Κυριακή 13 Μαρτίου 2011

Αποσπάσματα ομιλίας του Πιέρ Λοράν, Εθνικού Γραμματέα του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος, Προέδρου του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς, στο Διεθνές Συνέδριο με θέμα: «Δημόσιο χρέος και πολιτικές λιτότητας στην Ευρώπη - Η απάντηση της Ευρωπαϊκής Αριστεράς»


Το γεγονός ότι βρισκόμαστε στην Ελλάδα σήμερα συμβολίζει πολλά. Γιατί στην Ελλάδα ξεκίνησε η νεοφιλελεύθερη επίθεση, με αφορμή την κρίση, για να πληρώσουν οι εργαζόμενοι. Εδώ οι ευρωπαίοι ηγέτες πειραματίστηκαν πρώτα με τις συνταγές που επεκτείνουν τώρα σε όλη την Ευρώπη.


Αλλά είναι εδώ επίσης που η κοινωνική, η λαϊκή αντίδραση ξεκίνησε.
Είμαστε λοιπόν πολύ περήφανοι που βρισκόμαστε στην Αθήνα σήμερα, τη στιγμή που οι αγορές και οι ευρωπαίοι ηγέτες εντείνουν τις επιθέσεις τους. Και γι’ αυτό, στο όνομα της προεδρίας του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς , στο όνομα των γάλλων κομμουνιστών σας δηλώνω την αλληλεγγύη μου στον ελληνικό λαό.

Γιατί αυτή η αλληλεγγύη ανάμεσα στους ευρωπαϊκούς λαούς είναι πιο αναγκαία από ποτέ τη στιγμή που στις Βρυξέλλες η άτυπη σύνοδος κορυφής αποφάσισε ένα νέο σχέδιο αυστηρής λιτότητας, ένα νέο μηχανισμό πολέμου ενάντια στην κοινωνία. Το ονομάζουν « σύμφωνο ανταγωνιστικότητας » . Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για ένα Σύμφωνο που συνιστά την εξουσία του χρήματος πάνω στις δυνάμεις της εργασίας, μια συνθήκη της Λισαβόνας επί 10.
Αυτή η συμφωνία είναι ένα νέο βήμα του σχεδίου που θέλει να πληρώσουν για την κρίση οι εργαζόμενοι.
 Και αυτό το σχέδιο από Μέρκελ και Σαρκοζί είναι εξαιρετικά βίαιο. Αμφισβητεί χωρίς προηγούμενο τα δικαιώματα των εργαζομένων. Την κοινωνική ασφάλιση και την αναδιανομή του πλούτου στην Ευρώπη.
Μας λένε ότι για να « ενθαρρύνουμε την απασχόληση » πρέπει να προωθήσουμε την επισφάλεια, να άρουμε τα εμπόδια στον ελεύθερο ανταγωνισμό, να αυξήσουμε τους έμμεσους φόρους.
Αλλά αν τους αφήσουμε να το κάνουνε, τα αποτελέσματα θα είναι καταστροφικά.
 Αυτό που προσπαθούν να κάνουν ,στην πραγματικότητα, είναι να φέρουν σε αντιπαλότητα τον ένα λαό με τον άλλο για να μην θιγούν οι πραγματικοί υπαίτιοι αυτής της κρίσης. Αλλά εμείς γνωρίσαμε ήδη την ιστορική εμπειρία του διχασμού των λαών, γνωρίζουμε σε τι φρικαλεότητες μπορούν να καταλήξουν τέτοιες λογικές.
Αλλά η Ευρώπη πληρώνει σήμερα τις πολιτικές επιλογές. Πληρώνει την επιλογή οικοδόμησης μιας ακραίας νεοφιλελεύθερης ΕΕ που επιβεβαιώθηκε σε κάθε της στάδιο από τις αποφάσεις των κυβερνήσεων τόσο της δεξιάς όσο και της σοσιαλδημοκρατίας.
Και σήμερα θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι όλα αυτά τα κάνουν για να δώσουν λύση στην κρίση. Αλλά κοροϊδεύουν τον κόσμο. Όχι μόνο οι αποφάσεις τους δεν είναι νομιμοποιημένες, αλλά κυρίως είναι ανίκανες να δώσουν λύσεις στα προβλήματα που ίδιοι δημιούργησαν.
Ως συνέπεια της πολιτικής τους αυξάνεται ο ρατσισμός και η ξενοφοβία και υψώνουν παντού τείχη ενάντια στους μετανάστες. Θέλω με αυτή την αφορμή να χαιρετήσω τη μεγάλη νίκη αξιοπρέπειας, που πέτυχαν οι απεργοί μετανάστες στη χώρα σας. Το θάρρος και την αξιοπρέπειά τους.
Αλλά κοινωνικές κινητοποιήσεις αναπτύσσονται σε όλη την Ευρώπη τους τελευταίους μήνες. Σίγουρα, ακόμα δεν κερδίζουν. Αλλά ο αριθμός των ανθρώπων που αντιδρούν και αρχίζουν να συνειδητοποιούν τι πραγματικά συμβαίνει, ολοένα και αυξάνεται μέσα στην Ευρώπη.
Και την ίδια στιγμή μεγαλώνει και η συζήτηση για τις εναλλακτικές λύσεις υπέρβασης των σημερινών αδιεξόδων. Δώσατε το παράδειγμα με αυτό το Διεθνές Συνέδριο για το χρέος. Γιατί όχι μόνο είμαστε μαζί στους αγώνες, αλλά εργαζόμαστε και πάνω στις προτάσεις.
Γιατί δεν μπορούμε ούτε να αρκεστούμε μόνο στην απόρριψη, ούτε να αποδεχτούμε τις σημερινές λογικές, όπως κάνει εδώ ο Παπανδρέου.
 Πρέπει να βοηθήσουμε τους λαούς της Ευρώπης να δώσουν προοπτική στους αγώνες τους. Θέλουμε μαζί με αυτούς να ξαναβάλουμε στο επίκεντρο της πολιτικής συζήτησης, τη φιλοδοξία μιας Ευρώπης της αλληλεγγύης, μιας Ευρώπης της κοινωνικής και οικολογικής ανάπτυξης, μιας Ευρώπης που θα ελέγχεται από τους λαούς της και όχι από τις αγορές, μιας Ευρώπης ελεύθερων λαών, κυρίαρχων, ελεύθερα συνδεόμενων για την πρόοδο όλων.
Και σύντροφοι-ισσες, πρέπει να είμαστε περήφανοι για τους αγώνες μας και η ιστορία θα μας δικαιώσει. Το καπιταλιστικό σύστημα πνέει τα λοίσθια και πρέπει εμείς να αναπτύξουμε εκείνη την πολιτική δυναμική που θα επιτρέψει την υπέρβασή του από ένα δημοκρατικό μοντέλο που θα σέβεται τους ανθρώπους και τον πλανήτη.

