Αλέκα Παπαρήγα
«Έχουμε σαφή θέση για την ύπαρξη κρατικής αμυντικής βιομηχανίας και θέση που απορρέει από τη γενική μας πολιτική γραμμή και το πρόγραμμα αλλά και ειδικούς λόγους που ευλόγως τους καταλαβαίνετε. Η εξάρτηση από ξένα μονοπώλια δεν αφορά μόνο τα εξοπλιστικά προγράμματα ή το βαρύ οπλισμό, αφορά ακόμα και τα ανταλλακτικά και κατά τη διάρκεια της χρήσης τους οι εταιρίες θα έχουν επίσης και τον έλεγχο.
Αυτή είναι η αλήθεια, έχει αποκαλυφθεί δεν θα συμπληρώσω τίποτα παραπάνω. Η καταβαράθρωση της αμυντικής βιομηχανίας δεν γίνεται τώρα, δεν είναι ούτε καν τα πολύ τελευταία χρόνια. Εγώ θα σας πω ένα παράδειγμα : το 2002 έως το 2006 οι δημόσιες δαπάνες για εξοπλιστικά προγράμματα - που μέσα εκεί είναι και η αμυντική βιομηχανία - ήταν δύο φορές πάνω από το μέσο όρο των εξόδων στο επίπεδο της ΕΕ. Το 2009 η Ελλάδα ήταν η 5η χώρα σε αγορά εξοπλιστικών προγραμμάτων άρα και στα συνακόλουθα έξοδα, επομένως εδώ δεν μπορεί να μιλήσει κανείς για αναδουλειά. Κατά τη γνώμη μας οι κυβερνήσεις έκαναν πλήρη προσαρμογή στις γενικές κατευθύνσεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ και προχώρησαν σε μια προγραμματισμένη φθορά και εγκατάλειψη των εργοστασίων της αμυντικής βιομηχανίας - πέρα από τα Αμυντικά Συστήματα υπάρχει και η ΕΛΒΟ και η ΕΑΒ - που απορρέει κατ' αρχήν από τη γνωστή απόφαση της ΕΕ η οποία μιλάει για δημιουργία Ευρωπαϊκής Αμυντικής Βιομηχανίας. Δεν είναι αμυντική είναι επιθετική στην ουσία. Ανάμεσα στην άμυνα και στην επίθεση σε συνθήκες του ιμπεριαλισμού και της ανακατανομής των αγορών, δεν υπάρχει σαφής διάκριση. Υπήρχε απόφαση λοιπόν για τη δημιουργία ενιαίας ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας, με έδρα μάλιστα τις βόρειες χώρες Γερμανία, Ολλανδία δεν θυμάμαι και τρίτη χώρα. Μάλιστα, την Τετάρτη πριν τις Τοπικές και Περιφερειακές εκλογές του 2010 έγινε σύσκεψη στη Θεσσαλονίκη με τους επικεφαλής των αμυντικών βιομηχανιών της Ευρώπης - είτε κρατικών, είτε ιδιωτικών - όπου προσπάθησε ο αρμόδιος επίτροπος της Ευρώπης να περάσει την άποψη αυτή, στην ουσία για κλείσιμο των εργοστασίων. Στις χώρες του Νότου υπήρχαν αντιθέσεις και χάριν στις αντιθέσεις των ευρωπαϊκών κρατών δεν έχει προχωρήσει η ενιαία αμυντική βιομηχανία, η οποία δεν ξέρω αν θα γίνει και ποτέ γιατί αν έχουμε ένα γενικευμένο πόλεμο η Ευρώπη δεν θα είναι ενιαία. Δεύτερον, υπάρχει το συγκεκριμένο άρθρο της συνθήκες 296 της ΕΕ το οποίο το προωθεί ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Άμυνας, που επιβάλει την ολοκληρωτική απελευθέρωση της αγοράς των οπλικών συστημάτων, απαγορεύει στα κράτη, στις κυβερνήσεις να χρηματοδοτούν την εγχώρια κατασκευαστική βιομηχανία και απαγορεύει επίσης την κατασκευή υλικού από τέτοιες βιομηχανίες, που έχει σχέση με ειρηνικά μέσα, αμαξώματα κλπ. Επομένως έχουμε να κάνουμε με προγραμματισμένη φθορά και απ' αυτή την άποψη είναι ένα ζήτημα το οποίο συνδέεται με την άμυνα της χώρας, έστω κι αν εμείς δε συμφωνούμε με το αμυντικό δόγμα, αλλά δε μπορούμε να αρνηθούμε να υπάρχει κρατική αμυντική βιομηχανία και αναμφισβήτητα αυτό τον καιρό προωθείται η εκκαθάριση εν ενεργεία, η συρρίκνωση μέχρι και την τελική απάλειψή της. Και για πρόσθετους λόγους 2600 άτομα να προστεθούν στον αριθμό των 12.500 απολυμένων δημοσίων υπαλλήλων. Και εδώ είναι ο αδύνατος κρίκος και προχωράτε. Εμείς λοιπόν ζητάμε από την κυβέρνηση να μην εφαρμόσει αυτές τις οδηγίες. Ότι κι αν έχουν αυτές οι επιχειρήσεις, εμείς δεχόμαστε ότι έχουν προβλήματα διαχειριστικά, προβλήματα εκκαθάρισης, αυτά υπάρχουν αλλά η επιλογή είναι στρατηγική και όποτε υπάρχει μια στρατηγική επιλογή τότε η αναρχία, η διαφθορά, η έλλειψη προγραμματισμού, οι κακές διοικήσεις πολλαπλασιάζονται και είναι και πέραν του συνηθισμένου».
Στη δευτερολογία της η πρόεδρος της Κ.Ο. του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα απάντησε :
«Δεν είμαι καθόλου βέβαιη αν αυτά τα οποία είπατε μπορούν να δεσμεύσουν την κυβέρνηση, που έχει επίσης συγκεκριμένες δεσμεύσεις και κατευθύνσεις από την ΕΕ. Να φέρω ένα παράδειγμα : Έχει επιβληθεί ένα μεγάλο πρόστιμο ήδη στα ΕΑΣ, αυτό το πρόστιμο έχει επιβληθεί από την ΕΕ. Τι θα γίνει; Είναι ένα τεράστιο ποσό, πως θα εξυγιανθεί αυτό; Και το πρόστιμο είναι ακριβώς γιατί δεν δέχονται τις κρατικές ενισχύσεις. Μπορεί να υπάρχουν άρθρα και αρθρίδια αλλά εν πάση περιπτώσει αυτό που κυριαρχεί είναι όχι κατεύθυνση της ΕΕ αλλά συγκεκριμένες αποφάσεις. Τι θα γίνει π.χ. με το πρόστιμο. Και δεν είναι η πρώτη φορά που η ΕΕ βάζει πρόστιμο και το οποίο εμφανίζεται μέσα στην υπερχρέωση της εταιρίας έτσι όπως έγινε. Δεύτερο ζήτημα, σημαίνει ότι σταματούν οι εισαγωγές, θα σας πω ένα παράδειγμα : το εργοστάσιο της Εύβοιας και το οποίο κατασκευάζει κράνη της Πυροσβεστικής, εξοπλισμό για θώρακα δεν έχει τώρα τις προϋποθέσεις να πάρει το ISO διότι αυτό εξαρτάται από μια ιταλική εταιρία, ενώ η τεχνογνωσία βεβαίως υπάρχει. Δηλαδή για κάθε εργοστάσιο υπάρχουν συγκεκριμένα προβλήματα, άρα κυριαρχεί το εξής πράγμα: Έχω στρατηγική να υπάρξουν - έστω μέσα στα πλαίσια του συστήματος που εμείς αντιπαλεύουμε - κρατικά εργοστάσια για την άμυνα; Αυτό σημαίνει περιορισμός των εισαγωγών. Όταν εισάγουμε πυρομαχικά, σφαίρες κλπ. τα οποία μπορούμε να τα κατασκευάζουμε στην Ελλάδα αυτό σημαίνει ότι τα εργοστάσια αυτά δεν θα έχουν παραγγελίες. Είναι άλλο ζήτημα - δεν είναι της ώρας να το συζητήσουμε - το αμυντικό δόγμα της Ελλάδας ποιο είναι. Εμείς διαφωνούμε αλλά εν πάση περιπτώσει τουλάχιστον από πλευράς υλικοτεχνικής υποδομής και εργαζομένων δεν θα συμφωνήσουμε σε καμία παρέκκλιση από την ύπαρξη τέτοιας αμυντικής βιομηχανίας, κρατικής. Δεν είναι ούτε καν δημόσια, εθνική, κοινωνική και βεβαίως να μη διωχτούν οι άνθρωποι που πολλοί από αυτούς είναι σε μια ηλικία που θα πάνε σε μακροχρόνια ή μόνιμη ανεργία. Ξέρετε πάρα πολύ καλά ποια είναι η ηλικία των εργαζομένων στην Πυρκάλ και αλλού. Είναι ηλικίες τέτοιες που δεν πρόκειται να βρουν δουλειά και αυτό δεν είναι δεύτερο ζήτημα για εμάς. Τελειώνω λέγοντας ότι εμείς δε μιλάμε για θέσεις εργασίας και ότι να'ναι. Μιλάμε για θέσεις σε ένα τομέα που χρειάζεται, δε μιλάμε για θέσεις εργασίας που απλώς να δίνουν ένα μισθό χωρίς αντίκρισμα». |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου