Λαϊκός ξεσηκωμός να μην περάσουν τα βάρβαρα μέτρα κυβέρνησης-ΕΕ
«Χαιρετίζουμε τους αγώνες των εργαζομένων και τις αποφάσεις τους, αποφάσεις Σωματείων, Ομοσπονδιών, να πραγματοποιηθεί σήμερα το απόγευμα ένα μεγάλο συλλαλητήριο και αύριο μεγάλη 24ωρη απεργία.
Έχει πολύ μεγάλη σημασία να δοθεί άμεση απάντηση στα συγχαρητήρια που έδωσε η Άγκελα Μέρκελ και ο κ. Μπαρόζο και στην εκτίμηση του κ. Παπανδρέου ότι «ο ελληνικός λαός συναινεί στα μέτρα». Το πρώτο που ακούσαμε χθες από την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ότι «στην Ελλάδα υπάρχει συναίνεση» κι έχει σημασία να δοθεί απάντηση ότι όχι μόνο δεν υπάρχει συναίνεση, ότι όχι μόνο εθελοντικά οι εργαζόμενοι δε δέχονται να υποστούν άλλη μια φορά θυσίες και μάλιστα τραγικές θυσίες, αλλά είναι αποφασισμένοι να επιβάλουν το δίκιο τους.
Χαιρετίζουμε ιδιαίτερα τον αγώνα που διεξάγουν από χθες το απόγευμα οι απολυμένοι της Ολυμπιακής, που τους ξεγέλασε η κυβέρνηση υποσχόμενη προεκλογικά ότι "αναγνωρίζει το νόμο της Νέας Δημοκρατίας" και υποσχόμενη επίσης και μετεκλογικά. Βεβαίως, εμείς δεν ξεχνάμε τους ανθρώπους αυτούς που είναι εντελώς ξεκρέμαστοι, τους συμβασιούχους της Ολυμπιακής, που δεν μπορούν να διεκδικούν ούτε την εφαρμογή ενός νόμου που έχει ψηφιστεί.
Χαιρετίζουμε όλοι τις κινητοποιήσεις που γίνονται σήμερα, με διάφορες μορφές, με πολυμορφία, που παίρνουν και τη μορφή αποκλεισμών δημόσιων χώρων, που είναι συμβολικές βεβαίως καταλήψεις, αλλά το μήνυμά τους δεν είναι καθόλου συμβολικό, δείχνει την απόφαση οι εργαζόμενοι να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους.
Πριν μπω στο θέμα θέλω να επαναλάβω μια δήλωση που το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας την έχει κάνει πάρα πολλές φορές, αλλά δεν αρέσει αυτή η δήλωση και θάβεται κυριολεκτικά.
Αυτή τη δήλωση την επαναλαμβάνουμε και σήμερα, γιατί είχε ξεκινήσει μία εκστρατεία όπου ο καθένας λέει «εγώ θα βάλω το χέρι στην τσέπη, θα χαρίσω το δώρο του Πάσχα» μάλιστα η κα Μούσχουρη έμαθα ότι παίρνει και τον ευρωβουλευτικό μισθό και τον προσφέρει, λέει, γι' αυτό το διάστημα, όσο διαρκεί η κρίση.
Ποιος ξέρει τώρα πόσοι άλλοι θα καταθέσουν τη φιλανθρωπία τους, με ανταλλάγματα, λέμε εμείς πολιτικά. Αλλά κυρίως όλη αυτή η ιστορία είναι για να πείσουν το λαό ότι κοίταξε να δεις, θα σου τα πάρουμε και με το νόμο, αλλά θέλουμε να μας τα δώσεις και με τη θέλησή σου.
Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας έχει κάνει μία πρόταση, η οποία δεν έχει σχέση με την κρίση, αλλά είναι θέμα αρχής για το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας κι αν θέλετε αυτό το θέμα αρχής είναι πιο έντονο σε μία περίοδο που η υποκρισία αγκαλιάζει όλη την Ελλάδα κι έχει γίνει σημαία αρκετών.
Και μάλιστα το θέμα αυτό θα το φέρουμε και στη Βουλή και ζητάμε να αποφασιστεί από τη Βουλή και να πάρουν θέση όλα τα κόμματα, να καταργηθούν οριστικά οι βουλευτικές συντάξεις και μάλιστα να ισχύσει και αναδρομικά. Τα τελευταία χρόνια πολλοί πήραν σύνταξη, γιατί βεβαίως οι Βουλευτές οι οποίοι δεν μπορούν να δουλεύουν και να είναι και Βουλευτές πρέπει να ασφαλίζονται και πρέπει η θητεία τους να ταυτίζεται με τα συντάξιμα χρόνια, αλίμονο, δεν μπορεί να χάνει κάποιος από τη σύνταξη.
Δεύτερον, να μειωθεί δραστικά η βουλευτική αποζημίωση, ο βουλευτικός μισθός. Και τρίτον, να σταματήσει αυτό το πράγμα να παίρνει ο Βουλευτής αποζημίωση γιατί παρακολουθεί μία Κοινοβουλευτική Επιτροπή. Είναι έργο του Βουλευτή, δεν υπάρχει υπερωριακή απασχόληση στον Βουλευτή, δεν είναι 8-3 ή 3-10.
Είναι άλλο πράγμα οι υπάλληλοι της Βουλής, αυτοί είναι εργαζόμενοι και θα κάνουν υπερωρίες. Αλλά ο Βουλευτής όταν πηγαίνει σε μια Επιτροπή παίρνει αμοιβή πρόσθετη και έτσι οδηγούνται τα πράγματα αν μία Επιτροπή πρέπει να βγάλει το έργο σε δέκα μέρες να το βγάζει σε εικοσιπέντε, διότι κάθε φορά που πας παίρνεις και μια αμοιβή.
Αυτό δεν το λέμε εμείς να γίνει για λόγους κρίσης και τα λοιπά, αυτό είναι ένα θέμα αρχής, πολύ περισσότερο που οι αποφάσεις αυτής της Βουλής και της προηγούμενης και της προπροηγούμενης είναι αποφάσεις λιτότητας για τους εργαζόμενους.
Από κει και πέρα βεβαίως έχουμε και τη γνωστή πρόταση, να καταργηθεί ο σταυρός, να υπάρχει λίστα, να καταργηθούν οι διαγκωνισμοί ανάμεσα στους Βουλευτές. Βεβαίως στα άλλα κόμματα μπορεί να μην καταργηθούν, αλλά στο δικό μας κόμμα και με τη λίστα και χωρίς λίστα διαγκωνισμοί δε γίνονται, αλλά κι αυτό επίσης είναι ένα θέμα αν θέλετε αρχής και διαπαιδαγώγησης για μας. Αν θέλετε, οι δημοσιογράφοι γράψτε αυτά και πείτε τα και στην τηλεόραση.
Πάμε παρακάτω. Δε θα αναλύσω τα μέτρα, η γνώμη μας είναι καμία συζήτηση για τα μέτρα. Απορρίπτονται και απαντάμε με απεργίες, κινητοποιήσεις και τα λοιπά. Όμως αυτές οι απεργίες και αυτές οι κινητοποιήσεις πρέπει να έχουν συνέχεια, διαδοχικότητα. Διότι τα θέματα δεν τελειώνουν την Παρασκευή που με συνοπτικές διαδικασίες έρχονται στη Βουλή για να ψηφιστούν ως νόμος αυτά που εξήγγειλε προχθές ο Πρωθυπουργός.
Σήμερα θα κάνει δηλώσεις η κα Διαμαντοπούλου για τις προσλήψεις με βάση τα προσόντα των εκπαιδευτικών. Τώρα το βρήκαμε! Η Νέα Δημοκρατία είχε το ραντεβού, είχε φτιάξει τρεις τέσσερις επετηρίδες, τώρα πάμε στους προσοντούχους. Επομένως ο άνεργος είναι μη προσοντούχος, δεν έχει προσόντα! Δε θα απαντήσουμε σε αυτό; Κι όχι μόνο οι εκπαιδευτικοί, αλλά πρέπει να απαντήσουν και οι γονείς.
Ο κ. Λοβέρδος θα κάνει επίσης μια σειρά ανακοινώσεων και το κάθε Υπουργείο θα κάνει. Χθες βγήκε απρόσμενα από τον κ. Σαχινίδη ότι "δεν αναγνωρίζει το νόμο της Νέας Δημοκρατίας για την Ολυμπιακή και δεν αναγνωρίζει και του ΠΑΣΟΚ". Κάθε μέρα δηλαδή θα βγαίνει κάτι μπροστά.
Επομένως, ο αγώνας δεν μπορεί να λήξει την Παρασκευή κι αν γίνει ένας νόμος και περάσει πρέπει κυριολεκτικά να φθαρεί στη συνείδηση των εργαζομένων, να ξέρει η Κυβέρνηση ότι θα την τιμωρήσει πολιτικά κι όλα τα άλλα κόμματα, που ακόμα κι όταν λένε όχι στηρίζουν αυτή τη λογική.
Και τέλος πρέπει να προλάβουμε τα επόμενα. Διότι κοιτάξτε να δείτε, χθες, κι αυτή είναι η ουσία, η Ευρωπαϊκή Ένωση αποφάσισε το νέο δεκάχρονο πλάνο της, το νέο Σύμφωνο Σταθερότητας, την Οικονομική Στρατηγική 2010-2020, αφού λήγει η προηγούμενη, η Λισσαβόνα από το 2000 μέχρι 2010.
Και οι άνθρωποι θέλουν μέσα στα τρία πρώτα χρόνια, μέχρι δηλαδή το 2013, να περάσουν όσο γίνεται περισσότερα, όσα δεν μπόρεσαν να κάνουν την προηγούμενη δεκαετία, ή να επιταχύνουν την κερδοφορία γιατί αυτή κάπως ανακόπηκε σε συνθήκες κρίσης.
Θα σας πω μία φράση, ξέρετε πως μιλάει η Ευρωπαϊκή Ένωση, κομψά, θέλεις διερμηνέα και στα ελληνικά για να δεις τι λένε, έχει μία όχι ξύλινη, παγωμένη γλώσσα. Προσέξτε τώρα τι λέει για τη νεολαία στον στόχο:
«Νεολαία σε κίνηση, βελτίωση της ποιοτικής στάθμης και της διεθνούς ελκυστικότητας του συστήματος ανώτερης εκπαίδευσης της Ευρώπης, με την προώθηση της κινητικότητας των σπουδαστών και των επαγγελμάτων νεαρής ηλικίας.
Ένα χειροπιαστό μέτρο εν προκειμένω θα είναι να καταστούν οι κενές θέσεις εργασίας σε όλα τα κράτη-μέλη περισσότερο προσπελάσιμες για τους ενδιαφερόμενους απανταχού στην Ευρώπη και να αναγνωρίζονται δεόντως τα επαγγελματικά προσόντα και η επαγγελματική πείρα».
Καταρχήν με συγχωρείτε, νέος και επαγγελματική πείρα δεν υπάρχει. «Τα επαγγελματικά προσόντα είναι το πτυχίο ή το απολυτήριο». Τι είναι τα επαγγελματικά προσόντα; Τελειώνω το πανεπιστήμιο, περνάω τις σπουδές μου, παίρνω ένα πτυχίο από το πανεπιστήμιο που σημαίνει ότι έχω δικαίωμα για δουλειά.
Που σημαίνει δηλαδή ότι θα λέμε και στην Ελλάδα έχουμε ας πούμε δέκα θέσεις εργασίας εκεί, θα προκηρύσσεται σε όλη την Ευρώπη για να αρχίσει η κινητικότητα, ένας Έλληνας θα πηγαίνει στη Γαλλία, ο Γάλλος θα πηγαίνει στην Αγγλία, ο άλλος θα πηγαίνει στην Ολλανδία.
Εμείς ζητάμε δουλειά στην Ελλάδα, για όσους ζουν στην Ελλάδα. Και για τους ξένους, αλλά στην Ελλάδα. Αυτή η κινητικότητα στις σπουδές και στη δουλειά είναι μία τραγική εξέλιξη. Στη νεολαία αρέσει η κίνηση, αλλά θέλει ασφαλή και σταθερή δουλειά και αναγνώριση του δικαιώματος στη δουλειά, όχι των προσόντων της, γιατί για τα προσόντα εξαρτάται κάθε φορά από την εκάστοτε Κυβέρνηση, από τον εκάστοτε επιχειρηματία και τα λοιπά.
Έχει και άλλα και τώρα αντί για πράσινη ανάπτυξη δίπλα στην πράσινη ανάπτυξη λέει «θα κάνουν την έξυπνη ανάπτυξη» !
Δεύτερον, εμφανίζεται ότι το πρόβλημα της Ελλάδας είναι το πρόβλημα στα ελλείμματα και χρέη. Καταρχήν ελλείμματα έχουν όλες οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και μάλιστα οι περισσότερες της Ευρωζώνης. Ναι, είναι γεγονός ότι στην Ελλάδα έχουμε σε πιο υψηλό ποσοστό τον συνδυασμό ελλείμματα και χρέος.
Που οφείλεται αυτό; Λαμογιά, «η Ελλάδα της λαμογιάς» λέει ο κ. Παπανδρέου, στα λαμόγια οφείλεται και τα λαμόγια όπως είπε ο κ. Παπανδρέου «είναι και πάνω και φτάνουν μέχρι κάτω». Κι αυτός λέει που δίνει ένα δωράκι στο γιατρό ή δίνει ένα δωράκι στο δημόσιο υπάλληλο για να προωθήσει τα χαρτιά του πιο γρήγορα ή να γλιτώσει την ουρά, όλοι εκεί είναι μία λαμογιά.
Λοιπόν σε όλη την Ευρώπη, για να μην πω σε όλον τον καπιταλιστικό κόσμο, είτε έχουν χρέη, είτε δεν έχουν, είτε είναι σε φάση σύγκλισης, είτε ανάπτυξης, είτε υποχώρησης και κρίσης, τα μέτρα που παίρνονται είναι ίδια, δεν αλλάζουν σε τίποτα.
Και να φέρω ένα παράδειγμα για το βρετανικό ασφαλιστικό σύστημα: «Τα χρήματα της σύνταξης είναι τελικά χαμηλά και σήμερα βρίσκονται στο ύψος των 362 λιρών, δηλαδή γύρω στα 416 ευρώ». Το λέω σε ευρώ γιατί ξέρετε ότι είναι και εκτός Ευρωζώνης η Βρετανία.
«Συνεισφορά έχει ο εργοδότης και ο εργαζόμενος, το κράτος απλώς συλλέγει και διαχειρίζεται τα χρήματα χωρίς να έχει συνεισφορά. Εάν κάποιος εργαζόμενος επιθυμεί, μπορεί να καταβάλλει περισσότερα χρήματα στο ταμείο και να λάβει μεγαλύτερη σύνταξη». Χαιρόμαστε πολύ. Εμείς καλούμε το λαό σε ξεσηκωμό, για να μη φτάσουμε εκεί.
«Οι συνταξιούχοι μπορούν να εργάζονται και ως ωρομίσθιοι, για να συμπληρώσουν το εισόδημα της σύνταξης». Να αρνούνται να πάρουν τη σύνταξη όταν φθάσουν το όριο ηλικίας και να συνεχίζουν να δουλεύουν μέχρι να μην τους το επιτρέπει η υγεία τους. Και το όριο ηλικίας στη Μεγάλη Βρετανία είναι 65 και θα ανέβει στα 67. Λοιπόν, λαμογιά είναι κι εκεί; Για να ξέρουμε. Γιατί ακούσαμε ότι «η Ελλάδα έχει το ιδιαίτερο, τη λαμογιά», είναι ένας σύγχρονος όρος του κ. Παπανδρέου.
Γαλλία: Η τελευταία μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού-συνταξιοδοτικού συστήματος έγινε το 2003, με το νόμο του τότε Υπουργού Εργασίας του Πρωθυπουργού Φρανσουά Φιγιόν. Η μεταρρύθμιση εκείνη έβαλε στόχο να αυξηθούν τα χρόνια των εισφορών από τα 35 χρόνια στα 42,5 έως το 2012, με το επιχείρημα ότι η αύξηση των ορίων θα αυξήσει τις εισφορές και το ζήτημα του ασφαλιστικού θα κλείσει.
Στη Γαλλία πολλοί είναι οι εργαζόμενοι που είναι κοντά στη σύνταξη και σταματάνε τη δουλειά δύο-τρία χρόνια πριν το χρόνο που έχουν το δικαίωμα να συνταξιοδοτηθούν. Και μπαίνουν είτε σε καθεστώς ανεργίας, είτε δεν αντέχουν να δουλεύουν, είτε θα είναι πολύ χαμηλή η σύνταξη, είτε σε καθεστώς αναπηρίας για όσους έχουν πρόβλημα κλπ.
Λαμογιά και εκεί; Γερμανία. Από 1/1/2008 η σύνταξη στα 67 ισχύει. Έφερα αυτό το παράδειγμα, θα μπορούσε κανείς να φέρει κιάλλα. Το κόμμα μας έχει πάρα πολλά στοιχεία. Δεν υπάρχει ελληνική αποκλειστική ιδιομορφία. Βεβαίως από χώρες σε χώρες υπάρχουν διαφορές. Η γραμμή που ακολουθείται είναι η ίδια και να το ξεκαθαρίσουμε.
Σε συνθήκες κρίσης, τι πρέπει να κάνουν: Να εξασφαλίσουν την έξοδο από την κρίση και να δώσουν τη δυνατότητα στους επιχειρηματίες, στο κεφάλαιο που έχει αποθηκευμένα χρήματα πάρα πολλά, υπερπληθώρα χρήματος και εμπορευμάτων, να εξασφαλίσουν ότι τα χρήματα μπορούν να επενδυθούν και τα εμπορεύματα να πουληθούν όχι μόνο με το ίδιο κέρδος που είχαν προ κρίσης αλλά και παραπάνω.
Και δεύτερον. Να πάρουν πίσω τις εναπομείνασες κατακτήσεις που υπήρχαν στην Ευρώπη μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, τηρουμένων των αναλογιών και στην Ελλάδα λιγότερες, και να εξασφαλίσουν για 50 - 60 χρόνια μια πιο φτηνή, πιο εκμεταλλεύσιμη εργατική δύναμη. Και βεβαίως είναι η ευκαιρία να τις πάρουν στην κρίση. Επειδή πάντα ο επιχειρηματίας ξέρει ότι το βασικό του κέρδος θα το βγάλει από την εκμετάλλευση των εργαζομένων, αυτή είναι η ταξική εκμετάλλευση. Ας το πούμε λογοτεχνικά, ληστεία του λαού. Δεν είναι λαμογιά. Τι θα πει λαμογιά;
Εδώ πέρα ας πάρουμε ένα άλλο παράδειγμα. Κοντά στα 300 δις έχει εκτιναχθεί το δημόσιο χρέος με στοιχεία που τα έχουμε δημοσιεύσει στον «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ». Με τα στοιχεία του Σεπτέμβρη 2009 εκτοξεύθηκαν τα κέρδη των Τραπεζών από τα 400 δις στα 579 δις, πάνω δηλαδή και από το δημόσιο χρέος.
Θα μου πείτε γιατί τα συσχετίζετε; Τράπεζες σημαίνει τραπεζίτες, βιομηχανικό κεφάλαιο. Είναι και αυτοί μέρος της νομιμοποιημένης εκμετάλλευσης. Το λέμε αυτό για τον εξής λόγο. Το μεγαλύτερο μέρος της ληστείας του λαού γίνεται νόμιμα, είναι μέσα στη φύση του συστήματος. Υπάρχει και κάτω από το τραπέζι, υπάρχει μίζα, υπάρχει κλοπή; Υπάρχει. Γιατί υπάρχει αυτή;
Γιατί αυτό το σύστημα δεν θα μπορούσε να επιζήσει αν δεν εξαγόραζε κάτω από το τραπέζι ένα τμήμα εργατοϋπαλλήλων και του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα, αν δεν διαμόρφωνε ένα μηχανισμό εξαγορασμένων για να μπορεί οι άνθρωποι αυτοί να παρεμποδίζουν την ανάπτυξη του κινήματος και αν θέλετε να δίνει και προσωρινή διέξοδο σε κάποια τμήματα των εργαζομένων για να μην τους έχει απέναντι.
Αυτό είναι μια πάγια δοκιμασμένη μέθοδος και μάλιστα στη Δυτική Ευρώπη πολύ καλά δοκιμασμένη. Δοκιμασμένη στη Μεγάλη Βρετανία, στις Ηνωμένες Πολιτείες, η εργατική αριστοκρατία. Πώς χτύπησαν το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα στις πιο ισχυρές καπιταλιστικές χώρες;
Εμείς αυτά δεν τα δικαιολογούμε ούτε τα θεωρούμε φυσικά αλλά δεν μπορείς κύριε, εσείς που αν θέλετε βρωμίζετε και το λαό, εσείς που εξαγοράζετε, εσείς που δημιουργείτε αυτό το σύστημα της μίζας να εμφανίζεστε οι ηθικοί τιμωροί και να φορτώνετε την κρίση του καπιταλισμού στα λαμόγια. Αυτά τα λαμόγια έχουν βοηθήσει πάρα πολύ να σταθείτε και δεν πρόκειται να καταργηθούν.
Επομένως να είναι καθαρό. Λέει θα πτωχεύσει η Ελλάδα. Δεν πτωχεύει η Ελλάδα διότι οι δείκτες δείχνουν ότι υπάρχουν και κεφάλαια και κέρδη. Τι θέλουν οι επιχειρηματίες τώρα; Ασφαλή υπερκερδοφορία και να τους βοηθήσει η κυβέρνηση να βγουν στις αγορές, γιατί καταλαβαίνουν ότι δεν θα βγάλουν λεφτά μόνο με επενδύσεις στην Ελλάδα αλλά πρέπει να πάνε και παραέξω.
Εκεί που προσανατολίζεται η κυβέρνηση να βοηθήσει την κερδοφορία του κεφαλαίου και τις επενδύσεις είναι εκεί που υπάρχει ο μεγαλύτερος ανταγωνισμός. Πού υπάρχει ο μεγαλύτερος ανταγωνισμός; Σε ενέργεια, τηλεπικοινωνίες, ορισμένες νέες τεχνολογίες, παραγωγή εργαλείων ή μηχανών νέας τεχνολογίας. Εκεί έχει να αντιμετωπίσει Ηνωμένες Πολιτείες, μέχρι και την Ινδία έχει να αντιμετωπίσει, χώρια τη Γερμανία, τη Μεγάλη Βρετανία, τη Γαλλία κλπ.
Και επομένως αυτό που αυτοί λένε στρεβλή ανάπτυξη και νέο μοντέλο θα οξυνθεί.
Ούτε πρόκειται για τρία χρόνια σφίξιμο το ζωνάρι. Πρόκειται για στρατηγική, δεν πρόκειται για τρία χρόνια. Όταν αλλάζεις το ασφαλιστικό σύστημα θα επιστρέψουν και θα πουν μείωση του ορίου συνταξιοδότησης; Ούτε το δώρο Πάσχα θα επιστρέψουν ούτε τίποτε, θα βρουν κάτι άλλο.
Επομένως αυτό που λένε «κινητικότητα της νεολαίας» αυτό σημαίνει ελαστικές μορφές απασχόλησης ανά την Ευρώπη. Τώρα στέλνουν οι γονείς πηγαίνοντας τα παιδιά τους στο εξωτερικό για να σπουδάζουν. Θα στέλνουν οι γονείς τα παιδιά στο εξωτερικό που είναι εργάτες για να τσοντάρουν, αυτό θα γίνεται. Θα σηκώνεται το παιδί σου, θα πηγαίνει στην Ιταλία να βρει μια δουλειά, δεν θα του φτάνει και θα στέλνει ο γονιός για να συμπληρώσει ας πούμε το νοίκι του παιδιού. Εκεί φτάσαμε.
Επομένως εμείς καταλήγουμε στο εξής. Δεν είναι καινούριο συμπέρασμα αλλά τώρα είναι ακόμα πιο καθαρό και πρέπει να το κάνουν καθαρό οι εργαζόμενοι. Ένα ζήτημα είναι ότι πρέπει να δείξουν ότι δεν συμφωνούν. Ξέρουμε ότι με την προσφυγή σε απεργίες, μπορεί να χάσεις ένα, δύο και τρία μεροκάματα. Και εμείς το νιώθουμε. Άλλωστε και οι κομμουνιστές και τα μέλη του κόμματος μέρος του λαού είμαστε, δεν είμαστε ούτε από άλλο αιώνα ούτε από άλλο ανέκδοτο.
Όμως θα χάσεις ένα μεροκάματο ας πούμε αύριο, θα χάσεις και ένα μεροκάματο ενδεχομένως στις 10 του μήνα, αλλά στην πορεία θα χάσεις πολλά μεροκάματα και μάλιστα θα σου πουν ότι είσαι και εθελοντής στα μεροκάματα. Και εν πάση περιπτώσει να το πούμε και αλλιώς. Όταν είμαστε όλοι μαζί και όταν είναι μάζες, γι΄ αυτό έχει σημασία να μπουν καινούριοι στον αγώνα, αν θέλετε θα υποφέρουμε όλοι μαζί, θα υπάρχει και αλληλεγγύη και εν πάση περιπτώσει μπορούμε να πετύχουμε.
Πρέπει να μπουν και οι αναποφάσιστοι, πρέπει να μπουν και αυτοί που φοβόνται. Εμείς καταλαβαίνουμε και το φόβο, καταλαβαίνουμε, έχουν χρέη, έχουν δάνεια, δεν υπάρχει άλλη λύση. Όταν δηλαδή σου κόψουν το μισθό και όταν είσαι άνεργος μπορείς να πληρώσεις τα δάνεια; Δεν μπορείς. Θα αποφασίσουμε και όλοι μαζί στο κάτω - κάτω τι θα πληρώνουμε και τι δεν θα πληρώνουμε. Έχεις πλάτες το συλλογικό αγώνα.
Και υπάρχει και η άλλη πλευρά. Τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση σε σχέση με αυτά που θέλει να πάρει, τα μέτρα που υποστηρίζει η Νέα Δημοκρατία, τα μέτρα που υποστηρίζει ο κ. Καρατζαφέρης, τα μέτρα που υποστηρίζουν όλες αυτές οι πολιτικές δυνάμεις στην Ευρώπη, στην ουσία είναι ημίμετρα ως μέτρα στρατηγικής.
Από την σκοπιά τους και από την πλευρά τους αν δεν τα ολοκληρώσουν δεν θα έχουν αποτελέσματα. Όταν λένε θα φέρουν αποτελέσματα, εννοούν οτι πρέπει να πάρουν και άλλα. Ή αυτό που λένε η σύγχρονη στρατηγική.
Επομένως δεν μπορούν να μείνουν στα ημίμετρα. Από τη δική τους τακτική πλευρά έχουν δίκιο. Από την άλλη πλευρά οι εργαζόμενοι μπορούν να μείνουν στα ημίμετρα, στην ελπίδα ότι μπορεί μετά από τρία χρόνια να υπάρχουν κάποια ημίμετρα γι΄ αυτούς; Ούτε οι εργαζόμενοι αντέχουν τα ημίμετρα. Ούτε τα αντιδραστικά αλλά ούτε δήθεν και τα ημίμετρα της παραχώρησης, γιατί θα σου δώσουν 10 ευρώ παραπάνω και θα στα πάρουν με το ΦΠΑ ή θα στα πάρουν με άλλους τρόπους.
Επομένως αντικειμενικά σήμερα και ιδιαίτερα σε περίοδο κρίσης μπαίνει το ζήτημα της επιλογής, κοινωνικής πολιτικής επιλογής, τι είδους ανάπτυξη θέλω. Γιατί για ανάπτυξη μιλάμε και εμείς. Βεβαίως αναπτυγμένη θέλουμε την Ελλάδα αλλά το θέμα είναι ανάπτυξη για ποιον, άρα και από ποιον; Αν θέλω ανάπτυξη για το λαό πρέπει να έχω άλλη εξουσία, λαϊκή. Αν θέλω ανάπτυξη για το κεφάλαιο τότε πρέπει να έχω την εξουσία που έχω σήμερα.
Και να ξεκαθαρίσουμε και το εξής πράγμα. Υπάρχει περίοδος που μπορεί να πρέπει ο λαός να καταθέσει θυσίες για την ανάπτυξη; Ναι. Στη μεταπολεμική περίοδο π.χ. και στη Σοβιετική Ένωση και στις καινούριες σοσιαλιστικές χώρες οι λαοί δεν μπορούσαν να έχουν αυτό που θέλανε. Τι εξουσία είχαν όμως; Είχαν εργατική εξουσία.
Ενώ σήμερα μαζεύει η εξουσία του κεφαλαίου για να επαναχρηματοδοτήσει το κεφάλαιο. Αυτή είναι η ουσία. Δεν μπορείτε να επαναχρηματοδοτήσετε το λαό. Αφού του τα παίρνει πώς θα του τα ξαναδώσει; Του τα παίρνει για να του τα δώσει; Λέει χτες ο κ. Παπακωνσταντίνου, πως ό,τι χάνει τώρα, θα τα κερδίσει με το φορολογικό. Καλά, παίρνεις από τώρα το δώρο Πάσχα και το παίρνεις και αναδρομικά στους δημόσιους και φυσικά στον ιδιωτικό τομέα θα υπάρχει ακόμη μεγαλύτερος κατήφορος, εμείς μιλάμε για όλους τους εργαζόμενους, δεν αφορούν το δημόσιο μόνο, τα παίρνεις και θα τα ξαναδώσεις με τη φορολογία; Μα καλά, μας κοροϊδεύεις;
Δηλαδή πώς θα παίρνεις και θα τα δώσεις με το άλλο χέρι; Θα τα επιστρέψουμε λέει με τον καινούριο νόμο. Καλά ποιον κοροϊδεύει; Τα παίρνεις με ένα νόμο για να τα δώσεις με τον επόμενο; Γίνονται αυτά τα πράγματα;
Επομένως ούτε αυτοί θα μείνουν στα ημίμετρα ούτε το κίνημα πρέπει να μείνει στα ημίμετρα και στο παζάρι του τι θα χάσει. Πρέπει να ανοίξει ο δρόμος της ριζικής αλλαγής. Και αυτό που λέμε εμείς μέτωπο, πάλη για τη λαϊκή εξουσία για τη λαϊκή οικονομία δεν είναι μια στενή κομμουνιστική άποψη.
Εμείς έχουμε ολοκληρωμένο πρόγραμμα, μιλάμε για το σοσιαλισμό, μιλάμε για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος, αλλά δεν μπορούμε να πούμε στο λαό ότι μπορεί να λυθούν τα ζητήματα με τη σημερινή εξουσία και απλώς με μια απλή πίεση στην εξουσία, γιατί η εξουσία έχει και τη δύναμη και στον δημόσιο και στον κρατικό και στον ιδιωτικό τομέα.
Ορίστε τώρα, θα μειωθεί ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων, οι περισσότεροι θα γίνουν ιδιωτικού δικαίου. Η κυβέρνηση λέει, δεν μπορούμε εμείς να παρέμβουμε στον ιδιωτικό τομέα, εμείς παρεμβαίνουμε στο δημόσιο. Παρεμβαίνουν στον ιδιωτικό τομέα, δεν μπορούν να πουν στον ιδιωτικό τομέα να κάνουν νόμο ο ιδιωτικός τομέας να κόψει μισθούς αλλά ο ιδιωτικός τομέας δεν έχει ανάγκη τον νόμο, μπορεί να τον κάνει μόνος του.
Επομένως αυτή είναι η θέση μας. Βεβαίως υπάρχουν άμεσα αιτήματα κατά κλάδο, κατά τομέα αλλά το πρόβλημα είναι γενικό. Εμείς έχουμε πει και για τους μισθούς και για το ασφαλιστικό σύστημα και για την παιδεία και για την υγεία κλπ. Θέσεις έχουμε, αιτήματα έχουμε, το κίνημα μπορεί να τα εμπλουτίσει, μπορεί ορισμένα να τα ιεραρχήσει και ή να τα συγκεντρώσει ή να τα διατυπώσει καλύτερα. Το κίνημα έχει τη δική του ας πούμε ανεξαρτησία έναντι των κομμάτων ή πρέπει να έχει τη δική του αυτονομία στη διατύπωση των αιτημάτων, αλλά δεν μπορεί να υπάρξει κίνημα με επιτυχία στην Ελλάδα που δεν λέει το εξής πράγμα. Ή με τη στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή με τα συμφέροντα του εργαζόμενου λαού. Ριζική εναντίωση σε αυτά τα μέτρα και προβολή των σύγχρονων απαιτήσεων. Πρέπει να πάρει μια θέση, πρέπει να χαράξει μια διαχωριστική γραμμή απέναντι στην κυρίαρχη πολιτική.
Και τέλος, η συναίνεση Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ και ΛΑΟΣ είναι ανοιχτή. Τώρα διαφωνούν στις δοσολογίες. Για θυμηθείτε όταν ήταν η Νέα Δημοκρατία κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ πάλι διαφωνούσε στο μίγμα της πολιτικής. Τι να κάνει η Νέα Δημοκρατία; Θέλει να αγοράσει ψήφους κι αυτή, θέλει να συγκρατεί δυνάμεις.
Το ΛΑΟΣ, που είναι συγκολλητική δύναμη και στα 2, είναι η τσόντα και των 2 κομμάτων, δεν έχει πρόβλημα, τοποθετείται εκεί, δεν έχει ανάγκη, ξέρει ότι και οι 2 μπορούν να τον χρησιμοποιήσουν, ανά πάσα στιγμή, ανάλογα το ποιο κόμμα θα είναι κυβέρνηση.
Από εκεί και πέρα, για να ολοκληρώσουμε, δε σημαίνει ότι όποιος είναι εναντίον των μέτρων της κυβέρνησης και μιλάω για πολιτικό φορέα, για πολιτικό κόμμα ή για συνδικαλιστικές ηγεσίες, μπορεί να δώσει και ουσιαστική απάντηση στο σημερινό πρόβλημα που έχει ο λαός.
Γιατί όταν φουντώνει το κίνημα, όλοι μπορεί να λένε όχι στα μέτρα. Σημασία έχει ποιο δρόμο ανάπτυξης προτείνεις. Και έχει σημασία το εξής, να πεις στο λαό, όταν είσαι πολιτική δύναμη και αναφέρομαι και σε συγκεκριμένες πολιτικές δυνάμεις, ΣΥΡΙΖΑ, ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ κλπ., δεν μπορεί να λες η απάντηση είναι η τροποποίηση του Συμφώνου Σταθερότητας.
Μα το Σύμφωνο Σταθερότητας είναι η θεσμική έκφραση της ΟΝΕ ή η πολιτική έκφραση της ΟΝΕ, ή το οικονομικό - πολιτικό πρόγραμμα της ΟΝΕ.
Δηλαδή να κοροϊδεύουμε τον κόσμο ότι μπορεί να ξύσουμε την επιφάνεια και από κάτω να βρούμε λύση στα προβλήματα; Αυτά είναι συνδυασμένα.
Τώρα ή Ευρωπαϊκή Ένωση πεις ή Συνθήκη του Μάαστριχτ, είναι το ίδιο πράγμα. Ούτε η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να γυρίσει πίσω.
Στο δια ταύτα. Παλεύουμε για να μη μας τα πάρουν όλα, διεκδικούμε, η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση και ταυτόχρονα μέσα στο λαό πρέπει να συνειδητοποιηθεί αυτό που λέμε, ότι η Ελλάδα μπορεί να σταθεί στα πόδια της, το κίνημα μάλλον στην Ελλάδα να συμβάλλει να υποστεί ρήγματα αυτό το ευρωπαϊκό οικοδόμημα και αυτό σημαίνει να ανοίξουμε δρόμους, ρήγματα. Ή αυτοί ή εμείς.
Τώρα, με ποια βήματα θα πηγαίνεις, πότε θα έχεις πολύ ορατά αποτελέσματα, αυτό είναι ζήτημα πώς διαμορφώνεται και αλλάζει ο συσχετισμός δύναμης υπέρ του λαού, δεν μπορούμε να το καθορίσουμε.
Αλλά σήμερα, ούτε με ημίμετρα υπέρ του λαού, ούτε με ημίμετρα υπέρ του κεφαλαίου γίνεται. Ή θα περάσουν όλα τα μέτρα του κεφαλαίου ή θα περάσει όλη η αντίθεση και η αντεπίθεση του λαού».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου