Εισηγητική ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στη σύσκεψη της ΚΟ του ΚΚΕ και του Τμήματος Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού της ΚΕ του ΚΚΕ με μαζικούς φορείς από το χώρο του αθλητισμού.

Εισηγητική ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στη σύσκεψη της ΚΟ του ΚΚΕ και του Τμήματος Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού της ΚΕ του ΚΚΕ

Οι εξελίξεις απαιτούν την άμεση λαϊκή παρέμβαση. Για να αποκρουστούν τα όποια αντιλαϊκά μέτρα, για να μην εγκλωβιστεί ο λαός ανάμεσα στους παλιούς και νέους «σωτήρες». Αν ο λαός μείνει θεατής απλός, όσων θα ξεδιπλωθούν μπροστά στα μάτια του τις επόμενες μέρες, στο τέλος αυτός είναι που θα βγει χαμένος. Με καθαρή ματιά να διαβάσουμε τις εξελίξεις και τις κινήσεις που κάνουν οι δύο πόλοι που ανταγωνίζονται για την πρωτοκαθεδρία της διαχείρισης των επιλογών της Κομισιόν, της ΕΕ, της ΕΚΤ, του ΔΝΤ, των μονοπωλιακών ομίλων.

Η καλύτερη λύση για τις μέρες που έρχονται είναι να δυναμώνει το κίνημα, να κάνει βήματα η λαϊκή συμμαχία, να γίνει πολύ πιο ισχυρό το ΚΚΕ.

Σε μια περίοδο που η πλειοψηφία του λαού μας στενάζει κάτω από το βάρος των συνεπειών της 6χρονης καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, των μνημονίων και των αντιλαϊκών μέτρων, που όπως όλα δείχνουν θα έχουν και συνέχεια. Που στερείται βασικά δικαιώματα στη δουλειά, την υγεία, την πρόνοια, την ασφάλιση και εξαναγκάζεται να ζήσει με ψίχουλα, δε θεωρούμε, σαν ΚΚΕ, καθόλου πολυτέλεια να ασχοληθούμε με τα ζητήματα του αθλητισμού και να διεκδικήσουμε, να πρωτοστατήσουμε στη διεκδίκηση, που πρέπει να έχει μαζικά χαρακτηριστικά, για να κατοχυρωθεί το δικαίωμα στη φυσική αγωγή και τον αθλητισμό.

Δεν είναι πολυτέλεια αυτό. Είναι ανάγκη του λαού και της νεολαίας.

Άλλωστε, ξέρετε πολύ καλά ότι εμείς, ως ΚΚΕ, ποτέ δεν εξαντλήσαμε τις διεκδικήσεις μας σ' αυτό που ονομάζεται «ακραία φτώχεια».

Όχι γιατί θεωρούμε ότι δεν υπάρχει ακραία φτώχεια, η οποία ασφαλώς και πρέπει να προστατευθεί, αλλά γιατί όσοι την επικαλούνται -και από την κυβέρνηση, αλλά και από την αξιωματική αντιπολίτευση- το κάνουν εκ του πονηρού.

Γιατί το μόνο που υπόσχονται είναι κάποια ψίχουλα στην ακραία φτώχεια, τη στιγμή που θα συνεχίζεται για όλο το λαό η πολιτική ισοπέδωσης των δικαιωμάτων τους, τη στιγμή που θα συνεχίζονται τα μνημόνια διαρκείας της ΕΕ, θα συνεχίζονται οι θυσίες εν ονόματι του χρέους και της ανάπτυξης.

Κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση επικαλούνται την «ακραία φτώχεια» για να κρύψουν τη συμφωνία τους με ένα δρόμο ανάπτυξης που δημιουργεί όλο και περισσότερους φτωχούς.

Φτωχός όμως είναι και αυτός που μπορεί να μην του λείπει σε αυτή τη φάση το ένα πιάτο φαγητό ή η θέρμανση, του λείπουν όμως η υγεία, η ασφάλιση, δε μπορεί να εξασφαλίσει για τα παιδιά του τη μόρφωση, τον πολιτισμό, τον αθλητισμό.

Όλα αυτά όμως είναι ανθρώπινες λαϊκές ανάγκες, τις οποίες η σημερινή ανάπτυξη της επιστήμης, της τεχνολογίας, της παραγωγικότητας μπορεί να ικανοποιήσει.

Το ότι δε γίνεται, έχει να κάνει με το πολιτικό πρόβλημα της χώρας που δεν αφορά ποιος θα είναι σήμερα ή αύριο κυβέρνηση, αλλά το αν θα συνεχίσουμε να βαδίζουμε στον ίδιο δρόμο που μας έφερε εδώ, αν θα ανεβάσουμε την απαιτητικότητά μας και θα διεκδικήσουμε αυτά που μας ανήκουν, χωρίς να συμβιβαζόμαστε με τα ψίχουλα που κάθε φορά μας πετάνε.

Σε αυτό το στόχο εντάσσεται και η σημερινή πρωτοβουλία συζήτησης με τους φορείς από το χώρο του αθλητισμού και με αφορμή το νέο «αθλητικό νόμο» που παρουσίασε η κυβέρνηση, ο οποίος -ανεξάρτητα από εκείνα τα ζητήματα που μονοπωλούν τα φώτα της δημοσιότητας- το βασικό για μας είναι ότι θα ενισχύσει τον αποκλεισμό της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού και της νεολαίας από το δικαίωμα στην άσκηση, τη φυσική αγωγή, τον αθλητισμό. 

Καταρχήν, μας έκανε εντύπωση ότι κοινός τόπος των ανθρώπων και φορέων του αθλητισμού -με όσους έχουμε προλάβει να μιλήσουμε για το νέο αθλητικό νόμο- ήταν ότι στην προπαρασκευαστική διαδικασία δεν υπήρχε καθολική εκπροσώπηση των εκφραστών του χώρου του αθλητισμού, δηλαδή των ομοσπονδιών, των ΤΕΦΑΑ, άλλων αθλητικών φορέων κτλ.

Ανεξάρτητα βέβαια από το αν συμφωνείς μαζί τους ή όχι θεωρούμε ότι όταν συζητάς για τη Φυσική Αγωγή και τον Αθλητισμό δεν μπορείς να μην τους πάρεις υπόψη. Και αυτό ήρθαμε να κάνουμε σήμερα εδώ, να ακούσουμε κυρίως και να συμβάλλουμε και εμείς με τη θέση μας και τον προβληματισμό μας.

Χρειάζεται να δούμε αρχικά στις εξαγγελίες της κυβέρνησης το βασικό λόγο για τον οποίο καταρτίστηκε αυτό το νομοσχέδιο. Τι έρχεται να λύσει, τι εξυπηρετεί.

Σύμφωνα λοιπόν, με το υπουργείο στόχος είναι ο εκσυγχρονισμός του θεσμικού πλαισίου, η διασφάλιση της διαφάνειας και της νομιμότητας, η ανάπτυξη του κοινωνικού αγαθού του αθλητισμού και η κατοχύρωσή του για όλους τους Έλληνες. Λόγια χιλιοειπωμένα, χρόνια και χρόνια τώρα από όλες τις κυβερνήσεις και τους υπουργούς και μάλιστα με την ίδια φρασεολογία.

Όλα αυτά τα χρόνια τα φαινόμενα της αδιαφάνειας και της διαφθοράς αναπαράγονται, έρχονται και παρέρχονται, με διαφορετικό κάθε φορά εκφραστή - πρόσφατα είχαμε ένα νέο γύρο έξαρσης.

Την ίδια στιγμή ο αθλητισμός και γενικότερα η Φυσική Αγωγή, από αγαθό έχει γίνει ένα προϊόν και εμπόρευμα που αγοράζεται και πουλιέται και μάλιστα αν πάρει κανείς υπόψη τα ψίχουλα του προϋπολογισμού του 2015 και την πραγματικότητα, ότι δηλαδή έχει γίνει πολυτέλεια ο αθλητισμός και η λαϊκή οικογένεια πρέπει να βάλει βαθιά το χέρι στη τσέπη, τότε όποιος υποστηρικτής αυτής της πολιτικής μιλά για κοινωνικό αγαθό και για κατοχύρωση για όλους τους Έλληνες, ή κοροϊδεύει συνειδητά ή δεν ξέρει τι του γίνεται.

Το νομοσχέδιο θωρακίζει ακόμα περισσότερο το εμπόρευμα που λέγεται αθλητισμός και την επιχειρηματική δράση στο χώρο του αθλητισμού.

Αρκεί να δει κανείς ότι την ίδια ώρα που πετσοκόβεται η χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό, δίνεται στα σωματεία το πράσινο φως για κάθε είδους εμπορικές δραστηριότητες που αφορούν την αντιμετώπιση λειτουργικών και αθλητικών αναγκών, που δε μπορούν σήμερα να καλύψουν, και θεσπίζεται αποκλειστικά η ανταποδοτικότητα τόσο στα προγράμματα των δήμων όσο και στα σωματεία.

Πέρα από το γεγονός ότι το σωματείο θα αξιοποιείται και για άλλους σκοπούς και θα υπάρξει ένα θερμοκήπιο διαφθοράς, κυρίως όμως μετακυλιέται αποκλειστικά το κόστος στην πλάτη της λαϊκής οικογένειας.

Πόσα σωματεία θ' αντέξουν από αυτή τη διαδικασία; Μόνο όσα βρουν μεγάλο χορηγό, ο οποίος θα τα αξιοποιήσει βέβαια και για τους δικούς του ιδιοτελείς σκοπούς.

Τo νομοσχέδιο ούτε τομή κάνει, ούτε διαφοροποιείται σε σχέση με το παρελθόν.

Είναι σε απόλυτη συμφωνία με την οικονομία αυτού του συστήματος.

Είναι σε απόλυτη συμφωνία με τις κεντρικές κατευθύνσεις της ΕΕ, όπως αποτυπώνονται στη Λευκή βίβλο για τον αθλητισμό.

Εκεί πολύ συγκεκριμένα αναφέρεται ότι ο αθλητισμός αποτελεί κερδοφόρο πεδίο για το ευρωπαϊκό κεφαλαίο και γι' αυτό η ΕΕ ασχολείται μαζί  του.

Εκτιμάται ότι απασχολεί πάνω από 15 εκ. εργαζόμενους, αντιπροσωπεύοντας το 5,5% του εργατικού δυναμικού στα κράτη - μέλη.

Συγκεκριμένα καταγράφεται η συμμετοχή του στο κοινοτικό ΑΕΠ και δημιουργεί προστιθέμενη αξία πάνω από 450 δις ευρώ το χρόνο.

Η οικονομική αυτή διάσταση έχει να κάνει με την αγοροπωλησία τηλεοπτικών δικαιωμάτων, τις εμπορικές δραστηριότητες, την αγορά τυχερών παιχνιδιών κ.α. πλευρές που αποτυπώνονται και στο νομοσχέδιο.

Αυτό που προσπαθεί να κάνει η κυβέρνηση είναι να συμβάλλει στο να διαμορφωθεί ένα ευνοϊκό, ένα υγιές επενδυτικό περιβάλλον, πόλος έλξης για το κεφάλαιο.

Βεβαίως μονόδρομος γι' αυτό είναι να μπουν κάποιοι κανόνες, ώστε να περιοριστούν ακραία φαινόμενα που χαλάνε την εικόνα του προϊόντος.

Και βέβαια εκεί υπάρχει και η αντιπαράθεση συμφερόντων, η αντιπαράθεση επιχειρηματιών που ο ένας έχει ράμματα για τη γούνα του άλλου, η αντιπαράθεση με διεθνείς οργανισμούς, όπως είναι η UEFA κλπ.

Σε κάθε περίπτωση όμως μιλάμε για την υποταγή του αθλητισμού στα συμφέροντα του κεφαλαίου, που τώρα μάλιστα θα έχει τη δυνατότητα να επεκτείνει τη δράση του ακόμη περισσότερο.

Επομένως ένα πράγμα είναι σίγουρο για μας και το λέμε με απόλυτη βεβαιότητα.

Ότι δεν πρόκειται να αντιμετωπιστούν οι παθογένειες και η σήψη που υπάρχει, διότι δεν αντιμετωπίζεται η αιτία που τις δημιουργεί. Δηλαδή η επιχειρηματική δράση, ο αθλητισμός ως επιχείρηση και εμπόρευμα.

Κι αυτό δεν αποτελεί ελληνικό φαινόμενο, όπως λένε κάποιοι που διεκδικούν σήμερα να μας κυβερνήσουν. Ή ότι αν πληρώσουν κάποιοι υπεύθυνοι και πάνε φυλακή θα εξυγιανθεί ο αθλητισμός.

Βεβαίως να πάνε, εμείς είμαστε οι πρώτοι που το λέμε. Όταν όμως μένεις εκεί, δεν συμβάλεις στην λύση του προβλήματος.

Διότι η ζωή και η πείρα, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε πολλές άλλες χώρες με σκάνδαλα, δείχνει ότι τα φαινόμενα σήψης δεν σταμάτησαν όταν οι εκφραστές τους πήγαν φυλακή.

Ήρθαν νέα πρόσωπα, νέες ηγεσίες και σε πολιτικό και σε επιχειρηματικό επίπεδο στη θέση τους. Και μάλιστα με σημαία την κάθαρση.

Τα φαινόμενα διαφθοράς θα υπάρχουν όσο ο αθλητισμός λειτουργεί σαν επιχείρηση.

Θα υπάρχουν, και τα «στημένα» και ο τζόγος και κυρίως θα καλλιεργείται η συνείδηση με τις αξίες αυτού του σάπιου συστήματος, δηλαδή «όλα για την επίδοση, όλα για την πρωτιά, όλα για το κέρδος».

Λένε για διαφθορά, στημένα κλπ. Δηλαδή η «υιοθεσία», - όπως την είπανε - 55 πρωταθλητών από σπόνσορες και χορηγούς, επιχειρηματίες και εταιρείες, τράπεζες, πολυεθνικές, για τη συμμετοχή στους  Ολυμπιακούς Αγώνες της Βραζιλίας, τι είναι;

Και μάλιστα έχει γίνει συνείδηση ότι εάν δεν έχεις υλικό κίνητρο, δεν αξίζει να ασχολείσαι με το πρωταθλητισμό.

Τι σχέση έχουν όλα αυτά με τον αθλητισμό; Αυτά είναι η σημερινή αξία; Το σημερινό πρότυπο;

Ο πρωταθλητής με τη διάκριση, πρέπει να ενισχύσει την ανάπτυξη του αθλήματος, εκεί να τον απορροφήσεις και να τον διασφαλίσεις.

Ούτε η αιτία είναι η θητεία ενός θεσμού ή οργάνου.

Δημιουργείται μια ελπίδα που κατά την γνώμη μας είναι ψεύτικη: Ότι αν αλλάξει ο τρόπος εκλογής και λειτουργίας θα αντιμετωπιστούν τα φαινόμενα σήψης, θα διασφαλιστεί η νομιμότητα.

Τα φαινόμενα είναι υπαρκτά, αλλά δεν αποτελούν την αιτία της σήψης, αλλά τα αποτελέσματα της.

Δεν είναι ούτε πρωτόγνωρα ούτε αποτελούν ελληνική ιδιομορφία.

Είναι γνωρίσματα του αθλητισμού των ΠΑΕ, των επιχειρηματιών, των χορηγών, των μάνατζερ κ.λπ.

Το αποδεικνύει το γεγονός ότι, παράλληλα με το ελληνικό σίριαλ στο ποδόσφαιρο, εκτυλίσσεται κατά περιόδους το ίδιο έργο και σε μια σειρά άλλες χώρες, όπως στην Τουρκία, την Ουκρανία, την Πολωνία, το Ισραήλ κ.ά.

Ούτε είναι σωστό το επιχείρημα ότι «αυτά συμβαίνουν στις υπανάπτυκτες αθλητικά χώρες».

Ακόμη και σε ισχυρές καπιταλιστικές χώρες, όπου η αγορά είναι τεράστια και τα πρωταθλήματα αποφέρουν κέρδη δισ. στους επενδυτές, υπάρχουν αντίστοιχα φαινόμενα βίας, διαφθοράς και όλα τα σχετικά.

