Προσφεύγουμε συχνά για να ενημερωθούμε στις έγκριτες ξένες εφημερίδες, στα γιγαντιαία ειδησεογραφικά πρακτορεία και τα πλανητικής εμβέλειας κανάλια. Συνήθως, δεν αφήνουν τίποτε να πέσει κάτω, όχι όμως πάντα. Και τώρα τελευταία, μερικά χτυπητά παραδείγματα επιβεβαιώνουν ότι τα ΜΜΕ αναλαμβάνουν και παγκοσμίως, όπως και στην Ελλάδα, είτε “εθνικές” αποστολές, είτε να προωθήσουν τα επιχειρηματικά σχέδια των ιδιοκτητών τους, οι οποίοι συνήθως δεν είναι δημοσιογραφικοί οργανισμοί με μεγάλη έστω οικονομική επιφάνεια, αλλά επιχειρηματικοί μεγιστάνες με πολύ συγκεκριμένους, ανομολόγητους συνήθως, στόχους.
Πρόσφατα παραδείγματα: Μόλις κάηκε η συναγωγή στα Χανιά, τα αμερικάνικα ΜΜΕ άστραψαν και βρόντησαν. Από τη στιγμή, όμως, που απαγγέλθηκαν κατηγορίες σε Αμερικανούς και Βρετανούς υπηκόους, το θέμα εξαφανίστηκε, σαν να μην συνέβη ποτέ. Σαν να μην συνέβη ποτέ, αντιμετωπίστηκε κατρακυλώντας από την αρχική σελίδα στα τρίσβαθα των web εκδόσεων των μεγάλων ΜΜΕ και η Βενεζουέλα. Μόλις έγινε γνωστό ότι στις ταραχές, με αφορμή το κλείσιμο ιδιωτικού τηλεοπτικού σταθμού με έδρα το Μαϊάμι, σκοτώθηκαν δύο νεαροί, το θέμα πήρε μεγάλη έκταση. Μόλις διαπιστώθηκε ότι οι νεκροί ήταν υποστηρικτές της αριστερής κυβέρνησης στη Βενεζουέλα, το θέμα “μαζεύτηκε” μέχρις εξαφανίσεως.
Το θέμα του τηλεοπτικού σταθμού στη Βενεζουέλα είναι ενδεικτικό της αντίληψης η οποία θέλει τα μεγάλα κανάλια να αναγορεύονται σε υπερασπιστές της δημοκρατίας, επειδή ακριβώς είναι ΜΜΕ, ενώ στην πραγματικότητα είναι μαγαζιά-οχήματα εξυπηρέτησης πολιτικών και επιχειρηματικών συμφερόντων. Στη Βενεζουέλα, ο πόλεμος μεταξύ της κυβέρνησης των φτωχών και του μπλοκ των χορτασμένων, στο οποίο συμμετέχουν σύσσωμα τα ιδιωτικά ΜΜΕ, κρατάει χρόνια. Ο νόμος επιβάλλει στους τηλεοπτικούς σταθμούς μία σειρά από ρυθμίσεις, μεταξύ των οποίων το να μη μεταδίδουν περισσότερες από δύο ώρες σαπουνόπερες τις ώρες υψηλής τηλεθέασης, αλλά και να μεταδίδουν τις ομιλίες του προέδρου για τις βασικές κυβερνητικές επιλογές, οι οποίες εκ των πραγμάτων, όμως, έρχονται σε αντίθεση με τη ρητορική που αναπτύσσουν τα κανάλια. Όταν τα κανάλια δεν τηρούν τον νόμο, η αρμόδια αρχή αναστέλλει τη λειτουργία τους.
Στις περισσότερες των περιπτώσεων, τελικά επιτυγχάνεται κάποια ενδιάμεση λύση, η οποία όμως δεν προβάλλεται, διότι χαλάει την εικόνα που έχουμε για το αυταρχικό και “αιμοδιψές” “καθεστώς Τσάβες”. Στην Ελλάδα, να θυμίσουμε, τα κανάλια δεν έχουν καν άδεια και εκπέμπουν με τον τσαμπουκά. Την περιεκτικότερη όμως περιγραφή του ρόλου που παίζουν σε αυτήν τη φάση τα μεγάλα ΜΜΕ τη δίνει ο Νουριέλ Ρουμπινί, ο ιρανικής καταγωγής οικονομολόγος, που προέβλεψε με λεπτομέρεια τη διεθνή κρίση. Ο κ. Ρουμπινί θεωρεί ότι μετά την έκδοση του πενταετούς ομολόγου τη Δευτέρα, είναι πιθανό ένα “τρομοκρατικό χτύπημα” κατά της Ελλάδας από τους επενδυτές στο μέλλον. Αυτού του είδους τα τρομοκρατικά χτυπήματα, με την κυριολεκτική έννοια του όρου “τρομοκρατία”, είναι αυτά που διαβάζουμε στα διεθνή πρωτοσέλιδα τις τελευταίες ημέρες.
ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου