Θα σπεύσουν τα τσιράκια του συστήματος, το καθηγητικό κατεστημένο και οι κυβερνητικές παρατάξεις της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ να υπερασπιστούν τον Π.Ε.Κ., λέγοντας ότι η καλή λειτουργία των ΑΕΙ προϋποθέτει την ύπαρξη σύγχρονου κανονισμού λειτουργίας και μιλώντας για κονδύλια από τον προϋπολογισμό για αθλητικές εγκαταστάσεις, κατασκηνώσεις, συνέδρια με κύριους ωφελούμενους τους φοιτητές. Ποιούς, όμως, στην πραγματικότητα ωφελεί ο Π.Ε.Κ; Ποιους ωφελεί η κατάργηση της δωρεάν σίτισης και στέγασης, η κατάργηση του δωρεάν συγγράμματος και η εισαγωγή περαιτέρω ταξικών φραγμών στην εκπαίδευση;
ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΟΥ ΠΕΚ
• Διάσπαση των σπουδών σε τρεις κύκλους (προπτυχιακό, μεταπτυχιακό, διδακτορικό), εφαρμογή των πιστωτικών μονάδων και του Πλαισίου προσόντων Ανώτατης Εκπαίδευσης κατ’εντολή της Μπολόνια, προωθώντας τη μετατροπή των σπουδών από κοινωνικό δικαίωμα σε ατομικό προνόμιο. Χαρακτηριστικό είναι ότι με βάση τις κατευθύνσεις της Μπολόνια μόνο το 15% των φοιτητών θα έχουν πρόσβαση από τον ένα κύκλο σπουδών στον επόμενο. Τη θέση των ενιαίων πτυχίων θα πάρουν οι πιστωτικές μονάδες και τα «προσόντα». Για να υποταχθεί η νεολαία από νωρίς στον εργασιακό μεσαίωνα που την περιμένει, με ατομικές συμβάσεις εργασίας και πρόσκαιρη δουλειά χωρίς δικαιώματα.
• Εντατικοποίηση – Μαθήματα αλυσίδες- Προαπαιτούμενα: «χρονική αλληλουχία ή αλληλεξάρτηση μαθημάτων» που στόχο έχει στην ύψωση εμποδίων στο δρόμο προς το πτυχίο.
• Κατάργηση του δωρεάν συγγράμματος: «Διδακτικό σύγγραμμα θεωρείται κάθε έντυπο ή ηλεκτρονικό βιβλίο, περιλαμβανομένων των ηλεκτρονικών βιβλίων ελεύθερης πρόσβασης, καθώς και οι έντυπες ή ηλεκτρονικές ακαδημαϊκές σημειώσεις...καλύπτει ολόκληρο ή το μεγαλύτερο μέρος της ύλης.»
• Διαγραφές φοιτητών: «Αν δεν εγγραφεί σε δύο συνεχόμενα εξάμηνα διαγράφεται αυτοδικαίως από τη σχολή...Ο μέγιστος αριθμός συμμετοχών του φοιτητή σε εξετάσεις του ίδιου μαθήματος ορίζεται σε έξι...σε περίπτωση συνεχιζόμενης αποτυχίας του διαγράφεται». Γνωστό, άλλωστε, είναι και το όριο σπουδών ν+2 από το νόμο πλαίσιο με τις πρώτες διαγραφές να έρχονται το Σεπτέμβρη του 2014.
• Συγκρότηση ομάδων αξιολόγησης στην κατεύθυνση της δημιουργίας σχολών πολλών ταχυτήτων, «ελίτ» για τους «λίγους και εκλεκτούς» από τη μία και παρκινγκ ανέργων από την άλλη, με την πίεση των σχολών για την εναρμόνισή τους με τις αντιδραστικές επιταγές και κατευθύνσεις του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου. Είναι φανερό ότι η αξιολόγηση έρχεται να λειτουργήσει σαν περαιτέρω μοχλός προώθησης του νόμου πλαίσιο, μέσω και της σύνδεσής της με τη χρηματοδότηση των ιδρυμάτων.
• Δίδακτρα: «Το Συμβούλιο του Ιδρύματος αποφασίζει την επιβολή ή μη διδάκτρων και του ύψους τους για τα μεταπτυχιακά προγράμματα σπουδών του ιδρύματος». Ενώ καταλαβαίνουμε, με βάση και την πρόσφατη έκθεση του ΟΟΣΑ για τη χώρα, ότι ανοίγει διάπλατα ο δρόμος για τη γενίκευση των διδάκτρων και την επιβολή τους και σε προπτυχιακό επίπεδο.
• Ιδρύεται σχολή δια βίου μάθησης, με σκοπό την δια βίου περιπλάνηση για αναζήτηση πιστωτικών μονάδων και δουλειάς και τον άκρατο ανταγωνισμό.
• Την «τιμητική» της έχει η συνδιοίκηση με τους νέους θεσμούς που εισάγει ο νόμος πλαίσιο, όπως ο συνήγορος του φοιτητή που θα είναι ένας καθηγητής, ο οποίος θα «συνεννοείται» με φοιτητές και το Συμβούλιο Σπουδών ανά σχολή με 40% συμμετοχή φοιτητών και 60% καθηγητές. Το σύστημα διατηρεί και ενισχύει τους μηχανισμούς για την προώθηση της αντιφοιτητικής επίθεσης, αλλά θέλει και τους φοιτητές να γίνονται συνένοχοι στην εφαρμογή αυτής της πολιτικής, μέσω της συμμετοχής τους στα όργανα που θα την υλοποιήσουν. Κανένα δε συγκινούν τα κλαψουρίσματα και οι γκρίνιες των καθεστωτικών παρατάξεων ΔΑΠ, ΠΑΣΠ που χάνουν κάποιες από τις καρέκλες τους στα προηγούμενα όργανα. Θεωρούμε, επίσης, αποπροσανατολιστικές τις απόψεις δυνάμεων της αριστεράς που διαμαρτύρονται για το ότι τα νέα όργανα δε θα είναι «αρκετά» συνδιοικητικά, σα συνέχεια της στάσης που έχουν κρατήσει όλα αυτά τα χρόνια καλλιεργώντας τη λογική της συνδιοίκησης, η οποία έχει συμβάλει τα μέγιστα στην αποδυνάμωση των φοιτητικών συλλόγων.
Τα παραπάνω είναι ορισμένα μόνο από αυτά που προβλέπει ο Π.Ε.Κ., ο οποίος δεν είναι τίποτα άλλο από τον ίδιο το νόμο- πλαίσιο στην εφαρμογή του. Είναι ένα βάρβαρο χτύπημα στην εκπαίδευση, που θα διαλύσει το δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της, θα πετάξει χιλιάδες φοιτητές έξω από τα πανεπιστήμια και θα δημιουργήσει το πανεπιστήμιο των λίγων και εκλεκτών, στο οποίο τα παιδιά των φτωχών και λαϊκών οικογενειών δε θα έχουν θέση.
Πρέπει, λοιπόν, με αφορμή και όσα λέγονται για τον δίκαιο αγώνα των διοικητικών υπαλλήλων, να καταλαβουμε ότι αυτοί που δεν θέλουν ανοιχτά τα πανεπιστήμια για τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών είναι αυτοί που σήμερα απολύουν τους διοικητικούς και επιτίθενται σε όλα τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις του λαού και της νεολαίας.
Πρέπει να συγκροτηθεί ένα μαζικό φοιτητικό κίνημα, ώστε να μπορέσουμε να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων. Να συρρεύσουμε στα αμφιθέατρα, στις Γενικές μας Συνελεύσεις και να πάρουμε αποφάσεις αγώνα ενάντια στην πολιτική που μας στερεί τα δικαιώματα μας για σπουδές-δουλειά-ελευθερίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου