Ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα στην Πάτρα.

«Η λύση, η διέξοδος για το λαό έρχεται κυρίως από τα κάτω, με οργάνωση της πάλης, με κοινωνική συμμαχία, τη λαϊκή συμμαχία.  

Μια συμμαχία που έχει περιεχόμενο και κατεύθυνση πάλης ενάντια στα μονοπώλια και τον καπιταλισμό, ικανή να συσπειρώσει τη λαϊκή πλειοψηφία με στόχο την εργατική λαϊκή εξουσία», τόνισε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας, στην ανοιχτή πολιτική συγκέντρωση που διοργανώνουν οι οργανώσεις Αχαΐας του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, στην πλατεία Γεωργίου. 

Η χειραφέτηση της εργατικής τάξης από τα διάφορα αστικά και οπορτουνιστικά- τυχοδιωκτικά κόμματα δεν γίνεται αυτόματα, μια κι έξω. Συμβαδίζει με την πορεία συγκρότησης της Λαϊκής Συμμαχίας με αντικαπιταλιστικό – αντιμονοπωλιακό περιεχόμενο με κατεύθυνση σύγκρουσης με την εξουσία των μονοπωλίων τόνισε.

Στην ομιλία του, ο Δημήτρης Κουτσούμπας σημείωσε  μεταξύ άλλων: «Τις πρόσφατες εξελίξεις που οδήγησαν και σε νέο κυβερνητικό σχήμα ΝΔ -ΠΑΣΟΚ, δεν μπορούμε να τις δούμε αποκομμένες από την αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού που είναι σε εξέλιξη.

Το αστικό πολιτικό σκηνικό αναμορφώνεται στη βάση του νέου διπολισμού, ακριβώς γιατί η κυρίαρχη τάξη έχει δυσκολία να ενσωματώνει τη λαϊκή δυσαρέσκεια, όπως έκανε τα προηγούμενα χρόνια, με τη δικομματική εναλλαγή μέσα από αυτοδύναμες κυβερνήσεις.

Το νέο κυβερνητικό σχήμα δεν αναιρεί τη διαδικασία αυτή, ούτε σημαίνει επιστροφή σε κάποιον παλιό δικομματισμό των προηγούμενων χρόνων.

Η επικαιροποίηση της προγραμματικής συμφωνίας ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, ο ανασχηματισμός, δεν αποτελούν μια νέα κατάσταση, πολύ περισσότερο δεν αποτελούν νίκη του λαϊκού κινήματος που έφερε τα πάνω κάτω και η κυβέρνηση καταρρέει, όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι άλλο πράγμα να βλέπεις τις δυσκολίες που έχει η διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης, που παίρνει υπόψη τη λαϊκή δυσαρέσκεια, προχωρά γι’ αυτό σε αναγκαίους ελιγμούς και μάλιστα σε συνθήκες αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού κι είναι άλλο πράγμα να βαφτίζεις τους αστικούς ελιγμούς ότι φέρνουν τα "πάνω κάτω".

Η αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού περνάει μέσα από το δίπολο ΝΔ από τη μια – ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη. Με τους αναγκαίους δορυφόρους. Με ποιους βεβαίως δορυφόρους, θα φανεί πολύ σύντομα, όπως και με τι αντίστοιχα διλήμματα θα σερβιριστεί.

Όμως αυτή η προσπάθεια της αστικής τάξης στη φάση αυτή να καταλήξει σ’ αυτό το δίπολο, πρέπει να είναι καθαρή για τους εργαζόμενους. Για να είναι καθαρές και οι παγίδες που θα στηθούν για την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα.

Κι όσοι κάνουν πως δεν βλέπουν το δίπολο ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ αλλά μόνο τον παλιό και δοκιμασμένο γνωστό δικομματισμό προηγούμενων δεκαετιών, ή δεν θέλουν να αποκαλυφθούν οι παγίδες της αστικής τάξης, ή οι ίδιοι έχουν ήδη πέσει στην παγίδα, βλέπουν μόνο το τυρί και τους ξεφεύγει η φάκα.

Τα δημοσιεύματα στους Νιου Γιορκ Τάιμς ότι "μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να σώσει την Ελλάδα", επισημαίνοντας μάλιστα ότι δεν έχει αντιαμερικανική πολιτική, ότι είναι "φιλοαμερικανικό κόμμα", και αναπαρήγαγαν ελληνικές εφημερίδες, δεν είναι φάρσα.

Είναι μια ακόμα απόδειξη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ συγκαταλέγεται στις βασικές αστικές επιλογές, ανεξάρτητα αν κάποιοι "σκίζουν τα ρούχα τους" για τον αντιαμερικανισμό του και για την "αντιΝΑΤΟική" γραμμή του.

Μην πάνε μακριά, ας θυμηθούν τι έλεγε το ΠΑΣΟΚ – προηγούμενος ένοικος του ΣΥΡΙΖΑ στο σοσιαλδημοκρατικό μαγαζάκι - για το ΝΑΤΟ και την έξοδο της Ελλάδας απ’ αυτό. Μόνο που η ιστορία δεν πρέπει να επαναληφθεί ως φάρσα, γιατί θα την πληρώσει σκληρά πάλι ο λαός και η νεολαία.

Η γρήγορη πορεία σοσιαλδημοκρατικοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ, η ένταξη στις γραμμές του ό,τι φθαρμένου από το παλιό ΠΑΣΟΚ, επιβεβαιώνει τις προβλέψεις αυτές.

Το καλοκοίταγμα τώρα προς τη ΔΗΜΑΡ, με προϋπόθεση να αποκηρύξει το μνημόνιο, ή πριν με τους Ανεξάρτητους Έλληνες, γιατί συγκατοικούν στο αντιμνημονιακό μπλοκ, αυτό ακριβώς αποδεικνύει. Τη διαμόρφωσή του σε αστικό σοσιαλδημοκρατικό πόλο με αντίστοιχους δορυφόρους, φυσικά με όλες τις αντιφάσεις και τα "ήξεις- αφήξεις" της πολιτικής του και τα αδιέξοδά της.

Φίλες και Φίλοι,

Η δυσκολία σήμερα της αστικής τάξης να χειραγωγεί, να ενσωματώνει με σταθερά κυβερνητικά σχήματα, με μονοκομματικές κυβερνήσεις αυτοδυναμίας, αύριο μπορεί να γίνει όπλο στα χέρια της, αν τα σχέδιά της για αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού δεν αποκαλυφθούν και δεν ματαιωθούν.

Είναι καθήκον των κομμουνιστών, όχι μόνο να αποκαλυφθούν, αλλά και να χαλάσουν τα σχέδια τους, να μπουν εμπόδια, να δημιουργηθούν δυσκολίες, να διαμορφωθούν προϋποθέσεις για συνολική αμφισβήτηση του αστικού πολιτικού συστήματος.

Οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι φτωχοί αγρότες, οι νέοι και οι γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων, αξιοποιώντας την πείρα τους, να καταλαβαίνουν τι εκφράζουν οι δύο πόλοι.

Ότι η αντιπαράθεσή τους είναι στην πραγματικότητα αντιπαράθεση μερίδων της αστικής τάξης, της τάξης δηλαδή που στην πραγματικότητα κατέχει όλη την οικονομική και πολιτική εξουσία.

Η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα έχουν κάθε συμφέρον σήμερα να μεγαλώσουν, να πολλαπλασιάσουν τις δυσκολίες της αστικής τάξης και των κομμάτων της.

Αυτό δε γίνεται με τη λογική της ανάθεσης σε μια κυβέρνηση, που από τα πάνω θα τα λύσει όλα, μέσω αντιπροσώπων.

Καμιά κυβέρνηση, ό,τι πρόσημο κι αν έχει, "δεξιό" ή "αριστερό", "μνημονιακό" ή "αντιμνημονιακό", "δημοκρατικό" ή μη, δεν μπορεί, όχι μόνο να γλιτώσει, ούτε καν να ανακουφίσει τις λαϊκές οικογένειες από τα βάσανά τους. Όπως ποτέ και πουθενά καμιά τέτοια κυβέρνηση στα πλαίσια αυτού του συστήματος, του καπιταλισμού, δεν έλυσε ουσιαστικά τα προβλήματα της εργατικής τάξης, του λαού, δεν οδήγησε σε έξοδο από την κρίση προς όφελος του λαού.

Οι πρόσφατες μαζικές κινητοποιήσεις εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων στη Βραζιλία, αποδεικνύουν ότι τέτοιες κυβερνήσεις είναι τελικά εχθρικές για το λαό, γιατί είναι κυβερνήσεις του κεφαλαίου και τα συμφέροντά του θα εξυπηρετούν.

Αυτό ήταν το ονομαζόμενο "βραζιλιάνικο θαύμα". Αυτή είναι η κυβέρνηση με την οποία χαριεντίζονταν ο ΣΥΡΙΖΑ πέρσι το Δεκέμβρη και έκανε δηλώσεις επί δηλώσεων. Όμως, δυστυχώς, το βραζιλιάνικο θαύμα είναι θαύμα μόνο για τα μονοπώλια στη Βραζιλία, που ετοιμάζονται για γερό φαγοπότι, η ακρίβεια κατατρώει το λαϊκό εισόδημα, οι εργαζόμενοι ακριβοπληρώνουν την Παιδεία και την Υγεία, η φτώχεια και η ανεργία βασανίζουν εκατομμύρια.

Η αυταπάτη, η καλλιέργεια ψεύτικων ελπίδων από τα πάνω στους λαούς, για να κερδίσεις μια εκλογική μάχη ή κάποιες πρόσκαιρες εντυπώσεις, δεν είναι αυτό που χρειάζονται οι λαοί για να βγουν από την κρίση και τη δυστυχία.

Οι λαοί, ανάμεσά τους και ο ελληνικός λαός, πρέπει να ξέρουν την αλήθεια.

Η λύση, η διέξοδος για το λαό έρχεται κυρίως από τα κάτω, με οργάνωση της πάλης, με κοινωνική συμμαχία, τη λαϊκή συμμαχία.

Μια συμμαχία που έχει περιεχόμενο και κατεύθυνση πάλης ενάντια στα μονοπώλια και τον καπιταλισμό, ικανή να συσπειρώσει τη λαϊκή πλειοψηφία με στόχο την εργατική λαϊκή εξουσία.

Η χειραφέτηση της εργατικής τάξης από τα διάφορα αστικά και οπορτουνιστικά- τυχοδιωκτικά κόμματα δεν γίνεται αυτόματα, μια κι έξω. Συμβαδίζει με την πορεία συγκρότησης της Λαϊκής Συμμαχίας με αντικαπιταλιστικό – αντιμονοπωλιακό περιεχόμενο με κατεύθυνση σύγκρουσης με την εξουσία των μονοπωλίων.

Η Λαϊκή Συμμαχία μπορεί να κινητοποιήσει τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού που υποφέρει, να εκφράσει σε ενιαία κατεύθυνση την πάλη της εργατικής τάξης με τους φτωχούς αγρότες, τους μικρούς επαγγελματίες, τους νέους και τις γυναίκες των λαϊκών οικογενειών, τους συνταξιούχους.

Απευθύνουμε κάλεσμα για συμπόρευση με το ΚΚΕ, για στήριξη της Λαϊκής Συμμαχίας.

Θα το επαναλάβουμε. Δεν απαιτούμε την πλήρη συμφωνία με το Πρόγραμμα του ΚΚΕ.

Θέλουμε να μιλήσουμε και να καταλήξουμε μέσα στο κίνημα, να ενισχύσουμε την κοινωνική συμμαχία, πάνω στη βάση του ποιες είναι οι αιτίες που φθάσαμε εδώ, ποιος είναι ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσει το κίνημα, η συμμαχία, για να μην ενσωματωθεί, για να μπορέσει να βαδίσει νικηφόρα στην κατάκτηση της δικής της εξουσίας, με πρωταγωνιστή το λαό, με πρωτοπορία την εργατική τάξη, με το ΚΚΕ μπροστάρη και πανταχού παρόν!

Σήμερα υπάρχει μια βάση, και μπορεί να ενισχυθεί παραπέρα η κοινωνική συμμαχία ανάμεσα στο ΠΑΜΕ στο εργατικό κίνημα, την ΠΑΣΥ μέσα στην αγροτιά, την ΠΑΣΕΒΕ για το χώρο των αυτοαπασχολουμένων, την ΟΓΕ για τις γυναίκες, το ΜΑΣ για τους φοιτητές- σπουδαστές.

Η συζήτηση μέσα στους τόπους δουλειάς, για το ποιος φταίει που φτάσαμε ως εδώ, ποια είναι η αιτία των προβλημάτων, πρέπει να ανοίξει γιατί, για να προχωρήσουμε μπροστά, χρειάζεται να βγουν πολύτιμα συμπεράσματα, διδάγματα από τους αγώνες του χτες, για τους αγώνες του σήμερα και το περιεχόμενό τους.

Η ευθύνη των εργοδοτικών συνδικαλιστικών οργανώσεων και παρατάξεων είναι τεράστια.

Χρόνια τώρα στη λογική της παραίτησης, της κοινωνικής συναίνεσης αφόπλιζαν το εργατικό κίνημα, αλλά και γιατί απ’ την μπροστινή πόρτα έβαζαν στο κίνημα την κυρίαρχη ιδεολογία με την υπεράσπιση της ανταγωνιστικότητας, του ευρωμονόδρομου.

Πολλά τα παραδείγματα από τόπους δουλειάς, κλάδους ολόκληρους. ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ – ΣΥΡΙΖΑ χέρι - χέρι με την εργοδοσία κάνουν ό,τι μπορούν για να τσακίσουν το εργατικό κίνημα.

Αυτές οι δυνάμεις πρέπει να πεταχτούν έξω από τα συνδικαλιστικά όργανα, γιατί αυτές οι δυνάμεις πάντα θα δρουν ως το μακρύ χέρι της εργοδοσίας στο εργατικό κίνημα. Αυτές οι δυνάμεις θα βάζουν πάντα στο κίνημα τρικλοποδιές, θα εμποδίζουν τους εργάτες να δουν ποιος είναι ο ένοχος, ποια είναι η αιτία και κυρίως ποιο πρέπει να είναι το περιεχόμενο του αγώνα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ παλεύει για ένα κίνημα που η πάλη του θα φτάνει το πολύ μέχρι το Μαξίμου, θα απαιτεί να πέσει η κυβέρνηση, για να ‘ρθει στη θέση της μια άλλη, "δημοκρατικής ανάτασης" και φυσικά "αριστερή". Θέλει το συνδικαλιστικό κίνημα υποχείριο των πολιτικών του επιδιώξεων για αλλαγή στην κυβέρνηση, για να γίνει αυτός χαλίφης στη θέση του χαλίφη, εφαρμόζοντας αντιλαϊκές πολιτικές. Και κατά περίπτωση εμφανίζεται είτε ακραιφνής εργοδοτικός, "θεσμικός", συναινετικός, υποχωρητικός, ξεπουλώντας τους εργαζόμενους και πότε εμφανίζεται λάβρος "αντικαθεστωτικός", "επαναστατικός" και "κινηματικός", κατά πώς τον βολεύει. Πότε μαζί με άλλα γκρουπούσκουλα μιλάνε για πολιτικές απεργίες διαρκείας και πότε βάζει την ουρά στα σκέλια, όταν αγώνες εξελίσσονται με ταξική κατεύθυνση, πραγματικά ανυποχώρητοι, με δίκαια αιτήματα. Αν αυτό δεν είναι ενσωμάτωση και εκφυλισμός του κινήματος τότε τι είναι;

Στην κατά ΣΥΡΙΖΑ "ανασυγκρότηση του κινήματος", χωράνε τα παζάρια με τους εργοδότες για τις μειώσεις μισθών, η παρακολούθηση γενικών συνελεύσεων από την μεγαλοεργοδοσία και τους μπράβους της για να μετράνε διαθέσεις και, φυσικά, κατά τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν χωρούν μαζί στα σωματεία μόνιμοι και συμβασιούχοι…

Ο "εκδημοκρατισμός" που ευαγγελίζονται σταματά έξω από τις πύλες των εργοστασίων, στις κάμερες των μεγάλων επιχειρήσεων, για να κρύψει ότι η ταξική πολιτική δεν μπορεί να είναι δημοκρατική γιατί η δημοκρατία τους είναι δικτατορία των μονοπωλίων. Κι αν θες να ξεμπερδεύεις μ’ αυτή, πρέπει να ξεμπερδέψεις και με την αστική εξουσία και το κράτος της.

"Ανασυγκρότηση" και "εκδημοκρατισμός" του κινήματος με πρότυπο την Κερατέα, όπου συναντήθηκαν όλοι οι μηχανισμοί, στην κοινή προσπάθεια να χειραγωγήσουν τον αγώνα των κατοίκων της περιοχής, και τη ΒΙΟΜΕ, με τις αυταπάτες του αυτοδιαχειριζόμενου παραδείσου μέσα στην κόλαση της καπιταλιστικής οικονομίας.

Η ανασύνταξη του κινήματος δεν αφορά απλά μια καλύτερη οργάνωση, αφορά πρώτα απ’ όλα το περιεχόμενο και την κατεύθυνσή του με την προσέλκυση νέων εργατικών μαζών, νέων και γυναικών, εργατικό ταξικό κίνημα που χρειάζεται συμμάχους κι αυτοί είναι το κίνημα των αυτοαπασχολούμενων, το κίνημα των φτωχών αγροτών, κίνημα που θα έχει στόχο και κατεύθυνση όχι τη διαχείριση του συστήματος αλλά την ανατροπή του».

Η πλατεία Γεωργίου, είχε από νωρίς γεμίσει από τις προσυγκεντρώσεις που κατεφτασαν απο διάφορα σημεία της πόλης. Συνθήματα όπως «εννιά δεκαετίες αγώνας και θυσία το ΚΚΕ στην πρωτοπορία», «ούτε σε ξερονήσια, ούτε σε φυλακές ποτέ τους δεν λυγίσανε οι κομμουνιστές», δονούν την πλατεία.

Πηγή : 902