ΒΡΑΖΙΛΙΑ: Για μια χούφτα σεντάβος!

Στις αρχές του Μάη στην πρωτεύουσα της πολιτείας Γκοιάς, την Γκοιάνια μια πόλη ενάμισι περίπου εκατομμυρίου, στην κεντρική Βραζιλία ξεκίνησε μια παρατεταμένη κινητοποίηση ενάντια στην αύξηση της τιμής των εισιτηρίων στα λεωφορεία της εταιρείας που διαχειρίζεται τις γραμμές στην μητροπολιτική περιφέρεια. Η αύξηση ήταν τριάντα σεντάβος και γι αυτήν αντέδρασαν πολλοί κυρίως όμως νέοι, φοιτητές και μαθητές. Παράλληλα σχεδόν, ξεκίνησαν μια σκληρή απεργία οι εργαζόμενοι οδηγοί των λεωφορείων ζητώντας αυξήσεις στους μισθούς τους. Για ενάμισι σχεδόν μήνα η κινητοποίηση αν και έγινε γνώστη σε όλη την χώρα εξαιτίας των συγκρούσεων με την αστυνομία και τον απεργοσπαστικό μηχανισμό που έστησε η εταιρία των λεωφορείων, θεωρούνταν μια τοπική υπόθεση στην μεγάλη χώρα, μια από τις πολλές τοπικές αντιστάσεις που αναπτύσσονται εδώ και καιρό. Μέχρι που ήρθε η σειρά του Σάο Πάολο στο οποίο ανακοινώθηκε μια ανάλογη αύξηση στην τιμή των εισιτηρίων, κύμα αυξήσεων που επεκτάθηκε στις μεγαλύτερες βραζιλιάνικες μητροπόλεις. Ήταν η σπίθα που στην κατάλληλη στιγμή έπεσε σε χώμα βρεγμένο με βενζίνη και η αστυνομική βία παρακίνησε ακόμη και τους πιο διστακτικούς να βγούνε στους δρόμους.


Όταν οι φτωχοί Βραζιλιάνοι δεν είναι καθηλωμένοι στους τηλεοπτικούς δέκτες την ώρα που η Σελεσάο αγωνίζεται ενάντια στο Μεξικό και βρίσκονται στους δρόμους για άλλους λόγους κάτι πολύ σοβαρό συμβαίνει. Από καιρό στην Βραζιλία το κλίμα μύριζε αναταραχή. Η οικονομική κρίση που άρχισε να κτυπά την πόρτα της χώρας σε συνδυασμό με μια σειρά κοινωνικά προβλήματα που αντί να έχουν μειωθεί στον καιρό της ξέφρενης ανάπτυξης, πολλαπλασιάστηκαν ήταν το υπέδαφος της κοινωνική δυσαρέσκειας. Τα μεγαλεπήβολα σχέδια για το Παγκόσμιο Κύπελλο και τους Ολυμπιακούς που συνδυάστηκαν με μαζικές εξώσεις, αλλαγές στην χρήση γης, επιθέσεις στις φαβέλες και φυσικά την απαραίτητη οσμή οικονομικών σκανδάλων δημιούργησαν πολλές εστίες αντιπαράθεσης και συγκρούσεων με την αστυνομία που φημίζεται για την δολοφονική σκληρότητα της. Η ανακαίνιση λόγου χάρη του Μαρακανά από καιρό είχε γίνει ένα πεδίο σκληρής αναμέτρησης. Έτσι για τους τακτικούς παρατηρητές των βραζιλιάνικων εξελίξεων η αναταραχή που αγκάλιασε όλη την χώρα δεν ήταν μόνο για τα λιγοστά σεντάβος στα λεωφορεία. Αλλά για όλο το κοινωνικό εσωτερικό πρόβλημα της χώρας που είναι η αδιαμφισβήτητη βασίλισσα των ανισοτήτων. Άλλωστε τριάντα η είκοσι σεντάβος μπορεί να φαίνονται ελάχιστα για τους πλούσιους Βραζιλιάνους αλλά είναι πολλά για τα 37 εκατομμύρια Βραζιλιάνους που κάθε ημέρα αναγκάζονται να περπατάνε με τα πόδια στις πόλεις γιατί δεν έχουν χρήματα να αγοράσουν ένα εισιτήριο !

Η κυβέρνηση του Εργατικού Κόμματος και η Ντίλμα, αιφνιδιάστηκαν από την μαζικότητα και την βιαιότητα των εντυπωσιακών διαδηλώσεων. Έβγαλαν την κακόφημη από τα χρόνια της δικτατορίας στρατιωτική αστυνομία στους δρόμους, η πρόεδρος προσπάθησε να κατευνάσει τα πλήθη με δηλώσεις κατανόησης και αναγκάστηκαν –διαμέσου των τοπικών κυβερνητών και δημάρχων- να αποσύρουν κακήν-κακώς όλες τις αυξήσεις. Οι λαϊκές μάζες στην Βραζιλία πέτυχαν μια νίκη με εντυπωσιακό και κεραυνοβόλο τρόπο δίνοντας ενέργεια στα κινήματα αντίστασης να αναπτύξουν και να αναβαθμίσουν τους στόχους και τους αγώνες τους ενάντια στην ολιγαρχία του πλούτου, τους γαιοκτήμονες και την κυβέρνηση του Εργατικού Κόμματος. Η οποία έχει αποδειχθεί και στους πιο αφελείς πια ότι είναι εχθρός του λαού.

πηγή: Αντίσταση στις γειτονιές