Για το νόμο Ραγκούση περί ιθαγένειας

Από τη διαδήλωση των μεταναστών στις 24/8/2012

Και εκεί που όλοι ησύχασαν και ανακουφισμένοι θεωρούσαν ότι η κυβέρνηση γλίτωσε για την ώρα την κατάρρευση, ήρθε μια απόφαση του ΣτΕ να ταράξει τα νερά και να δημιουργήσει νέα προβλήματα. Αναφερόμαστε στην απόφαση που διέρρευσε, και όχι δημοσιεύτηκε επίσημα, η οποία βγάζει αντισυνταγματικό το νόμο 3838/2010 περί ιθαγένειας που ψήφισε η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Ο νόμος αυτός προβλέπει τους τρόπους με τους οποίους τα παιδιά των μεταναστών μπορούν να πάρουν την ελληνική ιθαγένεια αλλά και τις προϋποθέσεις για να μπορεί ένας μετανάστης να πάρει μέρος στις τοπικές εκλογές είτε ως ψηφοφόρος είτε ως υποψήφιος. Τις συγκεκριμένες διατάξεις έβγαλε η ολομέλεια του ΣτΕ αντισυνταγματικές, επικυρώνοντας την απόφαση 350 του 2011 του Δ' Τμήματός του, μια απόφαση που χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως άκρως ρατσιστική.

Εναντίον αυτού του νόμου καταφερόταν η Ν.Δ. από την αρχή και η κατάργησή του περιλαμβανόταν στις προεκλογικές της υποσχέσεις, γι’ αυτό και πριν ακόμη καλά καλά δημοσιευθεί έσπευσε ο Σαμαράς να τον παγώσει. Να πούμε εδώ ότι αυτός ο νόμος δεν έφερε και καμιά πλημμυρίδα αιτήσεων απόκτησης της ιθαγένειας, μόλις 155 εκκρεμούν στις αρμόδιες υπηρεσίες και από αυτές οι περισσότερες είναι μάλλον παλιότερες του νόμου. Από την άλλη, οι εταίροι της Ν.Δ. στην κυβέρνηση των πογκρόμ κατά των μεταναστών και των στρατοπέδων συγκέντρωσης θυμήθηκαν τα φιλομεταναστευτικά τους αισθήματα, αντίστοιχα των φιλολαϊκών τους, και δήλωσαν ότι δεν δέχονται αλλαγές στο νόμο. Ο δε Ρουπακιώτης για άλλη μια φορά δηλώνει ότι δεν θα βάλει την υπογραφή του σε νόμο! Ο ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει υπεράσπιση του νόμου μιας και είναι «σχετικά προοδευτικός»!
Η απόδοση ιθαγένειας με βάση το νόμο γίνεται μόνο σε όσους έχουν μόνιμους και οριστικούς τίτλους διαμονής με την προϋπόθεση της 7ετούς μόνιμης και νόμιμης διαμονής στη χώρα. Για τα παιδιά απαιτείται και οι δύο γονείς να διαμένουν νόμιμα και μόνιμα για μια 5ετία και επιπλέον η εξαετής επιτυχής παρακολούθηση του σχολείου. Η Ν.Δ. θέλει να αλλάξει αυτά τα χρονικά όρια και να τα κάνει ως εξής: διπλασιασμό του χρόνου της παραμονής των γονιών προκειμένου το παιδί να λάβει την ιθαγένεια και με αύξηση σε εννέα των χρόνων επιτυχούς παρακολούθησης του σχολείου. Παράλληλα ο χρόνος πολιτογράφησης από τα επτά χρόνια που ισχύει τώρα θα ανέβει στα δέκα.
Είναι φανερό πως με αυτό το νόμο παραχωρούνται δικαιώματα σε μια ελάχιστη μειοψηφία, ενώ για το μεγάλο κομμάτι των μεταναστών συντηρείται το καθεστώς ημιπαρανομίας, ομηρίας, μαύρης και ανασφάλιστης εργασίας, ζωής χωρίς δικαιώματα. Τώρα θέλουν να τον κάνουν χειρότερο.
Το σύστημα εμφανίζεται σκληρότερο απέναντι στους μετανάστες, δεν θέλει να τους αναγνωρίσει κανένα δικαίωμα, ενισχύει την ξενοφοβία και το ρατσισμό στο πλαίσιο του λαού, θέλει να αποτρέψει τη συμπόρευση των ξένων εργατών με την ντόπια εργατική τάξη για κοινά δικαιώματα. Ενισχύει, και όχι ακολουθεί πιεζόμενο, όπως θέλουν κάποιοι να μας πείσουν, με αυτόν τον τρόπο τις ακραίες εθνικιστικές-φασιστικές κραυγές της Χρυσής Αυγής και κάθε ρατσιστή που βρίσκουν πρόσφορο το έδαφος για να κάνουν προπαγάνδα μίσους. Εξυπηρετεί σε αυτή τη φάση η ακόμη και με ακραίο τρόπο υπόθαλψη διχόνοιας στο πλαίσιο του λαού, η επιβολή διακρίσεων σε ντόπιους και ξένους, αλλά και παραπέρα σε νόμιμους και παράνομους.

Για την Αριστερά και το εργατικό–λαϊκό κίνημα μπορεί να είναι επιτακτική η ανάγκη να καταγγείλει τη χειροτέρευση των όρων απόδοσης ιθαγένειας, όμως δεν είναι το ζητούμενο να υπερασπιστεί το νόμο 3838/2010 αλλά να τον καταγγείλει και αυτόν.
Αυτό που πρέπει να επιδιώξουμε είναι τη συμμετοχή των μεταναστών σε κάθε κινηματική διαδικασία. Σε κάθε αγωνιστική κινητοποίηση, σε κάθε συγκρότηση νέου σωματείου, σε κάθε δημιουργία επιτροπής αγώνα, όλο και περισσότερο οι μετανάστες εργάτες να αποτελούν ζωντανό κύτταρο κάθε κίνησης. Για να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους μαζί με τους έλληνες συναδέλφους τους απέναντι σε έναν κοινό αντίπαλο που μας θέλει όλους να δουλεύουμε και να ζούμε με όρους «λαθρομετανάστευσης».
Αυτό που πρέπει να υπερασπιστούμε και να διεκδικήσουμε είναι το μοναδικό αίτημα που μπορεί να συμπυκνώσει τις πραγματικές ανάγκες των μεταναστών συνολικά: Πλήρη δικαιώματα και νομιμοποίηση όλων των μεταναστών χωρίς όρους και προϋποθέσεις.

Δημοσιεύτηκε στη τελευταία Προλεταριακή Σημαία