Ενώ απομένουν λίγες μόνο μέρες για την εκλογική αναμέτρηση της 17ης Ιούνη, το σύνολο των αστικών και ρεφορμιστικών κομμάτων αναπαράγουν στον πολιτικό τους λόγο μια κοινωνία ψευδαισθήσεων και αντεστραμμένων ειδώλων, με προφανή στόχο τη δημιουργία αυταπατών και συγχύσεων στη συνείδηση των λαϊκών στρωμάτων, για το τι πραγματικά θέλουν να κάνουν, σε σχέση πάντα με τα εκρηκτικά προβλήματα, με τα οποία βρίσκονται αντιμέτωποι η εργατική τάξη, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα.
Απτό παράδειγμα δημιουργίας ψευδούς συνείδησης και αναστροφής της πραγματικότητας αποτελεί η προγραμματική θέση του ΣΥΡΙΖΑ περί «άμεσης ακύρωσης» του μνημονίου και ταυτόχρονα «επαναδιαπραγμάτευσης» της δανειακής σύμβασης με την Ευρωπαϊκή Ενωση. Το αταίριαστο του πράγματος είναι ολοφάνερο: Η δανειακή σύμβαση είναι ενιαία και αδιαίρετη με το μνημόνιο. Στη συμφωνία για το δάνειο, ενσωματώνονται οι πολιτικές που προβλέπονται στο μνημόνιο, άρα η επαναδιαπραγάτευση της δανειακής σύμβασης θα φέρει νέα μνημόνια. Ας προσπεράσουμε, όμως, την εξόφθαλμη αυτή αντίφαση και ας έλθουμε στην ουσία, που δεν είναι άλλη, από την απάντηση στο ερώτημα: Τι είναι τα μνημόνια, τι επιδιώκουν και τι εξυπηρετούν.
Στο ερώτημα αυτό, έχουν εκφραστεί δύο απόψεις: Η πρώτη άποψη, την οποία προβάλλει το σύνολο των κομμάτων του ευρωμονόδρομου υποστηρίζει ότι τα μνημόνια επιβλήθηκαν, προκειμένου να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα του τεράστιου κρατικού χρέους και των ελλειμμάτων. Αποτελεί θέση νομιμοποίησης των μνημονίων και των πολιτικών που τα συνοδεύουν, αφού, τα συνδέουν αυθαίρετα με ένα μεμονωμένο σύμπτωμα της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης, τη διόγκωση του κρατικού χρέους. Στην προκειμένη περίπτωση, δεν πρόκειται για άγνοια ή για αδυναμία σωστής εκτίμησης της πραγματικότητας από την πλευρά τους, αλλά για ταξική προσέγγιση του όλου θέματος. Ο καπιταλιστικός κόσμος να έχει βυθιστεί σε μία από τις μεγαλύτερες κρίσεις στην ιστορία του, και το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα πασχίζει την έξοδο από την κρίση σε όφελος του κεφαλαίου.
Κόντρα στο ρεύμα των ταξικών παραμορφωτικών φακών, το ΚΚΕ υποστήριξε, από την πρώτη στιγμή, ότι η Ελλάδα από το 2009 βρίσκεται αντιμέτωπη με την οικονομική καπιταλιστική κρίση. Κατά συνέπεια, δεν είναι τα μνημόνια που δημιούργησαν την κρίση (πρόκειται για το άκρον άωτον της σύγχυσης που αναπαράγει ο ΣΥΡΙΖΑ), αλλά αντίθετα αυτά αποτελούν την απάντηση της αστικής τάξης στην οικονομική κρίση. Και επειδή τα πράγματα είναι οριακά, το δίλημμα που τέθηκε από την πρώτη στιγμή, ήταν, ή θα χρεοκοπήσει το κεφάλαιο ή ο λαός. Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει πως, καταργώντας το μνημόνιο θα οδηγήσει στην ανάπτυξη, δηλαδή θα βγάλει την καπιταλιστική οικονομία από την κρίση, με την ενίσχυση των επιχειρηματιών σε όφελος των οποίων έγιναν τα μνημόνια. Εδώ και αν λέει συνειδητά ψέματα. Το ακόμα πιο ακραία τυχοδιωκτικό είναι ότι, ενώ ο κίνδυνος της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας είναι πέρα για πέρα πραγματικός, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ κ.ά., «παραμυθιάζουν» το λαό, μιλώντας ορισμένοι για αναδιαπραγμάτευση των μνημονίων, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ παραπέμπει σε χρεοκοπημένες συνταγές της σοσιαλδημοκρατίας. Είναι όλοι τους επικίνδυνοι για τα λαϊκά συμφέροντα.
Για τους εργαζόμενους αποτελεί μονόδρομο να γυρίσουν την πλάτη σε τέτοιες επιλογές. Φιλολαϊκή ανάπτυξη μέσα στην ΕΕ και με επιχειρηματίες δεν υπάρχει. Μόνο με ισχυρό ΚΚΕ, στη Βουλή και στο λαό, θα αποκτήσουν οι εργαζόμενοι δύναμη και στηρίγματα να αντισταθούν στο νέο κύμα αντιλαϊκών μέτρων που θα ενσκήψει μετά τις εκλογές.
ΠΗΓΗ-ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου