Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο
Όταν τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα επιτάσσουν, το πολιτικό προσωπικό τους σπεύδει χωρίς περιστροφές να υλοποιήσει τις επιθυμίες τους. Τότε πάνε περίπατο τα μεγάλα λόγια για το Ναό της Δημοκρατίας, το αστικό κοινοβούλιο, τους θεσμούς κ.α. Η αστική δημοκρατία αποκαλύπτεται ως αυτό που είναι. Ωμή και αδίστακτη.
Υπέρτατος νόμος η κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου, η εδραίωση όλο και περισσότερο της εξουσίας τους.
Οι εργαζόμενοι ένα δρόμο έχουν. Την οργάνωσή τους στα συνδικάτα, την οργάνωση της πάλης τους για να αμφισβητείται ολοένα και περισσότερο η εξουσία των μονοπωλίων.
Πηγή : ΠΑΜΕ
2 σχόλια:
Είναι από τις πλέον χαρακτηριστικές περιπτώσεις λειτουργίας της αστικής δημοκρατίας, κατά τις οποίες αυτή αποκαλύπτεται ως δικτατορία της αστικής τάξης με κοινοβουλευτικό μανδύα, τον οποίο, άν χρειαστεί, τον αποτινάσσει και αυτόν για να μετατραπεί σε ανοιχτή φασιστική δικτατορία. Απ'αυτό το χαρακτήρα της υφής και λειτουργίας της αστικής δημοκρατίας προκύπτει και η ανάγκη αντικατάστασής της από την δικτατορία της εργατικής τάξης. Η τεράστια ΔΙΑΦΟΡΑ ανάμεσα στις δύο αυτές δικτατορίες βρίσκεται στο εξής : Στην αστική δημοκρατία κουμάντο κάνουν οι κεφαλαιοκράτες, δηλ. μια χούφτα μονοπωλιακών ομίλων, μερικές δεκάδες οικογένειες κηφήνων εκμεταλλευτών, ενώ στην εργατική δημοκρατία κουμάντο κάνει η τεράστια πλειοψηφία του εργαζόμενου λαού, η οποία με την επαναστική βία αφαιρεί από τη αστική τάξη την εξουσία και τα προνόμιά της υπέρ των συμφερόντων του συνόλου της κοινωνίας. Γι'αυτό και η δικτατορία της εργατικής τάξης είναι α σ ύ γ κ ρ ι τ α πιό δημοκρατική, στην πολιτική ουσία και το περιεχόμενό της, από τη δικτατορία της αστικής τάξης, ακόμη και στις καλύτερες εκδοχές και εκφάνσεις της κοινοβουλευτικής της τυπικής αστικής δημοκρατίας.
Τόσο απλή, αλλά και τόσο σύνθετη συνάμα είναι η πραγματικότητα !!! Αυτό, το τόσο απλό και αυταπόδεικτο από την καθημερινή και οδυνηρή εμπειρία του καθενός, άν μπορέσουν, επιτέλους, να το κατανοήσουν και να το συνειδητοποιήσουν οι εργαζόμενοι στην πλειοψηφία τους, τότε "μονομιάς θά'ρθει ανάποδα ο ντουνιάς". Γι' αυτό και ο Κομμουνισμός κατά τον Μπρέχτ είναι"...το απλό που είναι δύσκολο να γίνει".
Σπύρος
Το κρίσιμο σημείο θα είναι να το κατανοήσει αυτό που λες σύντροφε, μια σημαντική μερίδα των εργαζομένων.Έστω αν όχι η πλειοψηφία τους μια δυναμική μειοψηφία.Και μετά θα πειστούν και οι υπόλοιποι στο ένα ή άλλο βαθμό.
Και η ευθύνη του Κ.Κ.Ε και του ΠΑΜΕ είναι να αλλάξει αυτή την προπαγάνδα που υπάρχει κατά της δικτατορίας της εργατικής τάξης.
Δύσκολο ; Σίγουρα γιατί υπάρχει πολιτική ανωριμότητα στους εργαζόμενους αλλά και ανέργους-πρώην εργαζόμενους που δεν βγάζουν τα σωστά συμπεράσματα και δεν βλέπουν το φως στο τούνελ που τους δείχνει τόσα χρόνια το Κ.Κ.Ε.
Ελπίδα ο προσυνεδριακός διάλογος και οι προτάσεις από τα μέλη του Κόμματος.
Δημοσίευση σχολίου