μαζί στον αγώνα, αλλά κι εσύ να βγεις στους δρόμους, να κάνεις την απεργία κι όχι να ψηφίζεις υπέρ της απεργίας και μετά να λες «εγώ δεν μπορώ να χάσω το μεροκάματο», αν είσαι δημόσιος υπάλληλος ή το μισθό ή τη μέρα και πάω και χτυπάω κάρτα, κι άρα δε μετριέσαι στη δύναμη της απεργίας κι άρα η κυβέρνηση κοιμάται ήσυχη, η οποιαδήποτε κυβέρνηση, ότι μπορεί να σου προωθήσει νέα αντιλαϊκά μέτρα. Και δεν είναι μόνο αυτά. Για να μην επεκτείνομαι είναι πάρα πολλά τα προβλήματα. Εμείς έχουμε ανοίξει συζήτηση, πρέπει να ξέρετε, και μέσα στο κόμμα μας, και στη νεολαία, και μέσα στο εργατικό κίνημα. Το ΠΑΜΕ ειδικά έχει πάρει τέτοιες πρωτοβουλίες συζήτησης με σωματεία κι όχι μόνο εκεί που είμαστε πλειοψηφία ή που τέλος πάντων έχουμε αρκετές δυνάμεις αλλά και ευρύτερα, εκεί που έχουν δυνάμεις άλλες πολιτικές δυνάμεις, άλλες συνδικαλιστικές παρατάξεις. Πρέπει να ανοίξει αυτή η συζήτηση, ταυτόχρονα με τη διαπάλη. Δεν τη φοβόμαστε. Δεν είναι κακό να λες ότι εγώ διαφωνώ ρε φίλε μαζί σου και να είσαι με αυτή τη γνώμη που έχεις, εκεί, μέσα στο κίνημα θα γίνεται η διαπάλη. Εκεί θα γίνεται και η ενότητα και η συμμαχία αλλά θα γίνεται και ο χωρισμός όταν θα πηγαίνουμε να φτιάχνουμε αιτήματα «σούπα», που δεν προωθούν -με αυτή την έννοια «σούπα»- που δεν προωθούν στο ελάχιστο το λαϊκό συμφέρον, το εργατικό συμφέρον».
6) Ο πρωθυπουργός έχει αποφασίσει να κόψει τις δικές του συνεντεύξεις τύπου στη ΔΕΘ, η καθημερινή πολιτική ενημέρωση των συντακτών έχει κοπεί από τον Ιούνιο του 2012, έχουμε συνεχώς Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου. Πιστεύετε ότι Σαμαράς και Βενιζέλος κυβερνούν αντιδημοκρατικά;
«Η δική μας αντίληψη συνολικά για το πολιτικό σύστημα είναι ότι δεν υπηρετεί την πραγματική δημοκρατία, αυτό που λέμε τη δημοκρατία για το λαό, τη δημοκρατία της εργατικής τάξης. Είναι άλλη αντίληψη της δημοκρατίας για τα μονοπώλια, για το κεφάλαιο κι όταν εμείς σας λέμε ότι οι κυβερνήσεις, οι αστικές κυβερνήσεις διαχείρισης, όποιες κι αν είναι αυτές, με όποιο πρόσημο κι αν εμφανίζονται, είτε λέγονται δεξιές είτε κεντροαριστερές, είτε προοδευτικές, είτε, ξέρω γω, είναι συντηρητικές, εάν υλοποιούν αντιλαϊκά μέτρα που εφάπτονται με την ΕΕ, εφάπτονται με τα μονοπώλια, και δεν μπορούν να δώσουν λύσεις ουσιαστικές για το λαό, παρά μόνον εξαγγελίες προεκλογικές, στην ουσία δεν υπηρετούν τη δημοκρατία. Αυτό δε σημαίνει βεβαίως ότι θα κάνουμε ένα χωρισμό από δω οι δημοκράτες, από κει οι αντιδημοκράτες. Δεν είναι τέτοιο το ζήτημα. Αλλά αν θέλετε να μιλήσουμε για πραγματική δημοκρατία του λαού, αυτά μόνο σε άλλη κοινωνία. Αυτή είναι η δική μας αντίληψη. Και για αυτή την κοινωνία εμείς παλεύουμε και αγωνιζόμαστε. Δεν την ονειρευόμαστε μόνο, δεν την οραματιζόμαστε μόνο, προσπαθούμε να το κάνουμε καθημερινή πράξη, για αλλαγή αρνητικών συσχετισμών, να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις έτσι ώστε πραγματικά στην εξουσία να είναι η εργατική τάξη, να είναι ο λαός. Αυτό που εμείς λέμε, όπως ξέρετε, στο Πρόγραμμά μας Λαϊκή Εξουσία. Αλλά αυτό θέλει άλλες προϋποθέσεις. Να σας πω ένα παράδειγμα, το έλεγα και χτες στους αγρότες. Σε αυτή την κοινωνία που λέμε εμείς, στη σοσιαλιστική κοινωνία -ή όπως θέλει ας την πει ο καθένας αλλά αυτό που λέμε εμείς- ο βουλευτής, ο εκπρόσωπος θα ψηφίζεται, θα εκλέγεται μέσα από τη λαϊκή συνέλευση στον τόπο δουλειάς, στο εργοστάσιο που είναι, στον κλάδο, αν είναι φοιτητής στο πανεπιστήμιο, αν είναι αγρότης από τον παραγωγικό συνεταιρισμό ή στον κρατικό τομέα της αγροτικής παραγωγής που θα υπάρχει τότε, όλοι θα εκπροσωπούνται από κει και εκεί θα λογοδοτούν και βεβαίως θα είναι ανακλητοί αν δεν κάνουν σωστά στα όργανα της κεντρικής εξουσίας, σε αυτή τη βουλή που θα είναι τότε, ως εκπρόσωποι θα συμμετέχουν στην περιφέρεια, πανελλαδικά, θα ανακαλούνται αμέσως. Δε θα είναι μόνιμοι αλλά θα είναι από την ίδια τη λαϊκή συνέλευση εκλεγμένοι. Αυτό είναι δείγμα πραγματικής δημοκρατίας, ουσιαστικής δημοκρατίας, για τους αντιπροσώπους που στέλνεις. Αυτή είναι μια πλευρά αλλά αυτή είναι ολόκληρη αντίληψη, είναι άλλη θεώρηση των πραγμάτων. Προσπαθούμε να πείσουμε τον ελληνικό λαό, τους εργαζόμενους ότι είναι προς το συμφέρον τους να συμπαραταχθούν και σε αυτά τα ζητήματα με το ΚΚΕ.
Και βεβαίως μην πάμε να πούμε τώρα αν είναι φασιστική η κυβέρνηση, μην κάνουμε διαχωρισμούς, στα πλαίσια του αστικού συστήματος, ξαναλέω, κατά τη γνώμη μας δεν εκφράζει τη γνήσια δημοκρατία των λαϊκών στρωμάτων. Αλλά δεν μπορείς να πεις μια κυβέρνηση ότι είναι φασιστική επειδή παίρνει αντιδημοκρατικά μέτρα. Αντιδημοκρατικά μέτρα παίρνει. Ενισχύει τις δυνάμεις καταστολής. Και αυτό θα γίνεται όλο και περισσότερο όσο προχωράμε. Κοιτάξτε να δείτε τώρα, η σύνοδος του ΝΑΤΟ στην Ουαλία αποφάσισε πολυεθνικές δυνάμεις στρατιωτικής επέμβασης στην ουσία. Και το αποδέχεται και η ελληνική κυβέρνηση και δυστυχώς το αποδέχονται και τα άλλα πολιτικά κόμματα, γιατί δε λένε ρητά και κατηγορηματικά όχι στο ΝΑΤΟ, όχι σε αυτή την πολυεθνική δύναμη. Το αφήνουν γενικόλογα. Εδώ πρέπει να είναι ξεκάθαρη η τοποθέτηση. Δεν μπορεί να παίζουν με αυτά τα ζητήματα. Δεν μπορεί δηλαδή να φτάσει η στιγμή, που θα φτάσει έτσι όπως οξύνεται η κατάσταση κι όπως μπλέκουμε σε αυτό το κουβάρι των συγκρούσεων, των πολέμων και στην περιοχή μας, να φεύγει Έλληνας στρατιώτης, Έλληνας αξιωματικός , οτιδήποτε, και να πηγαίνει στην Ουκρανία ως εκστρατευτικό σώμα για να «σώσει» τους Ουκρανούς, δεν ξέρω τι, τους κυβερνώντες εκεί, που είναι μαζί με τους φασίστες παρεμπιπτόντως το λέω αυτό, ή να πηγαίνει δεν ξέρω τι στη Συρία ή στο Ιράκ ή οπουδήποτε ανά τον κόσμο. Και τώρα υπάρχουν αλλά αυτό οξύνεται και μπλεκόμαστε ακόμα περισσότερο. Και εδώ δε χρειάζονται μισόλογα ή ήξεις αφίξεις. Άκουγα προχτές βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που έλεγαν «ε, μα λέμε να διαλυθεί» λέει «το ΝΑΤΟ». Μα διάλυση του ΝΑΤΟ θα πούμε τώρα εμείς; Διάλυση του ΝΑΤΟ δικαιολογείται να το πει μια χώρα, ένας λαός, ένα κίνημα που δεν είναι στο ΝΑΤΟ, από την Αφρική, από την Ασία, από τη Λατινική Αμερική. Να πουν να διαλυθεί το ΝΑΤΟ γιατί είναι ξένο προς αυτούς, δεν αφορά τις χώρες τους, δεν είναι μέλη του ΝΑΤΟ, ούτε σκέφτονται να τις βάλουν στο ΝΑΤΟ. Αυτό μπορεί να το πει ένα τέτοιο κίνημα, ένας λαός, μια άλλη χώρα. Αλλά όταν είσαι μέσα θα πεις αποδεσμεύομαι, θα πεις λέω όχι σε αυτά τα μέτρα κάθε φορά που παίρνονται, θα είναι συγκεκριμένη η τοποθέτηση. Δε χωράει άλλη κουβέντα εδώ παρά έξοδος από το ΝΑΤΟ, αυτός πρέπει να είναι ο στόχος μιας κυβέρνησης. Ιδιαίτερα σήμερα, ξαναλέω, που μπλεκόμαστε όλο και περισσότερο. Δεν είναι καν όπως οι προηγούμενες δεκαετίες μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο που δημιουργήθηκε το ΝΑΤΟ. Εμπλεκόμαστε άμεσα. Και ιδιαίτερα όταν θέλει η ελληνική αστική τάξη να παίξει ρόλο και όλο κερδίζει έδαφος η ιδέα ότι «ξέρετε καλύτερα είναι να είμαστε μέσα στα όργανα της συμμαχίας, κι ας είναι λυκοσυμμαχία αυτή, καλύτερα για να μπορούμε να ελέγχουμε την κατάσταση, να παίρνουμε κάποιο όφελος ως χώρα» και τα λοιπά. Κουραφέξαλα είναι αυτά, να το πώς έτσι απλά και λαϊκά, συγγνώμη για την έκφραση αλλά τέτοια πράγματα είναι. Δεν πρόκειται οι ΗΠΑ, η Γερμανία, οι άλλοι να σου παραχωρήσουν χωρίς ανταλλάγματα, θα σου δώσουν βέβαια κάτι αλλά αυτά δε θα είναι για το λαό. Ο λαός θα ματώνει, ο λαός θα υποφέρει και θα πληρώνει τις δαπάνες τις πολεμικές από πάνω. Να ορισμένα ζητήματα αν μιλάμε για δημοκρατία, για μέτρα καταστολής. Και είναι τα ουσιαστικά ζητήματα. Το ΚΚΕ προειδοποιεί, θα το πω ξανά έχει μαλλιάσει η γλώσσα μας να τα λέμε χρόνια. Δυστυχώς επιβεβαιωνόμαστε, μακάρι σε κάποια ζητήματα να λέγαμε ότι πέφταμε έξω και δεν έχουν γίνει, είτε για την κρίση, για την κατάσταση που θα φτάσει το λαϊκό εισόδημα, για την ανεργία, είτε για πολέμους και για συγκρούσεις που έρχονται. Αλλά επιβεβαιωνόμαστε. Και άρα ο λαός μας πρέπει να είναι προετοιμασμένος, δεν είναι άξιες πολιτικές ηγεσίες -να το πω έτσι όπως το λέει και ο κόσμος- αυτές που δεν προετοιμάζουν τον κόσμο, που σπέρνουν αυταπάτες, που σπέρνουν ψεύτικες ελπίδες, και που κυρίως και πρωταρχικά τον οδηγούν σε λάθος δρόμους είτε οικονομικούς, είτε πολιτικο-στρατιωτικούς, είτε εμπλοκής γενικότερα σε τέτοιες καταστάσεις».
7) Συναντηθήκατε με τους εργαζόμενους στο Μετρό. Θα ήθελα να μου πείτε αν πιστεύεται πως τελικά θα έχει Μετρό η Θεσσαλονίκη.
«Δεν είμαι τόσο αισιόδοξος, για το χρόνο λέω τουλάχιστον. Κάποτε θα τελειώσει μάλλον, όμως είναι πραγματικά απογοητευτικά, δεν είναι ενθαρρυντικά τα στοιχεία που οι ίδιοι οι εργαζόμενοι μας είπαν. Βεβαίως είναι πολύ χειρότερη η κατάσταση και για τις εργασιακές τους σχέσεις που έχει να κάνει και αυτό, πληρωμές για παράδειγμα, απλήρωτη εργασία, καθυστερήσεις πολλές. Εδώ δυστυχώς στη Θεσσαλονίκη και από την άποψη του συνδικαλιστικού κινήματος, -το συζητήσαμε μαζί τους, είπαμε τη γνώμη μας ως Κόμμα- δεν υπάρχει ενιαίο σωματείο επιχειρησιακό. Αντίθετα, για παράδειγμα, στο Μετρό της Αθήνας όπου πρέπει σήμερα να υπογράφεται από ότι με ενημέρωσαν, καταφέρανε με κάποιες τετράωρες στάσεις εργασίας, με ενότητα όλων των εργαζομένων και των εργαζομένων στις κατασκευές, οικοδόμοι αλλά και άλλοι τεχνίτες, άλλες ειδικότητες, αρχαιολόγοι, είναι μαζί, κατάφεραν να πάρουν αυξήσεις 20% στα μεροκάματα -και ήταν και μεγαλύτερο εκεί το μεροκάματο και πριν-, κατάφεραν να πάρουν αυτά τα επιδόματα για αυτούς που δουλεύουν στις γαλαρίες. Και έκαναν 3 τετράωρες στάσεις. Αλλά είναι ενωμένοι, αποφασισμένοι, με κάποια αιτήματα. Είναι μια ανακούφιση, όχι ότι λύνεται το πρόβλημα. Και βεβαίως εδώ υπάρχουν και τέτοιου είδους προβλήματα αλλά κυρίως υπάρχει το πρόβλημα, και από ό,τι φαίνεται υπήρχε πολλά χρόνια πριν, ακόμα από τον πρώτο σχεδιασμό. Δεν υπήρχε στην ουσία σχεδιασμός ούτε πρόβλεψη. Και η Θεσσαλονίκη είναι ειδική πόλη, να το πω έτσι. Δηλαδή, ο αρχαιολογικός θησαυρός που υπάρχει κάτω από τη Θεσσαλονίκη δεν είναι της ίδιας κατηγορίας που είναι στην Αθήνα, διότι είναι διαφορετικές εποχές και πραγματικά πλούσια τα ευρήματα. Και έπρεπε να υπάρχουν και τέτοιες οπωσδήποτε προβλέψεις. Λοιπόν, εμείς θα το παλέψουμε όσο μπορούμε είτε στη Βουλή, είτε με παρεμβάσεις και εδώ τοπικά και οι βουλευτές μας και το εργατικό - λαϊκό κίνημα πρέπει να συμπαρασταθούμε στους εργαζόμενους του Μετρό και για να προχωρήσει το έργο, κυρίως όμως για να λυθούν προβλήματα σοβαρά που αντιμετωπίζουν».
8) Κατά τη γνώμη σας ποια θα ήταν μια εφικτή λύση για το χρέος της χώρας, τι προτείνεται εσείς; Και θα ήθελα μια διευκρίνιση: Αν κατάλαβα καλά είστε κατά των πρόωρων εκλογών έστω μέσω της εκλογής προέδρου της Δημοκρατίας.
«Άλλο η εκλογή του προέδρου της Δημοκρατίας. Εμείς δεν είμαστε ούτε κατά ούτε υπέρ των πρόωρων εκλογών. Εμείς λέμε όσο γίνεται νωρίτερα να φύγει η κυβέρνηση αυτή γιατί είναι αντιλαϊκή. Γιατί ξεζουμίζουν με τα μέτρα αυτά, έχουν ματώσει τον ελληνικό λαό και μιλάμε για όλα τα μέτρα, είτε είναι μισθολογικά, είτε φορολογικά, είτε αφορούν το ασφαλιστικό, είτε οτιδήποτε άλλο. Σε αυτό είμαστε ξεκάθαροι. Πρέπει να φύγει οποιαδήποτε στιγμή. Μόνο που ξέρετε, εδώ είναι και η διαφορά μας, εμείς θέλουμε η κυβέρνηση αυτή, όπως και οποιαδήποτε άλλη αντιλαϊκή κυβέρνηση να φύγει από τον ίδιο το λαό, με συμμετοχή του λαού, μέσα από μαζικούς λαϊκούς αγώνες, με αντεπίθεση του λαού, με ένα ισχυρό λαϊκό κίνημα κι όχι μόνο επαφιόμενη σε κάποιες κοινοβουλευτικές διαδικασίες ή βουλευτικές εκλογές. Γιατί οι βουλευτικές εκλογές έχουν και τα δικά τους κριτήρια, έτσι όπως λειτουργούν σε αυτό το σύστημα, και τα ξέρουμε και τα έχουμε ζήσει όλοι πολύ καλά. Άρα το πρόβλημα είναι μέσα από ένα τέτοιο ανασυγκροτημένο, μαζικό, αποφασισμένο εργατικό κίνημα, με έναν αποφασισμένο λαό να διώξει στην πάντα όλους αυτούς που τον έφεραν σε αυτή την κατάσταση και κυρίως να ανοίξει το δρόμο σε ένα καλύτερο αύριο, που αυτό βεβαίως είναι συγκεκριμένο, δεν μπορεί να είναι λόγια του αέρα. Από αυτή την άποψη θέτουμε λοιπόν τα ζητήματα τι πρόβλημα ακριβώς, και αυτό μας απασχολεί κι αυτό θεωρούμε ότι πρέπει να απασχολεί το λαό μας, θα λύσουν οι εκλογές. Και για να σας πω ξεκάθαρα, «λυδία λίθος» -να το πω έτσι, θυμούμενος μια παλιά έκφραση του Κόμματός μας από προηγούμενες δεκαετίες- και κριτήριο σε αυτό για τον κάθε εργαζόμενο, άνεργο, υπάλληλο, επαγγελματία, αγρότη, νέο και γυναίκα είναι πόσο ψηλά, πόσο ισχυρό θα γίνει το ΚΚΕ. Παντού, και στη βουλή. Γιατί σήμερα δεν είναι. Όχι μόνο δεν είναι αλλά είναι και πολύ αδυνατισμένο. Άρα λοιπόν αυτό θα είναι το κρίσιμο ζήτημα. Αν είναι αυτές οι εκλογές να δώσουν στο ΚΚΕ, να δώσουν στις λαϊκές δυνάμεις, σε ριζοσπαστικές δυνάμεις που πραγματικά έχουν πραγματικό εναλλακτικό σχέδιο εξόδου από την κρίση σε όφελος του λαού, που αυτό σημαίνει συγκεκριμένα πράγματα.
Και αυτό αφορά και το πρώτο ερώτημά σας, μιας και κάνατε δύο ερωτήματα μαζί- όπως για παράδειγμα ότι δεν αναγνωρίζουμε κανένα χρέος που δεν το δημιουργήσαμε εμείς. Δεν το δημιούργησε ο εργαζόμενος λαός. Δεν το δημιούργησαν οι επαγγελματίες, ούτε οι άνεργοι, ούτε οι υπάλληλοι, ούτε οι εργάτες αυτής της χώρας, ούτε οι αγρότες. Το δημιούργησαν μεγάλα συμφέροντα, μονοπωλιακοί όμιλοι, τράπεζες, εφοπλιστές, βιομήχανοι, οι οποίοι πήραν τα προηγούμενα χρόνια ζεστό χρήμα από το κράτος, χρέωσαν το κράτος, χρηματοδοτήθηκαν για να κάνουν επενδύσεις οι οποίες σε συνέχεια οδηγήθηκαν από τη Βουλγαρία και άλλες βαλκανικές χώρες μέχρι τα κεφάλαιά τους σε όλο τον κόσμο, είτε σε άλλους κλάδους πιο κερδοφόρους για αυτούς, με αποτέλεσμα να κλείνουν τις επιχειρήσεις τους και να πηγαίνουν για κερδοφορία αλλού. Όλοι αυτοί λοιπόν που δημιούργησαν το χρέος αυτοί πρέπει να το πληρώσουν και αυτοί έχουν για να το πληρώσουν. Άρα λοιπόν εμείς λέμε διαγραφή όλου του χρέους. Γιατί, κοιτάξτε να δείτε- αν μπεις σε διαπραγμάτευση, κούρεψε το 20%, το υπόλοιπο 30% κάντο μου να το ξεχρεώσω σε 5 χρόνια, το υπόλοιπο 50% να το ξεχρεώσω σε 20 χρόνια, θα είσαι πάντα κάτω από αυτά τα δεσμά και των τόκων και των τοκοχρεολυσίων και του ελέγχου και λοιπά και λοιπά.
Άλλη πλευρά. Δεν μπορεί να λες ότι θα διαπραγματευτώ χρέος με κούρεμα, επιμήκυνση και τέτοια, άρα να το αναγνωρίζεις, και να λες ας πούμε ότι θα δώσω λύση για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας και τα έσοδά μου από τη φορολόγηση του πλούτου γενικά. Έτσι λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, - δεν ξέρω τώρα θα ακούσουμε βέβαια και τον κύριο Τσίπρα τις επόμενες μέρες πιο συγκεκριμένα να τα πει γιατί δεν μπορώ να πω ακριβώς αυτή τη στιγμή- όμως από το γενικό του πρόγραμμα και αυτά που λέει μέχρι στιγμής, φορολόγηση του πλούτου λέει, φοροελέγχους, όχι φοροαπαλλαγές στο μεγάλο κεφάλαιο.
Μα κοιτάξτε να δείτε τώρα, δεν μιλάει σε αφελείς. Σε συνθήκες ελευθερίας κίνησης κεφαλαίων όπου υπάρχουν πλείστοι φορολογικοί παράδεισοι ανα τον κόσμο, όπου υπάρχει αδιαφάνεια, όπου δεν υπάρχει έλεγχος ουσιαστικός, ούτε μπορεί να κάνεις έλεγχο, είναι κενό γράμμα να λες θα φοροελέγξω το μεγάλο κεφάλαιο και τις ανώνυμες εταιρίες.
Άρα λοιπόν όταν λες μια προεκλογική δέσμευση αυτή πρέπει να αρμόζει να ταιριάζει με συγκεκριμένα μέτρα που θα πεις. Να πεις για παράδειγμα θα φορολογήσω αυτούς και αυτούς του κλάδους, τους μονοπωλιακούς ομίλους που είναι συγκεκριμένοι στη χώρα μας, με 45%. Δε θα φορολογήσω το λαϊκό εισόδημα, την ακίνητη περιουσία του φτωχού, αυτή που διαθέτει, δηλαδή την πρώτη και τη δευτερεύουσα κατοικία. Ούτε την πρώτη ούτε τη δευτερεύουσα. Δεν ζούμε στον προηγούμενο αιώνα, ούτε στις αρχές του προηγούμενου αιώνα σε άλλες χώρες που ακόμα υπήρχαν και φεουδαρχικές σχέσεις παραγωγής μαζί με τις καπιταλιστικές. Ζούμε στον 21ο αιώνα. Ο άλλος έχει κι ένα δεύτερο σπιτάκι είτε στο βουνό στο χωριό του, είτε στη θάλασσα αν το χωριό του ήταν κοντά στη θάλασσα που το άφησε ο πατέρας του ή αν θέλεις το έφτιαξε και ο ίδιος, έβαλε δύο κεραμίδια εκεί για να πηγαίνει 15 μέρες, ένα μήνα τα παιδιά του για διακοπές, να ξεκουράζεται και ο ίδιος και η οικογένειά του. Δεν μπορείς να φορολογείς αυτή την περιουσία, ας το πούμε έτσι.
Άλλο αυτός που έχει 100 διαμερίσματα, 30 βίλες και δεν ξέρω τι άλλο, ανά τον κόσμο. Θα του αλλάξεις τα φώτα. Εδώ πρέπει να πεις συγκεκριμένα με τι ποσοστά. Θα πρέπει να πεις τι θα φοροαπαλλάξω. Εντάξει όχι εφόρου ζωής, αλλά να πεις στις 100 πρώτες μέρες που λες θα μειώσω, -αυτό που λέει το ΚΚΕ και το καταθέσαμε, να πει το δέχονται- 30% για εκείνους, 50% για άλλους, για οφειλές που έχουν στην τράπεζα. Σας τα είπα και πριν, τα ξέρετε, έχουμε συγκεκριμένες προτάσεις.
Το 30% που έλεγε πριν, για τους μικροεπαγγελματίες, για μικρές επιχειρήσεις, τώρα το έχει πάρει πίσω, το έχει κάνει γαργάρα κοινώς. Θα το ξαναπεί το Σαββατοκύριακο;
Εμείς αν τα λέμε αυτά τα λέμε και για να πιέσουμε στην κατεύθυνση να έχουν πιο καθαρές θέσεις όλα τα πολιτικά κόμματα και ας είναι αντίπαλοί μας, ιδεολογικοί -πολιτικοί εννοώ αντίπαλοι. Και έτσι καθαρά μιλάμε στην ελληνική κοινωνία.
Δεν μπορεί να είσαι ήξεις αφίξεις, να λες για παράδειγμα θα επαναπροσλάβω τους εργαζόμενους του δημόσιου ανάλογα με την πορεία της οικονομίας, ή να βάζεις δυο τρεις προϋποθέσεις και ο άλλος του μένει το πρώτο, "θα τους επαναπροσλάβω".
Για τους Δημόσιους δεν λέει ο ΣΥΡΙΖΑ καθαρά ότι θα τους επαναπροσλάβει. Ούτε κύριε για εσάς της ΕΡΤ το λέει. Δυστυχώς. Λέει θα επαπροσληφθούν με τη νέα αυτή, θα το δούμε κλπ. Δείτε τα διάφορα κλπ, κλπ που βάζει εκεί και αυτά να προσέξετε.
Ο ελληνικός λαός αυτά δεν πρόσεξε και με προηγούμενες κυβερνήσεις ΝΔ και με προηγούμενες κυβερνήσεις κυρίως του ΠΑΣΟΚ παλιά, τις διάφορες τελίτσες, αστερίσκους και υποσημειώσεις που βάζανε κάθε φορά προεκλογικά και νόμιζαν ότι εντάξει το λύσαμε το πρόβλημα, θα αλλάξουμε τον διαχειριστή, θα βάλουμε έναν άλλο, καλύτερος φαίνεται, θα τον δοκιμάσουμε κι αυτόν. Όλη αυτή η λογική που είναι επικρατούσα δυστυχώς στην πλειοψηφία, σήμερα. Όμως δεν είναι έτσι. Αποδείχθηκε αυτό. Ε, λοιπόν όχι άλλες χαμένες τετραετίες».
9. Θα ήθελα να σας ρωτήσω για την απουσία του κ. Τσίπρα από τις διαδηλώσεις και για το γεγονός ότι προτίμησε να πάει να μιλήσει σε μια εκδήλωση Ευρωπαίων τραπεζιτών που έγινε την ίδια ημέρα στην Ιταλία
«Είναι δείγμα γραφής των τελευταίων δύο χρόνων - και τους τελευταίους μήνες πιο έντονα - μιας πορείας, που ακολουθεί η ηγεσία αυτού του κόμματος και του προέδρου του φυσικά, ως εκφραστής της πλειοψηφίας της ηγεσίας αυτού του κόμματος, και συνολικά του κόμματος, ώστε να δώσει διαπιστευτήρια προς την ΕΕ, τους ομίλους, προς συγκεκριμένα συμφέροντα, τμήματα της αστικής τάξης, όπως λέμε εμείς. Και τέτοια είναι, ο ΣΕΒ εδώ στην Ελλάδα και βεβαίως στην Ευρώπη με όλους αυτούς τους κυρίους που συναγελάζεται, συντρώγει και πέρασε αυτές τις ημέρες στο Κόμο. Μάλιστα πολλοί λένε, δεν ξέρω αν ισχύει αλλά έτσι γράφεται, ότι θεωρείται μια μικρή λέσχη Μπίλντεμπεργκ για την Ιταλία, γίνεται με κλειστές θύρες κλπ.
Μάλλον αποστροφή δημιουργεί, και προς το λαό μας, η τοποθέτηση ότι «ξέρετε, μακάρι να πήγαινε και ο κ. Σαμαράς ή ο κ. Βενιζέλος και να τους τα έλεγε έξω απ' τα δόντια, όπως τα είπε ο κ. Τσίπρας», το άκουσα σήμερα σε ένα τηλεοπτικό κανάλι, από κάποιον του ΣΥΡΙΖΑ. Ε, δε ντρεπόμαστε; Να πας σε κλειστές θύρες με τον Μπαρόζο και τους άλλους να συζητάς για την ανάκαμψη δήθεν της Ευρώπης και της Ελλάδας για να πείσεις.... Ποιόν να πείσεις, τον Μπαρόζο, τους εκπροσώπους της Μέρκελ, του γαλλικού κεφαλαίου, του ιταλικού κεφαλαίου; Αυτοί είναι ενωμένοι ενάντια στους λαούς και ενάντια στο λαό της χώρας μας και τρώγονται σαν τα σκυλιά, προκειμένου να διασφαλίσουν τα κέρδη των δικών τους συμφερόντων, των δικών τους μονοπωλιακών ομίλων. Οι Γάλλοι των γαλλικών, οι Γερμανοί των γερμανικών, αυτή η ιστορία γίνεται. Εμείς θεωρούμε απαράδεκτες τέτοιες τοποθετήσεις και ως πράξεις μας προβληματίζουν βαθιά, νομίζουμε πρέπει να προβληματίσουν και να ανησυχήσουν και τον ελληνικό λαό. Θεωρούμε προδιαγεγραμμένη αυτή την πορεία τέτοιων κομμάτων, είναι από τη φύση τους τέτοια κόμματα, οδηγούνται σε συνεχείς μετατοπίσεις, μεταλλάξεις και αλλαγές των θέσεών τους σε όλο και πιο συντηρητικές, αντιλαϊκές κατευθύνσεις. Τώρα που είναι αξιωματική αντιπολίτευση τα κάνει αυτά, φανταζόμαστε τι θα γίνει, εάν γίνει κάποια στιγμή που είναι πιθανόν, κυβέρνηση. Φυσικά, δε μπορεί να μη σχολιάσουμε ότι έξι χρόνια τώρα, κάθε χρόνο ο κ. Τσίπρας ήταν στη ΔΕΘ. Και δεν είναι απαραίτητο κάθε χρονιά να είναι οπωσδήποτε ένας πολιτικός αρχηγός - εννοώ στο συλλαλητήριο και στις κινητοποιήσεις των εργαζομένων - όμως ο συμβολισμός αυτός και ποια χρονιά λείπεις, έχει τη σημασία του».
10. Αν μια άλλη κυβέρνηση έφερνε στη βουλή την επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 750 ευρώ και γενικότερα την εργατική νομοθεσία πριν τις αλλαγές του 2012, εσείς θα το ψηφίζατε;
«Ναι, είναι και δική μας θέση και του συνδικαλιστικού κινήματος η επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ. Μόνο που πρέπει να ξέρουμε ότι αν μένεις μόνο σ' αυτό και κρατάς όλους τους υπόλοιπους εφαρμοστικούς νόμους, την αντεργατική νομοθεσία, που είναι πάνω από 300 νόμοι, όταν δεν παίρνεις άλλα μέτρα, τότε είναι κενό γράμμα. Γιατί και ο κατώτερος μισθός μπορεί να αποτελέσει - και το ξέρουμε αυτό και από τη χώρα μας και από άλλες χώρες - το όχημα για μείωση παραπέρα του μέσου μισθού, που παίρνουν οι εργαζόμενοι στον υπόλοιπο ιδιωτικό τομέα. Έτσι, αυτό μπορεί να είναι ένα μέτρο, ας το πούμε ανακούφισης και βεβαίως. είναι. Οπωσδήποτε αν έρθει μια πρόταση στη βουλή που είναι ενταγμένη σε ένα τέτοιο πλαίσιο και βοηθάει τους εργαζόμενους, αλίμονο, εμείς πάντα ψηφίζουμε τέτοιες προτάσεις, όποιος κι αν τις φέρνει στη βουλή. Άλλα κόμματα δεν ψηφίζουν τις προτάσεις του ΚΚΕ».
11) Αναφερθήκατε στην αρχή της συζήτησης εδώ στο θέμα των δανειοληπτών και των κόκκινων δανείων. Ουσιαστικά προτείνετε ένα κούρεμα που μπορεί να φτάσει και το 100% για κάποιους που είναι άνεργοι και προστατεύεται έτσι η πρώτη τους κατοικία. Ήθελα λίγο να αναφερθείτε στο θέμα των μικροομολογιούχων που είναι 15.000 άνθρωποι σε όλη την Ελλάδα, μέχρι τώρα 17 αυτοκτονίες και είναι ίσως η πρώτη και πιο ουσιαστική περίπτωση ανθρώπων που εμπιστεύτηκαν τα λεφτά τους στο ελληνικό δημόσιο, στο ελληνικό κράτος και τα έχασαν όλα. Αν σκοπεύετε να καταθέσετε κάποια πρόταση, κάποια τροπολογία στη Βουλή και τι προτίθεται να κάνει το ΚΚΕ γι' αυτό το θέμα.
«Ναι έχουμε βάλει τα ζητήματα αυτά στη Βουλή. Νομίζω εντάσσονται στο πλαίσιο αυτό των μικρών επιχειρηματιών, των ανθρώπων οι οποίοι πίστεψαν σε μια άλλη περίοδο, σε κάποιες υποσχέσεις, όταν υπήρχε κάποιο χρήμα, κάποια ζητήματα ανάπτυξης και βέβαια βρέθηκαν μέσα στη δίνη αυτής της οικονομικής κρίσης και ήταν επόμενο να ακολουθήσουν την πορεία των υπόλοιπων εργαζομένων και όλων των άλλων. Αυτοί βέβαια το βιώνουν πιο άμεσα διότι όπως ξέρετε βρεθήκανε ουσιαστικά ξεκρέμαστοι».
12) Θα πρέπει σαν κράτος, σαν πολίτες να ακολουθούμε πιστά τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας. Αν ναι, γιατί την ώρα που ασπαζόμαστε την απόφαση για την επαναφορά των μισθών των ένστολων βγαίνουμε στο δρόμο για το Σχέδιο Αθηνά;
«Πιστά κατά τη γνώμη μας δεν πρέπει να ακολουθούμε γενικά αποφάσεις του κράτους ούτε των οργάνων του. Να ακολουθούμε ή να συμφωνούμε ή να διαφωνούμε και να συμφωνούμε με τις προτάσεις που είναι φιλολαϊκές, μόνο με αυτές. Εκεί εντάσσονται βέβαια και οι ένστολοι παρότι ανήκουν στις δυνάμεις καταστολής αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα και βεβαίως θα πρέπει να λυθούν τα προβλήματά τους στα πλαίσια μιας άλλης πολιτικής που αφορά όλους τους εργαζόμενους. Πρέπει να είναι σύμμαχοι, δεν πρέπει να σηκώνουν χέρι ενάντια σε διαδηλώσεις, γιατί αυτό μας ενδιαφέρει εμάς να μην σηκώσουν χέρι ούτε ενάντια σε συναδέλφους τους - γιατί σηκώνουν χέρι και χτυπάνε ακόμα και συναδέλφους τους όταν αγωνίζονται, αλλά και για τους υπόλοιπους εργαζόμενους. Φυσικά είναι μια κατηγορία η οποία είναι ενταγμένη στον κρατικό μηχανισμό, αντικειμενικά παίζει ρόλο κατασταλτικό. Όμως από την άλλη μεριά είναι άνθρωποι, είναι εργαζόμενοι, προέρχονται από εργατικές λαϊκές οικογένειες, από αγροτικές οικογένειες που και οι ίδιοι έχουν προβλήματα. Και από αυτή τη σκοπιά το ΚΚΕ συμπαραστέκεται και στα αιτήματά τους και στη δράση τους όπου αυτά είναι δίκαια».
13) κ. Κουτσούμπα είναι αλήθεια αναφερθήκατε πολλές φορές στα ποσοστά του κόμματός σας. Είστε συνεπής στα ποσοστά, ωστόσο αν μέσα στην οικονομική κρίση δεν μπορείτε να εκτοξευτείτε και η Χρυσή Αυγή έχει γνωρίσει πολύ μεγάλη άνοδο, λόγω της οικονομικής κρίσης. Ένα σχόλιο για τα ποσοστά σας και αν μπορούσε να συμμετέχει σε κάποια κυβέρνηση συνεργασίας το ΚΚΕ, γιατί με αυτά τα ποσοστά κύμα ανατροπής μόνο από το ΚΚΕ, δεν μπορεί να έρθει.
«Κοιτάξτε να δείτε, εκτόξευση πρέπει να υπάρξει στη λαϊκή πάλη στο εργατικό λαϊκό κίνημα. Χωρίς ισχυρούς αγώνες, χωρίς γερά ταξικά συνδικάτα, σωματεία, συλλόγους, επιτροπές αγώνα, στον ιδιωτικό τομέα, στο δημόσιο τομέα, σε όλους τους χώρους δουλειάς, χωρίς πολύ περισσότερο συμμαχία και κοινή δράση των εργατών, των ανέργων, των υπαλλήλων, με τους αυτοαπασχολούμενους της πόλης, με τους αγρότες στα χωριά, με τη νεολαία, τους φοιτητές σπουδαστές και τις γυναίκες των λαϊκών οικογενειών δεν μπορεί να υπάρξει μέλλον. Δεν μπορεί να υπάρξει προοπτική, δεν θα υπάρχουν ούτε καλά ποσοστά σε ριζοσπαστικές δυνάμεις, στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, δεν μπορεί να υπάρξει και δυνατότητα προοπτικής. Άρα, λοιπόν εκεί δίνουμε το κύριο βάρος, εκεί είναι που πρέπει κατά τη γνώμη μας να βάλει πλάτη και ο ελληνικός λαός. Ξαναλέω ότι δια ανάθεσης δεν γίνεται. Αν αναθέτεις σε κάποιον άλλον να σου λύσει τα προβλήματα, χωρίς την άμεση τη συμμετοχή τη δική σου και αυτό είναι και συμμετοχή στην κάλπη, είναι και συμμετοχή στις αρχαιρεσίες του σωματείου είναι και στον αγώνα, είναι παντού, δεν θα μπορέσει να ανοίξει ένας δρόμος να αλλάξουν αυτοί οι αρνητικοί συσχετισμοί για το λαό. Τον ΚΚΕ λοιπόν, θα δώσει το παρόν του σε μια τέτοια διακυβέρνηση, σε μια λαϊκή εξουσία, όπου θα υπάρχουν αυτές οι προϋποθέσεις, όπου ο ίδιος ο λαός θα θέλει να κάνει αυτά που σας έλεγα ακριβώς πριν, θα είναι στους δρόμους, θα είναι στο πλευρό μιας τέτοιας διακυβέρνησης και βεβαίως θα υπάρχει μια τέτοια λαϊκή συμμαχία που θα ‘χει ένα τέτοια συγκεκριμένο περιεχόμενο. Προϋπόθεση γι' αυτό ποια είναι; Η λαϊκή εξουσία αλλά με τι; Διαγραφή του χρέους, μονομερή διαγραφή έστω και αν δεν συμφωνούν οι υπόλοιποι. Να υπάρξει κοινωνικοποίηση του πλούτου, κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, έτσι ώστε να μπορείς να έχεις και στα χέρια σου τα εργαλεία. Δηλαδή αν δεν ελέγχεις την ενέργεια, τον ορυκτό πλούτο ως εργατικό λαϊκό κράτος, ως χώρα, ο λαός μας να τα ‘χει στα χέρια του πώς θα αναπτύξει την οικονομία; Αν δεν έχεις την αγροτική οικονομία στα χέρια σου; Γιατί τώρα δεν την έχουμε στα χέρια μας. Είμαστε δεσμευμένοι με τα δεσμά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που σου λέει ποσοστώσεις και στο γάλα και στο κρέας και στη ζάχαρη κλπ. Σου λέει μέτρα δεν μπορείς να παράγεις και τα ‘χεις αυτά και τα βιώνουν οι αγρότες. Άρα θες τέτοια οικονομία να έχεις στα χέρια σου με κοινωνικοποιημένα τα μονοπώλια. Θες να έρθεις σε σύγκρουση με αυτές τις λυκοσυμμαχίες όπως λέμε Ευρωπαϊκή Ένωση-ΝΑΤΟ. Σε αυτήν την κατεύθυνση να κινήσει, σε αυτή τη διακυβέρνηση σε αυτήν την εξουσία το ΚΚΕ θα είναι παρών. Και βεβαίως κοιτάξτε να δείτε ας σκεφτούμε το εξής. Ξέρω ότι συνολικά η λογική είναι αλλού, έτσι όπως έχουμε μάθει όλοι μας να σκεφτόμαστε. Εμείς θεωρούμε ότι αυτή η λαϊκή συμμαχία η οποία θα στηρίζεται στα σωματεία, στους συλλόγους, στην οργανωμένη μορφή του κινήματος και θα είναι από εργάτες, αυτοαπασχολούμενους της πόλης και του χωριού, αγρότες, επαγγελματίες τα πολιτικά κόμματα δεν είναι απαραίτητο καθόλου να συμμετέχουν εκεί ως πολιτικά κόμματα και να χειραγωγούν αυτό το κίνημα, αυτή τη συμμαχία. Τα πολιτικά κόμματα και το ΚΚΕ, γι' αυτό δεσμεύεται το έχουμε πει με αποφάσεις του τελευταίου μας Συνεδρίου, θα συμμετέχει μέσω των μελών του, των στελεχών του, σε αυτή τη συμμαχία. Εκεί θα γίνεται η διαπάλη για το περιεχόμενο του αγώνα, για το σχεδιασμό, για το σχέδιο και το πρόγραμμα της προοπτικής, για τις μορφές πάλης ακόμα και για τα ζητήματα της διακυβέρνησης σε μια τέτοια κατεύθυνση βέβαια που θα παλεύεις τα μονοπώλια, τα αντιλαϊκά μέτρα, θα παλεύεις αυτό το σάπιο σύστημα κλπ. σε αυτήν την κατεύθυνση θα είσαι. Το ίδιο θέλουμε να κάνουν και άλλες δυνάμεις που είναι ριζοσπαστικές που συμφωνάνε βέβαια και θέλουν να είναι με τους αγώνες, με το λαό και με αυτήν την προοπτική. Αν δεν υπάρχουν σήμερα, αυτές θα δημιουργηθούν αύριο. Το ίδιο πρέπει να κάνουν, και όχι να εστιάζεται η λύση σε συμφωνίες κορυφών, γύρω από τα κανάλια, μόνο για δημόσιες σχέσεις, να το πω έτσι και να βρίσκει ο ένας τη συνισταμένη του άλλου και να λέει βάλε τρία, βάλε δύο. Μα αν είναι δυο, τρία δεν χρειάζεται να μπεις στην κυβέρνηση, πάρε δυο, τρία μέτρα πρότεινέ τα στη Βουλή όποιος κι αν είσαι που λες ότι είναι θετικά και ας τα ψηφίζουν τα άλλα τα κόμματα. Εμείς λέμε τα ψηφίζουμε αν είναι θετικό για το λαό μας και ανακουφίζει πραγματικά το λαό. Αλλά αυτό είναι το πρόβλημα της διακυβέρνησης να βρεις δυο τρία επιμέρους; Πρόκειται για κοροϊδία. Πρέπει ο λαός μας να πει δεν μπορούμε πλέον να ζήσουμε με τέτοια ψίχουλα, γιατί ουσιαστικά και αυτά που προτείνει η κυβέρνηση και αυτά που προτείνει η αξιωματική αντιπολίτευση, σήμερα είναι ψίχουλα. Τα οποία θα παρθούν όλα όχι από το μεγάλο κεφάλαιο και τους μονοπωλιακούς ομίλους. Θα παρθούν γιατί το πρωτογενές πλεόνασμα ή ότι μένει ας το πούμε στην άκρη στο ταμείο για να δοθεί ως ψίχουλο στις ομάδες τη ακραίας φτώχειας παίρνεται από τους υπόλοιπους εργαζόμενους, από τους εργάτες, από τους επαγγελματίες, από τους αγρότες, μέσω της φορολογίας, της άμεσης και της έμμεσης μέσω διαφόρων τέτοιων πραγμάτων, αυτό γίνεται. Λοιπόν, λέμε όχι σε αυτά και σε αυτό πρέπει να πούμε ένα τέρμα γι' αυτό πρέπει να σημάνει εργατική λαϊκή αντεπίθεση κοινωνική συμμαχία με προοπτική και την εξουσία του λαού».
14. Μιλήσατε για την Ελλάδα, στην οποία έχετε επιλέξει ένα μοναχικό δρόμο σε σχέση με τις υπόλοιπες πολιτικές ομάδες. Τι συμβαίνει στο εξωτερικό με εσάς, με ποιους συνομιλείτε, πως μπορείτε να αλλάξετε κάποια πράγματα στα δεδομένα που υπάρχουν στην Ευρώπη, σε μια κατάσταση που είναι πολύ ρευστή; Και θέλετε να μου κάνετε και δύο εκτιμήσεις, η μία είναι για τις συνομιλίες για το Κυπριακό, τι συμβαίνει, νομίζω έχετε πολύ καλή πληροφόρηση και από το ΑΚΕΛ. Και ποια είναι η εκτίμησή σας για τη νέα αλλαγή ηγεσία στην Τουρκία;
«Καταρχήν πρέπει να σας πω ότι δεν αισθανόμαστε καθόλου μοναξιά. Είμαστε μέσα στον κόσμο, μέσα στους αγώνες. Για παράδειγμα από προχτές που βρίσκομαι στη Θεσσαλονίκη έχουμε συναντήσει παρά πολλούς και απλούς ανθρώπους και χτες στην Ημαθία και την Πέλλα, οι οποίοι δεν ψηφίζουν πολιτικά το ΚΚΕ. Γι' αυτό σας λέω ότι δεν αισθανόμαστε μοναξιά. Η μοναξιά για ένα κόμμα θα είναι αν το εγκαταλείψει ο λαός τουλάχιστον ως προσδοκία, ως ελπίδα και αν δεν ακουμπάει πάνω του. Αυτό που μας λέει ο κόσμος είναι «σας έχουμε εμπιστοσύνη». Ακόμα και για αυταπάτες και για ελπίδες ψεύτικες που καλλιεργούν άλλες δυνάμεις, ένας απλός κόσμος αυτό λέει για το ΚΚΕ, ότι «στο ΚΚΕ έχω εμπιστοσύνη, ξέρω ότι μου λέει την αλήθεια, ξέρω ότι θα σταθεί δίπλα μου σε κάθε δυσκολία». Το πρόβλημα είναι για τους εργαζόμενους να κάνουν και το πολιτικό βήμα, της πολιτικής συνειδητοποίησης και της ενεργούς στήριξης στο ΚΚΕ. Αυτό είναι διαφορετικό ζήτημα σε μια πορεία.
Οι άλλες πολιτικές δυνάμεις βρίσκονται σε άλλο χαράκωμα, έχουν επιλέξει. Δεν αφορά το ΚΚΕ αυτό, εμείς είμαστε σταθερά με το μέρος αυτών που σας περιέγραφα πριν, άσχετα τι ψηφίζουν, που είναι εργάτες, αγρότες, επαγγελματίες. Οι άλλες πολιτικές δυνάμεις θέλουν να σπέρνουν αυταπάτες στον ελληνικό λαό και θέλουν ουσιαστικά να έχουν συμμάχους την ηγεσία της ΕΕ, την ηγεσία του ΣΕΒ, να συνομιλούν με τμήματα των μονοπωλιακών ομίλων της χώρας μας. Αυτή δυστυχώς είναι η πραγματικότητα.
Και βεβαίως ούτε στο διεθνές κίνημα, παρότι έχει δεχθεί μία τεράστια επίθεση και το κομμουνιστικό και το εργατικό κίνημα, τα τελευταία 30 χρόνια. Μιλάμε ότι είμαστε πλέον στην τρίτη δεκαετία των ανατροπών και της αντεπανάστασης, όπως λέμε εμείς, με αλλαγές που τις πληρώνουν όλοι οι λαοί και ο ελληνικός λαός. Παρότι, ξαναλέω, έχει δεχθεί πλήγμα και σε σοβαρά ζητήματα, παρ' όλα αυτά έχουμε επαφή με πάρα πολλά κόμματα που αγωνίζονται, κομμουνιστικά, εργατικά κόμματα, με άλλα είμαστε πιο κοντά, με άλλα έχουμε διαφορές, τις συζητάμε σε διεθνείς συναντήσεις, στις διεθνείς επαφές που έχουμε. Σε άλλα κόμματα βάζουμε τους προβληματισμούς μας και τις ανησυχίες μας για το που μπορεί να οδηγηθεί η κατάσταση με την επέλαση του ιμπεριαλισμού, των μονοπωλιακών ομίλων, ισχυρών καπιταλιστικών πλέον χωρών και την αντιπαράθεση, τις αντιθέσεις και τους ανταγωνισμούς που επεκτείνονται σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης και στην περιοχή μας και βεβαίως συζητάμε και οργανώνουμε κοινές δράσεις. Πρόσφατες κοινές δράσεις ήταν για παράδειγμα το χτύπημα των Παλαιστινίων από το Ισραήλ με κοινές ανακοινώσεις πάνω από 30 κομμουνιστικών κομμάτων της Ευρώπης, πιο πριν με τη Συρία, για τα ζητήματα εδώ των Βαλκανίων. Την 1η του Οκτώβρη διοργανώνουμε Ευρωπαϊκή Συνάντηση Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων στις Βρυξέλλες, όπου θα είμαι και εγώ μαζί με αντιπροσωπεία του Κόμματός μας, για να συζητήσουμε αυτά τα ζητήματα. Έχει φτιαχτεί η Πρωτοβουλία Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων, που είναι πιο κοντά σε θέσεις, που επεξεργάζεται διάφορα ζητήματα, προγραμματικά, που αφορούν την ΕΕ, το ευρωκοινοβούλιο, τη δράση των λαϊκών κινημάτων κλπ. Άρα από αυτή την άποψη προσπαθούμε σε όλο τον κόσμο και το ίδιο ισχύει εκτός από την Ευρώπη και για χώρες και κόμματα από την Ασία, την Αφρική, την Αμερική και την Λ. Αμερική.
Τώρα όσον αφορά το Κυπριακό: Δεν έχουμε κρύψει ότι μας ανησυχεί η εξέλιξη με το προτεινόμενο και ήδη σχεδιαζόμενο -έχει μπει στο τραπέζι και από την ηγεσία της Κύπρου και από την ηγεσία της τουρκοκυπριακής πλευράς σε συναντήσεις- σχέδιο. Ουσιαστικά πρόκειται για ένα νέο σχέδιο Ανάν. Κατά τη γνώμη μας, είναι ανησυχητικό το φαινόμενο που αναφέρεται σε δύο συνιστώντα κράτη. Ο κ. Ερντογάν πιο απροκάλυπτος - ξέρουμε την πολιτική ηγεσία της Τουρκίας πόσο ωμά θέτει αυτά τα ζητήματα- μίλησε μάλιστα για 2 κράτη στην Κύπρο. Έχουμε εκφράσει τις ανησυχίες μας στην Κυπριακή ηγεσία. Πρόσφατα συναντήθηκα με τον Πρόεδρο της Κύπρου κ. Αναστασιάδη, που ήρθε να ενημερώσει τα πολιτικά κόμματα ότι ανησυχούμε για την πορεία αυτών των διαπραγματεύσεων. Θα είναι αρνητικές για το λαό και δεν λύνεται το πρόβλημα. Για παράδειγμα οι υδρογονάνθρακες και οι χειρισμοί στα οικόπεδα της Κύπρου με συμμετοχή είτε τουρκικών εταιρειών είτε άλλων, αμερικανικών ή γερμανικών ή δεν ξέρω τι μονοπωλίων, θα σημάνει νέα αντιπαράθεση, δεν είναι το εργαλείο για να λυθεί σωστά το Κυπριακό πρόβλημα. Και φυσικά με αφορμή και εδώ τη ΔΕΘ να εκφράσουμε ξανά τη θέση μας: Μένουμε σταθερά στην πάλη για Κύπρο ενιαία, ανεξάρτητη, ένα κράτος με βάση τις αποφάσεις του Συμβουλίου του ΟΗΕ, ισότιμο στο διεθνή χώρο, με μια ιθαγένεια, μια διεθνή προσωπικότητα, χωρίς ξένες βάσεις, χωρίς ξένα στρατεύματα και βεβαίως με το λαό κυρίαρχο στην χώρα του. Αυτή είναι πάγια θέση του ΚΚΕ και την επαναφέρουμε τόσο στις συναντήσεις με το ΑΚΕΛ, που έχουμε πιο στενές σχέσεις, όσο και στις συναντήσεις με την υπόλοιπη Κυπριακή ηγεσία.
Φυσικά για τον Ερντογάν, το τελευταίο σχόλιο, είπα κάτι και πριν, είναι φανερό ότι η τουρκική αστική τάξη είναι επεκτατική. Στον μονοπωλιακό καπιταλισμό βρίσκεται και η Τουρκία, ενδιαφέρεται πάρα πολύ για την περιοχή, να έχει στον έλεγχό της την περιοχή -όχι άλλες χώρες, την οικονομία- ισχυροποιείται η αστική τάξη της Τουρκίας και βεβαίως γίνεται και πιο επιθετική. Αυτό ως σχόλιο».
15. Τις τελευταίες εβδομάδες έχει πάρει μεγάλη δημοσιότητα το γεγονός των ανασκαφικών έργων στην Αμφίπολη. Πώς σχολιάζετε τη δημοσιότητα αυτή που έχει πάρει και κατά πόσο μπορεί αυτό να ωφελήσει τα λαϊκά στρώματα της περιοχής, τα οποία εκπροσωπείτε;
«Θα κάνω και από εδώ το ίδιο σχόλιο, που έκανα όταν επισκέφθηκα -νομίζω και πρώτος- τον χώρο της Αμφίπολης τον περασμένο Μάρτιο, πριν λίγους μήνες, πριν ακόμα γίνει γνωστό στο πανελλήνιο. Είχα περιοδεία στις Σέρρες, κάποιοι συνάδελφοί σας εδώ θα το ξέρουν μια από τις περιοχές που επισκέφτηκαν ήταν η Αμφίπολη, η Μεσολακκιά και με ξενάγησαν και στον τάφο, στον τύμβο, που γίνονταν οι αρχικές ανασκαφές. Τότε είχα δηλώσει -είχε γράψει και ο Ριζοσπάστης και ένα μέρος του υπόλοιπου Τύπου- ότι θα πρέπει να χρηματοδοτηθεί γενναία αυτό το έργο. Φαινόταν πραγματικά από τότε ότι τα ευρήματα είναι πάρα πολύ σημαντικά. Θα πρέπει να πάρει μέτρα το Υπ. Πολιτισμού, η κυβέρνηση, να χρηματοδοτήσει, να συνεχίσουν οι αρχαιολόγοι τις ανασκαφές και βεβαίως να τηρηθούν χαμηλοί τόνοι. Γι' αυτό το λόγο ούτε κάμερες με συνόδεψαν μέχρι εκεί, μια φωτογραφία από μακριά και μόνο δηλώσεις έκανα τότε, πάντα προσεκτικές και νομίζω σωστά πράξαμε. Αυτό πιστεύουμε πρέπει να πράξει και η πολιτική ηγεσία το επόμενο διάστημα, σε συνέχεια, υπάρχει πρόβλημα τώρα που και οι αρχαιολόγοι και οι άνθρωποι δουλεύουν κάτω από το βάρος μιας πίεσης για το έργο και της δημοσιότητας που πήρε. Και βεβαίως τηρήσαμε πολύ χαμηλούς τόνους, προσεκτικά, όπως είδατε πρώτη φορά το λέω αυτό δημόσια, παρότι είχα κάνει δήλωση, τα τηλεοπτικά κανάλια και οι εφημερίδες των Σερρών και ο Ριζοσπάστης το είχαν γράψει τότε, γιατί θεωρούμε ότι το έργο και οι ανασκαφές είναι πάρα πολύ σημαντικές.
Οποιοδήποτε στοιχείο της κληρονομιάς μας, της πολιτιστικής, της ιστορικής, πρέπει να έρχεται στην επιφάνεια και να γίνεται δίδαγμα, μάθημα, γνώση της ιστορίας και για τις επόμενες γενιές. Να μπορεί να επισκέπτεται και ο Έλληνας μαθητής και οι εργαζόμενοι, οι λαοί, άλλων χωρών, που έρχονται στην χώρα μας είτε ως τουρίστες είτε ενδιαφέρονται για την ιστορία της Ελλάδας είτε για τα αρχαιολογικά ευρήματα. Είναι στοιχείο της κληρονομιάς μας και νομίζω θα πρέπει να κρατηθούν νομίζω χαμηλοί τόνοι μέχρι να δούμε. Είναι επιστημονική η δουλειά αυτή των αρχαιολόγων, των ιστορικών, διαφόρων ειδικοτήτων που πρέπει να δουλέψουν και να ασχοληθούν με αυτό το ζήτημα και να κάνουν και τις επίσημες ανακοινώσεις για το ποιος είναι θαμμένος εκεί, για ποιον προοριζόταν κλπ. Οποιεσδήποτε σκέψεις ή πληροφορίες διάφορες έχει ο καθένας δεν μπορεί να λέγονται δημόσια, ούτε πολύ περισσότερο να ευσταθούν αν δεν το αποδείξει αυτό η ίδια η επιστημονική έρευνα».
Πηγή: K.K.E
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου