Για τον χαρακτήρα της κρίσης και τα βαθύτερα αίτια που την προκάλεσαν. Για τις μορφές που παίρνει διεθνώς, στην Ευρώπη, σε κάθε χώρα χωριστά και ιδιαίτερα στην Ελλάδα, καθώς και για τις διαφορετικές λογικές και προσεγγίσεις σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση της και για τους κοινωνικούς και πολιτικούς συσχετισμούς που θα καθορίσουν τις μελλοντικές εξελίξεις σχετικά με αυτό το πρόβλημα, αναφέρθηκε στην ομιλία του στο συνέδριο του ΚΕΑ, ο Γιάννης Μπανιάς, πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ.
Αναφερόμενος στην κρίση, μίλησε για την παγκόσμια διάστασή της και τόνισε ότι "δεν έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία, αλλά κυοφορούνταν επί πολλά χρόνια". Παράλληλα είπε ότι "οι κρίσεις είναι εγγεγραμμένες στο DNA του καπιταλιστικού συστήματος", ενώ για την ελληνική περίπτωση ανέφερε πως αποτελεί "σύμπτωμα της διεθνούς κρίσης που λειτουργεί ως 'τσουνάμι'", για να προσθέσει ότι "έχει όμως και τα δικά της ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.
Οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό μοντέλο και την πολιτική που ακολούθησαν οι κυβερνήσεις Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ". Ταυτόχρονα υπογράμμισε πως "η Ελλάδα επιλέχτηκε από τις ισχυρές οικονομικές δυνάμεις ως πειραματόζωο και ως 'λαγός' με στόχο να επιχειρηθεί μια πρωτοφανής επίθεση των δυνάμεων του κεφαλαίου, να δοκιμαστούν αντοχές και ανοχές των εργαζόμενων και των λαών, να επεκταθεί στη συνέχεια η εφαρμογή αυτών των μέτρων και σε άλλες χώρες της Ε.Ε. και να ανοίξει την πόρτα για να μπει το ΔΝΤ στην Ε.Ε.
Αναφερόμενος στο «Μνημόνιο» και τα συνολικά μέτρα της κυβέρνησης, ο Γ. Μπανιάς επισήμανε ότι "υπηρετούν τη λογική: ιδιωτικοποίηση των κερδών, κοινωνικοποίηση των ζημιών σε βάρος των εργαζομένων και του κοινωνικού κράτους". Επίσης είπε ότι "η χώρα έχει μπει στη δίνη ενός φαύλου κύκλου: Χρέος - λιτότητα- το 'Μνημόνιο' και τα επί πλέον μέτρα της κυβέρνησης - ύφεση - μεγαλύτερο χρέος - σκληρότερα μέτρα για την αντιμετώπιση του" και συμπλήρωσε πως "η κρίση δεν περιορίζεται στον τομέα της οικονομίας και διαπερνάει ολόκληρη την κοινωνική και πολιτική ζωή του τόπου".
Καταλήγοντας, τόνισε ότι "μέσα σ’ αυτό το εξαιρετικά ζοφερό τοπίο και κλίμα, αποτελεί στοιχείο αισιοδοξίας ότι εκτός από τις κινητοποιήσεις και αντιστάσεις του μαζικού και ιδιαίτερα του εργατικού κινήματος, που είναι σημαντικές αλλά κατώτερες των περιστάσεων, αναπτύσσονται την τελευταία περίοδο και σημαντικά κινήματα πολιτών που αμφισβητούν δυναμικά τη νέα πραγματικότητα".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου