Τα αποτελέσματα των εκλογών του 2012 συμπύκνωση των αδιεξόδων του Κόμματός μας - 19ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΚΚΕ - ΠΡΟΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ

Το αποτέλεσμα των διπλών εκλογών του 2012 δεν είναι προϊόν της δύσκολης συγκυρίας και κάποιων επιμέρους αδυναμιών και λαθών του ΚΚΕ, αλλά αποτύπωση της ίδιας της δυναμικής του, συμπύκνωση όλων των δυσκολιών που αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει στην επικοινωνία του με τον εργαζόμενο λαό. Αποτυπώνει τη δυσαρέσκεια στην επιρροή και στις γραμμές του.

Η υποβάθμιση της σημασίας του εκλογικού αποτελέσματος του ΚΚΕ στις Θέσεις της ΚΕ, αντί για την πλατιά ανάδειξη των αιτίων και των παραγόντων που το διαμόρφωσαν, δεν είναι καθόλου ενθαρρυντική. Αντίθετα, οδηγεί στο κλείσιμο αυτής της συζήτησης άρον άρον, τη στιγμή που έπρεπε να είναι ιδιαίτερα αναβαθμισμένη. Αλλά και η συγκεκριμένη αναφορά που γίνεται οδηγεί αφενός μεν στον υπερτονισμό των αντικειμενικών δυσκολιών σε βαθμό άσχετο με την πραγματικότητα και αφετέρου στην ανάδειξη επιμέρους αδυναμιών ή χρόνιων καθυστερήσεων μόνο. Ο στόχος είναι σαφής. Να μην μπει στη συζήτηση και να μην αμφισβητηθεί η γραμμή με την οποία το Κόμμα πορεύεται τα τελευταία χρόνια και όχι μόνο στην προεκλογική περίοδο, αλλά να χρεωθούν όλα σε αδυναμίες και ολιγωρίες της προεκλογικής περιόδου.

Είναι αλήθεια ότι οι συνθήκες της αναμέτρησης του Ιούνη ήταν ιδιαίτερα δύσκολες για το ΚΚΕ, αλλά και αυτή τη δυσκολία και συνολικά το αποτέλεσμα το καθόρισαν τα αποτελέσματα των εκλογών του Μάη. Εκεί κρίθηκαν όλα. Στις εκλογές αυτές σε συνθήκες πολύ καλές, όταν ο δικομματισμός κατέρρευσε σε πρωτοφανή επίπεδα και εκατομμύρια ψήφοι διασκορπίστηκαν σε όλους τους πολιτικούς χώρους, το ΚΚΕ σημείωσε ελάχιστη αύξηση. Το αποτέλεσμα αυτό έδειχνε ότι οι εργαζόμενοι τιμωρούσαν τα κόμματα εξουσίας, αλλά και δεν προσέβλεπαν στο ΚΚΕ, δεν τους συγκινούσε και δεν ενέπνεε. Από τη στιγμή που το Κόμμα έφερε το Μάη τέτοιο αποτέλεσμα ήταν φυσιολογικό να συρρικνωθεί στις επόμενες εκλογές, μόνο που η συρρίκνωση έφτασε στην εκλογική συντριβή.

Τα αρνητικά συμπτώματα και οι δυσκολίες του Κόμματος φαίνονταν πολλά χρόνια πριν, στην πορεία διογκώθηκαν και στις διλημματικές συνθήκες των εκλογών του Ιούνη οδήγησαν στις πολύ μεγάλες απώλειες. Ανησυχητικά στοιχεία για την επιρροή και την απήχηση του Κόμματος φάνηκαν από πολύ νωρίς. Χρόνο με το χρόνο δυνάμωναν. Επρεπε να χτυπήσει καμπανάκι, αλλά κάθε φορά γινόταν προσπάθεια να συγκαλυφθούν και να δικαιολογηθούν.

Ενδεικτικά σημειώνουμε:

Από το τέλος της δεκαετίας του 1990 η εκλογική επιρροή του ΚΚΕ εμφάνιζε μεγάλη αστάθεια. Ενας στους τρεις ψηφοφόρους του σε μια αναμέτρηση, στην επόμενη ψήφιζε άλλο κόμμα, πράγμα πρωτόγνωρο και πολύ αρνητικό για το ΚΚΕ. Είναι φανερό ότι οι ψήφοι αυτές ήταν ψήφοι διαμαρτυρίας, τις οποίες το Κόμμα αδυνατούσε να πείσει πιο ουσιαστικά, ιδεολογικά και πολιτικά, να τις ενσωματώσει στην επιρροή του.

Στις ευρωεκλογές του 2009 το Κόμμα απώλεσε 150.000 ψήφους, το τιμώρησαν δηλαδή οι ψηφοφόροι κατ' ανάλογο τρόπο με τα κόμματα του δικομματισμού. Και αυτό πέρασε στα ψιλά.

Στις δημοτικές εκλογές του 2010 οι επιδόσεις του Κόμματος ήταν χαμηλές, ενώ θα έπρεπε να εκφράσει σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό τη δυσαρέσκεια από την κρίση που ανέβαινε και συνέθλιβε το λαό.

Σταδιακά και με αφορμή διάφορα γεγονότα διαμορφωνόταν ένα αυθόρμητο κίνημα χωρίς βαθύτερη πολιτικοποίηση, πώς να υπήρχε αυτή άλλωστε χωρίς το ΚΚΕ, σαφές δείγμα ότι το Κόμμα αδυνατούσε να εκφράσει τη δυσαρέσκεια που σταδιακά κορυφωνόταν και φυσικά δεν έκανε καμιά προσπάθεια να συνδεθεί με το κίνημα αυτό ή με τμήματά του και να επιδράσει πάνω τους ουσιαστικότερα.

Ολοι οι δείκτες που αποτυπώνουν τη ζωτικότητα και την ουσιαστική επιρροή του στις εργαζόμενες μάζες δεν κινούνταν θετικά - ανοδικά ή κινούνταν αρνητικά. Συνδικαλιστική επιρροή - κυκλοφορία του «Ριζοσπάστη» και των εντύπων μας, στρατολογία στο Κόμμα, ενώ η ΚΝΕ από τα μέσα της δεκαετίας του 2000 έκανε σταδιακά μια μεγάλη βουτιά χάνοντας τις μισές δυνάμεις της.

Ολα αυτά υπογραμμίζουν την απώλεια της αίγλης του Κόμματος στο λαό, τη διάρρηξη των δεσμών του με την εργατική τάξη, τη μείωση της απήχησής του, τα αδιέξοδα στα οποία σταδιακά έμπαινε. Οσο οι συνθήκες στη χώρα εξελίσσονταν αργά, χωρίς πολύ μεγάλες αλλαγές, αυτά δεν φαίνονταν, όταν όμως η κρίση επιτάχυνε τις εξελίξεις και κορύφωνε τη δυσαρέσκεια οδηγηθήκαμε στα αποτελέσματα των τελευταίων εκλογών, τα οποία ούτε παροδικά είναι ούτε επιμέρους, αλλά σχετίζονται με τον πυρήνα της γραμμής που το Κόμμα μας έχει χαράξει.

Η διόγκωση των προβλημάτων εξελίσσεται παράλληλα με την αλλαγή γραμμής του Κόμματος, την εγκατάλειψη της οικοδόμησης του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού μετώπου, την ανατροπή του χαρακτήρα του, την αλλαγή της γραμμής δράσης του Κόμματος στο εργατικό κίνημα και γενικότερα στις μάζες, την πρόταξη παντού και πάντα σε κάθε περίπτωση της λαϊκής εξουσίας ξεκομμένης από τις τρέχουσες εξελίξεις.

Αν το Κόμμα επέμενε στην πάλη για την οικοδόμηση του μετώπου σταθερά και με συνέπεια θα είχε διαμορφώσει αποτελέσματα σημαντικά στην εργατική τάξη και το λαό. Η κρίση θα το έβρισκε επικεφαλής λαϊκής συμμαχίας και θα αγωνιζόταν για την ανατροπή της πολιτικής της αστικής τάξης με πολύ καλύτερες προϋποθέσεις. Αυτό θα το καταξίωνε σε ευρύτερα λαϊκά τμήματα, ο αγώνας αυτός θα έδινε νέα ισχυρή ώθηση στην οικοδόμηση του μετώπου.

Στις εκλογές του Ιούνη το ΚΚΕ, αξιοποιώντας το πρόγραμμά του και προβάλλοντας το αίτημα για αντιιμπεριαλιστική αντιμονοπωλιακή κυβέρνηση, όπως το πρόγραμμά μας την αντιλαμβάνεται, ως κυβέρνηση σύγκρουσης με το μονοπωλιακό κεφάλαιο και την εξουσία του και δυνατότητα ωρίμανσης των προϋποθέσεων, ώστε να τεθεί το ζήτημα της εξουσίας στην πορεία, όχι μόνο θα απέκρουε το παραπλανητικό σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ για αριστερή κυβέρνηση και φιλολαϊκές εξελίξεις, ως και σοσιαλισμό στα πλαίσια της ΕΕ, αλλά θα έβγαινε ενισχυμένο ουσιαστικά, αν όχι ρυθμιστής των εξελίξεων.

Στο δίλημμα κυβέρνηση με κορμό τη ΝΔ ή αριστερή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ μόνο η πρόταση για αντιιμπεριαλιστική αντιμονοπωλιακή κυβέρνηση μπορούσε να αντιπαρατεθεί με επιτυχία. Η ολοκληρωτική εγκατάλειψη του προγράμματός μας οδήγησε το ΣΥΡΙΖΑ στο 27% και το ΚΚΕ στη μεγάλη εκλογική ήττα.

Η ήττα αυτή μπορούσε να έχει και κάτι θετικό, να αποδειχθεί πιθανόν ευκαιρία για το Κόμμα αν η ΚΕ αποφάσιζε να ανοίξει τη συζήτηση για τις αιτίες, να συνειδητοποιηθούν αυτές ευρύτερα και να προχωρήσει σε διορθωτικές κινήσεις. Αντί γι' αυτό μετά από ορισμένες ταλαντεύσεις προτίμησε τη φυγή προς τα μπρος, προς το κενό, τροποποιώντας ριζικά το πρόγραμμα και το καταστατικό και θεσμοθετώντας στα προσυνεδριακά κείμενα όλα εκείνα τα στοιχεία που μας έφεραν ως εδώ.

Από αυτή την εξέλιξη μόνο επιδείνωση της πορείας του Κόμματός μας πρέπει να περιμένουμε.

Γεράσιμος Αραβανής
Λευκάδα

ΠΗΓΗ -ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