1 σχόλιο:

mikiskke είπε...

Τι να θυμηθεί κανείς για το Γαλλικό «Κομμουνιστικό» κόμμα:

Ότι συγκυβέρνησε με τους «σοσιαλιστές» του Ζοσπέν που κατά τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ αποτέλεσε πρότυπο και έκφραση ανανεωτικής πολιτικής, γιατί έφερνε την αριστερά στο κέντρο των πολιτικών εξελίξεων, μακριά από το δογματισμό (!) και την απομόνωση! Θα αντιμετώπιζε κι αυτή (έτσι έλεγαν) εδώ και τώρα τα λαϊκά προβλήματα και όχι στη μετά θάνατον ζωή (!) ;

Ότι ήταν τόσο μεγάλη η λαϊκή αποστροφή και το χτύπημα στη πολιτική συνείδηση εκατομμυρίων εργαζομένων που οδηγήθηκαν στον Σιράκ;

Ότι το σημερινό τιτλοφορούμενο ως κομμουνιστικό κόμμα Γαλλίας κάνει λόγο για κρίση χρέους ή χρηματοπιστωτική ΕΝΩ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΚΡΙΣΗ ΥΠΕΡΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΥΠΕΡΣΥΣΣΩΡΕΥΣΗΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ που εδράζεται στην αναρχία που χαρακτηρίζει την καπιταλιστική παραγωγή;

Είναι αυτά τα κόμματα που χαρακτηρίζουν ως σεχταρισμό τη μη συνεργασία με την παραδοσιακή σοσιαλδημοκρατία!

Είναι αυτά τα κόμματα που λένε ότι συμμαχώντας με τα σοσιαλδημοκρατικά, θα τα πιέσουν να πάρουν φιλολαϊκά μέτρα, αλλά και να έρθουν στον προοδευτικό χώρο! Να αλλάξουν!...