Αυτά συμβαίνουν σε κάθε πλευρά της ζωής της κοινωνίας που κυριαρχούν αυτά τα φαινόμενα. Δεν τα γεννά ο αθλητισμός, δεν είναι στην φύση ενός αθλήματος.

Τι μας λένε για παράδειγμα για την κρίση στην Ελλάδα;

Ότι για την εκδήλωσή της φταίει ο τρόπος λειτουργίας του πολιτικού συστήματος, φταίει η διαφθορά, για τις συνέπειες που ματώνουν το λαό μας.

Και πατάνε πάνω σε φαινόμενα υπαρκτά, όπως αυτά που εκδηλώθηκαν στον χώρο του ποδοσφαίρου, για να μείνει όμως στην αφάνεια και τελικά στο απυρόβλητο ο πραγματικός αίτιος: Η επιχειρηματική δράση, ως πλευρά της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας του κεφαλαίου, που δρα και στον αθλητισμό και έχει χαράξει δρόμο εδώ και χρόνια.

Ένα δρόμο που υπηρέτησαν πιστά και τα παλιά κυβερνητικά κόμματα που φέρνουν σήμερα το νόμο αλλά και τα νέα ή ανερχόμενα που φιλοδοξούν να πάρουν μέρος ή να αναλάβουν την κυβερνητική διαχείριση.

Μπορεί πραγματικά σήμερα, μετά από πολύχρονη πείρα, να υπερασπίζεσαι  τον διαχωρισμό του αθλητισμού  σε επαγγελματικό και ερασιτεχνικό και να καλλιεργείς την αυταπάτη ότι μπορεί να αναπτύσσονται παράλληλα και τα δύο, όπως κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ;

Δε γίνεται αυτό. Αν γινόταν, θα το είχαν κάνει και οι ίδιοι.

Δε γίνεται στην Ελλάδα και δε γίνεται πουθενά.

Γιατί μια πολιτική δεν μπορεί να έχει δυο ψυχές εντελώς αντίθετες.

Το ποδόσφαιρο  είναι ένα. Ή θα είναι εμπόρευμα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται ή θα αποτελεί δικαίωμα του λαού και θα εξασφαλίζονται όλες οι προϋποθέσεις από το κράτος.

Σήμερα τελειώνουν και οι αυταπάτες που σκόπιμα καλλιεργούσαν για συνύπαρξη ερασιτεχνικού και επαγγελματικού αθλητισμού.

Βλέποντας πια ορατά τα αποτελέσματα αυτής της συνύπαρξης («στημένα», τζόγος, άγριες περικοπές στον αθλητισμό στα σωματεία, στους δήμους, στη Φυσική Αγωγή στο σχολείο) κάνουν λόγω για διαχωρισμό, νομιμοποιώντας τον αθλητισμό - επιχείρηση, προτείνοντας λύσεις δοκιμασμένες, όπως εταιρείες λαϊκής βάσης.

Σκορπώντας έτσι φρούδες  ελπίδες ότι στο τιμόνι της ομάδας  θα κάθεται ο λαός και όχι επιχειρηματίες και ότι έτσι θα τελειώσουν τα φαινόμενα σήψης και σαπίλας.

Θα μπορούσαμε να αναφερθούμε και σ' άλλες πλευρές που θίγει το νομοσχέδιο και οι διατάξεις του, όπως για παράδειγμα το θέμα του προπονητή και πώς παντρεύεται ο εμπειρισμός με την παρακολούθηση ολοκληρωμένου προγράμματος σπουδών ή το ζήτημα με την αθλητική αναγνώριση, την μετατροπή του αθλητή σε πελάτη.

Υπάρχουν και άλλα θέματα:

Tι θα γίνει με τους εργαζόμενους στις ομοσπονδίες, τους οποίους ο νέος αθλητικός νόμος δεν κατοχυρώνει;

Ή το θέμα της έρευνας, ποιος θα την κάνει και για ποιο σκοπό. Το θέμα με τα ΑμεΑ και άλλα που δεν έχουμε το χρόνο να αναφερθούμε, αλλά θα τοποθετηθούμε βέβαια συγκεκριμένα στη βουλή. Το ζητούμενο όμως σήμερα είναι να ακούσουμε και γνώμες.

Χρειάζεται επίσης να πάρουμε υπόψη μας ότι την ίδια ώρα που η κυβέρνηση φέρνει αθλητικό νόμο, υπάρχει μια πραγματικότητα  που εξελίσσεται καθημερινά και έχει να κάνει με την δυσκολία πρόσβασης που έχει η λαϊκή οικογένεια και κυρίως τα παιδιά της να ασχοληθούν να συμμετέχουν συστηματικά σε οργανωμένες σωματικές δραστηριότητες, αθλητικές και άλλες.

Για μας  το πιο σημαντικό ρόλο για την διαμόρφωση θετικής στάσης ζωής απέναντι στην άσκηση παίζει το σχολείο και η εκπαίδευση.

Εκεί που με νομοθετική ρύθμιση η κυβέρνηση φέτος  μείωσε τις ώρες της Φυσικής Αγωγής, με ό,τι συνεπάγεται αυτό σε επιστημονικό δυναμικό και σε υποδομές.

Μάλιστα  σε πρόσφατη ερώτησή μας, ζητήσαμε την αναβάθμιση με αύξηση ωρών γυμναστών και εξοπλισμού.

Η Φυσική Αγωγή είναι παιδαγωγική διαδικασία που αποσκοπεί στη βελτίωση της υγείας, στην αρμονική ανάπτυξη των φυσιολογικών συστημάτων του ανθρώπινου οργανισμού.

Δεν αντιμετωπίζεται με μπαλώματα στο ωρολόγιο πρόγραμμα, με κάποιες μέρες το χρόνο και προγράμματα μιας χρήσης, που δεν φτάνουν. Ούτε βέβαια με αντικατάσταση του γυμναστή από το δάσκαλο.

Χρειάζεται ολοκληρωμένο σχεδιασμό  που να διασφαλίζει υποδομές και επιστημονικό δυναμικό, ώστε να οργανωθεί με συστηματικό τρόπο η Φυσική Αγωγή στο σχολείο σε μόνιμη βάση.

Η εξέλιξη αυτή έρχεται την ώρα που στη χώρα μας η συντριπτική πλειοψηφία των μαθητών του σχολείου είναι κινητικά αδρανείς.

Περίπου το 75% των Ελλήνων είναι κινητικά αδρανείς και το ποσοστό τόσο των υπέρβαρων όσο και των παχύσαρκων παιδιών έχει αυξηθεί ορμητικά τα τελευταία χρόνια, φέρνοντας τη χώρα μας στις πρώτες θέσεις στην Ευρώπη.

Οι επιπτώσεις στην υγεία θα είναι άμεσες από τις μικρές ηλικίες.

Ένα ακόμη θέμα που εισηγητικά θέλουμε να θέσουμε είναι τι γίνεται στους δήμους με τα προγράμματα, τι ανάγκες καλύπτουν, τι κατάσταση διαμορφώνεται τα τελευταία χρόνια στα σωματεία.

Με την εφαρμογή του Καλλικράτη και με την ανταποδοτική λειτουργία των αθλητικών κέντρων δημιουργείται δυσλειτουργία, σε πολλές περιπτώσεις και αντίθεση ανάμεσα στα σωματεία και στους δήμους για την αξιοποίηση των γηπέδων.

Χαρακτηριστική είναι φέτος η περίπτωση Δήμων  που πετάνε έξω τα σωματεία από τα γήπεδα του δήμου, αμέσως μετά την κατάρτιση του προϋπολογισμού, προκειμένου να τα αξιοποιήσουν για να βγάλουν έσοδα. Ή ζητάνε ενοίκια.

Άλλοι πάλι παραχωρούν τελείως τις υποδομές χωρίς να δημιουργούν κανένα πρόγραμμα με αποτέλεσμα, είτε οι επιχειρήσεις που αναλαμβάνουν είτε τα σωματεία να μεταφέρουν ολοκληρωτικά το κόστος στους γονείς και στους αθλούμενους.

Το αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης θα είναι πολλά σωματεία να αναστείλουν την δράση τους.

Η εξέλιξη αυτή επιβεβαιώνει την στρατηγική κατεύθυνση της συγκέντρωσης της αθλητικής δραστηριότητας σε οργανισμούς των δήμων, προκειμένου να διευκολυνθεί η επιχειρηματική δραστηριότητα.

Το αδιέξοδο που δημιουργείται με την αντίθεση ανάμεσα στα σωματεία και τους δήμους αποτελεί  χαρακτηριστικό γνώρισμα  της εξέλιξης.

Και εδώ αν θέλετε ανοίγει και ένας προβληματισμός για το ρόλο του σωματείου.

Μπορεί να σηκώσει το βάρος της μαζικής άσκησης; Ή ο ρόλος του είναι να αξιοποιήσει το ταλέντο και να το αναπτύξει ακόμα περισσότερο; Το θέτουμε σαν ερώτημα.

Το ΚΚΕ πιστεύει στην ευρύτερη αξία της φυσικής αγωγής και του αθλητισμού που βοηθούν τον άνθρωπο να ενταχθεί στην κοινωνία, να δουλεύει συλλογικά, να έχει στόχους, να αντιμετωπίζει τα προβλήματά του.

Είναι λοιπόν άμεση ανάγκη η πάλη για τη δημιουργία όλων των προϋποθέσεων  που αφορούν την ανάπτυξη και τη δωρεάν παροχή της φυσικής αγωγής και του αθλητισμού, στην βάση ενός ενιαίου συστήματος, βασισμένου σε επιστημονικές έρευνες που θα καλύπτει της ανάγκες όλου του λαού και της νεολαίας.

ΟΡΙΣΜΕΝΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΙΕΡΑΡΧΟΥΜΕ :

• Κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης στον Αθλητισμό. Κατάργηση του «επαγγελματικού» αθλητισμού (ΠΑΕ - ΚΑΕ) που βασίζεται στους επιχειρηματίες και δήθεν χορηγούς.
• Κατάργηση του τζόγου - στοιχήματος στον Αθλητισμό. Είναι δύο βασικά ζητήματα χωρίς να σημαίνει  ότι δεν υπάρχουν και άλλα σημαντικά  όπως τα δικαιώματα των παικτών, οι δαπάνες κ.α.  Χωρίς αυτά λύση δεν υπάρχει. Και αυτό γιατί τα φαινόμενα σήψης,  ντόπινγκ, στημένα κλπ., είναι γέννημα θρέμμα της επιχειρηματικής  δράσης που κυνηγά το γρήγορο κέρδος πάση θυσία. Δεν πρόκειται να σταματήσουν. Μόνο έτσι θα απαλλαγεί οριστικά  ο αθλητισμός από την αρρώστια και τη σαπίλα. Έτσι θα σταματήσει το ποδόσφαιρο να είναι μπίζνες και θα ξαναγίνει ένα  παιχνίδι, μέσο ψυχαγωγίας αλλά κυρίως μέσο για την θωράκιση της υγείας και την διαμόρφωση της προσωπικότητας των νέων ανθρώπων. Μόνο έτσι ο αθλητισμός θα σταματήσει να αφορά τους λίγους στο γήπεδο και τους πολλούς στην εξέδρα ή στο σπίτι τους. Θα αποκτήσει διαφορετική οργάνωση και στόχους, θα αρχίσει η πλειοψηφία  της νεολαίας να ασκείται συστηματικά, να  συμμετέχει σε δραστηριότητες  με οργανωμένο τρόπο.

• Χορήγηση δωρεάν από το κράτος όλων των προϋποθέσεων για τη Φυσική Αγωγή και τον Αθλητισμό της νεολαίας. Υλικοτεχνική υποδομή, επιστημονική στήριξη, επαρκής χρηματοδότηση, που να κατοχυρώνει το δικαίωμα στη Φυσική Αγωγή και τον Αθλητισμό σε κάθε τους έκφραση.
• Αυτό σημαίνει ότι μετά το σχολείο ο δήμος θα δίνει την δυνατότητα σε όλα τα παιδιά να συμμετέχουν μαζικά σε αθλητικά προγράμματα αλλά και σε διαφόρου είδους σωματικές δράσεις, χορό, γυμναστική.
• Οι δήμοι θα συνεργάζονται με τα σωματεία ώστε να αξιοποιείται η κλίση και το ταλέντο σε συναγωνιστικές προσπάθειες. Τα σωματεία πρέπει να στηρίζονται - από τον κρατικό προϋπολογισμό- για τις ανάγκες τους. Να μειωθεί άμεσα η συνδρομή σε όλα τα σωματεία. Η συνδρομή πρέπει να είναι συμβολική και το κράτος να εξασφαλίζει οικονομική στήριξη.

• Γενναία αύξηση των τακτικών επιχορηγήσεων των αθλητικών ομοσπονδιών, με βάση τις πραγματικές ανάγκες για την ανάπτυξη του κάθε αθλήματος. Κατάργηση της κατηγοριοποίησης που προωθεί η Γ.Γ.Α. Όλα τα αθλήματα να επιχορηγούνται με βάση τις ανάγκες τους. Η ΓΓΑ  στο όνομα της αντιμετώπισης της κρίσης  αλλά και της οικονομικής τάξης στις ομοσπονδίες  έχει αρχίσει εδώ και καιρό τις περικοπές. Την ίδια ώρα δεν  τους διαθέτει προσωπικό  για τον έλεγχο και την καταγραφή της εικόνας  του έργου και των προγραμμάτων της.

• Οι προπονητές οι μόνοι επαγγελματίες στο χώρο θα πρέπει να εξασφαλίζουν εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα και οι Επιστημονικές σχολές (ΣΕΦΑΑ) να είναι υπεύθυνες για το ποιος θα μπορεί να εκτελεί χρέη προπονητή σε συνεργασία με την ΓΓΑ.

• Κάλυψη όλων των δαπανών των τοπικών πρωταθλημάτων των  αθλημάτων από θεσμοθετημένο  κρατικό κονδύλι  και όχι να τα φορτώνονται στις πλάτες τους τα  σωματεία. Να κοπούν οι δεσμοί με τους χορηγούς. Είναι άλλο πράγμα το μαγαζί της γειτονιάς να στηρίζει - αν και με την οικονομική κρίση και αυτό κόπηκε- και άλλο να η αθλητική δραστηριότητα να αποτελεί πεδίο επενδυτικό και κερδοφορίας.
• Δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και προαθλητικός έλεγχος  των αθλητών - μαθητών με ανά 3μηνο ιατρικές εξετάσεις.  Και όχι αυτό που επιχειρείται να στηθεί φάμπρικα και κάθε τόσο να δίνουν 70άρια οι γονείς, μια για το σχολείο, μια για το σωματείο και πάει λέγοντας.
•  Καθιέρωση της απλής αναλογικής.

• Να αξιοποιηθούν όλες οι υπάρχουσες εγκαταστάσεις (ΕΑΚ - ΔΑΚ) δωρεάν από τα σχολεία και τα αθλητικά σωματεία της κάθε περιοχής και η μετακίνηση σ' αυτά να είναι δωρεάν.

Είναι και άλλα αιτήματα και στόχοι που αφορούν επί μέρους πλευρές, που θα μπορούν να στηριχτούν ή και να διαμορφωθούν νέα αιτήματα και από την σημερινή συζήτηση.

Χρειάζεται αγώνας ώστε το δικαίωμα στον αθλητισμό, η κατάργηση της επιχειρηματικής δράσης, να μπει στην ημερήσια διάταξη του εργατικού - λαϊκού κινήματος, στην δουλειά και στη γειτονιά,  στο σχολείο και στο πανεπιστήμιο.

Και βέβαια οι αθλητές, οι προπονητές με τους φορείς τους, τα σωματεία, να δείξουν την ίδια αγωνιστικότητα, επιμονή και θέληση κι έξω από τις γραμμές του γηπέδου.

Με πολλές ευχές για καλή δύναμη και επιτυχία σε όλους τους αγώνες μας, σε όλους τους αγώνες σας.

Πηγή : KKE